خاطرات یاس در این دو سال

بالاخره بعد از نزدیك به دو سال برگشتم ایران. در چند ماه گذشته در كشور همسایه (تركیه) و در شهر استانبول بودم.
واقعا شهر آروم و بی سر و صدا و خوبی بود. با مردمی كه با وجود اینكه مدرن هستن و مدرن می پوشن و تفكرات مدرن دارن
، ولی ذات سنّتی خودشون رو حفظ كردن. جالبه كه بساط
چایشون مثل خودمون همیشه به راهه.
صدای اذان از هر گوشه شهر به گوش می رسه. عاشق موسیقی و هنر هستن. و هنوز از قدیمی ترین تا جدید ترین هنرمندانشون براشون قابل احترام هستن.
به توریست ها احترام می ذارن. و كلا مردمی دوست داشتنی هستن. و برای من از خودشون واقعا خاطره خوبی به جا گذاشتن.
دوستان خودم هم كه برام واقعا اونجا كم نذاشتن. كسری شجاعی عزیز هم تركیه بود.
و برا ویدیو ی "مسافر" سه بار مسیر چهارده ساعته رو میومد به استانبول كه این ویدیو رو به سر انجام برسونیم.
كسری و محسن و خونواده محترمش در شیراز هم حسابی منو با پذیرایی ها و بزرگواری هاشون خجالت زده كردن.
و خلاصه همیشه برای من جدا از بحث همكاری ها دوست خیلی خوبی بود و هست. فربد دوست مشتی خودم كه واقعا توی رفاقت كم نذاشت.
خیلی مهمه كه آدم توی غربت و تنهایی هاش شخصیت واقعی آدما رو بشناسه.
اسم هنریش "فَربُت" هست و به زودی شنونده موزیكاش خواهی بود. الشن رو سر ویدیو ی "مسافر" شناختم.
هر چقدر بگم از مرام و معرفت این بشر كم گفتم. واقعا برام كم نذاشت. واقعا حال داد. هر جا بهش نیاز داشتم همون لحظه اونجا بود.
ایشون كارگردان ویدیو هم هستن و انشالله كه یه حركت های مشتی با هم در آینده بزنیم.
داداش حمید عزیزم همینطور. محجوب، ساده، دور از حاشیه ها، سر به زیر و
تشنه پیشرفت.
بابك یكی از بهترین های آهنگسازی و پرچم دار كشورمون در تركیه. به زودی
به عنوان یه رپكن تُرك و یه آهنگساز قَدَر منتظر انفجار اسمش هستم.
الشن و حمید و بابك و سعید و بهزاد ٥ تا رفیق از تبریز هستن. كه بهترین
خاطره رو از خودشون و از اسم تبریز برای من به جا گذاشتن.
زنده باد هر جا و هر كس كه از خودش برای آدم خاطره خوبی به جا بذاره