اپیکور اومد هی تشک پرید این

شلوارا افتادُ پشمم ندیدیم

کل تهرون رو گشتن ولی انگار مثلش نیستو دیگه تهشم

هرکی داد هر وقت گوشی

اینو بدتر توش ری***د

تو دست ما ی هنر از هر انگشت

دیدی کف کرد موش ریخت زرد کرد بوش

اومدو زمینو گاز گرفتُ و رفت از هوش

دیگه احترام میزاره

چون الان طفل انگار من سرهنگم اون سرباز صفرهِ

گوش میده وقتی کمر شلوار سفتِ

آخه مغزا مثل یه نوع انبار تکستِ

تو که فقط میتونی مخُ با ترا وا کنی

چرا میگی از گلُ ویدُ دتا یا تُونی

تا دیروز قفل بودی دافِ خوبه چرا با تو نی؟

حالا گرفتی واس ما فاز فراماسونی

اینقدر بت نشون نده

مغز شستشو نده

پول نبود میگرفتن ب تُ مِشون همه

واسه چاقالی مثِ تو که قفل رو پکِ

گفتگو چیه؟!جوابِ تو مشتِ تو فکـِ

همه همیشه منو چت و مست و لش دیدن

ولی باز میان پیشم بشون رپُ درس میدم

دافات با تو پارتی بودنُ منو چسبیدن

چون من میخونم یه تهرونُ تب و لرز میدم

ظهره زهره زیرته ولی من رو ذهرررررم

هنو مخ رد میده و هنو قفلللللم

پیک تو دستم

همیشه چتُ وصلم به بالا تمپو فلبو میشنومو فِیدُ مغزم

میگه رپ طلبم انگاری کلی فن بلدم امسال اینطوری

هر کلمم انشاست بیخودی

چند قدمم ارفاق میکنیم

به تو بیا وسط بگو چی داری تو چنته

پرِ سیگاریو بنگِ

انگار سیرابی تو جنگِ

تامسیکوزا رو منه نه من روش

توم thcتنم کوش؟

هنرا میریزه از انگوشت

تو انگار مخت هدفم منم توشکا

اوترو:

اپیکور بند

متفقین

تهران 93

سمتم نیا کــــُ...خل من خودِ ریسکم

بپا سولاخِتُ جر نده اُبلیسکم

تهران داده دسته من لوسترِ گلُ

چاقال از چتی نگو فقط بوس بده برو

چشما رومه عین جرج کلونی

قفل مغزا 2 تا پا جفتِ

چون ایندفه پشتِ رولیم

لبا خشکِ کلی

جوری میزنم بوخوریشو سرفه کنی