「ƒαтнєя♥」


* پـכرܢܢ مینویـωـܢܢ براے تـ♥ـو امروز  
 تـᓆــכیم بـہ همـہ ے پـכرهاے روے زمیـטּ


 

 همیشـہ میگـטּ "میـܢܢ مثل ماכر" اما یـہ بار هـܢܢ بگیـܢܢ

 میـܢܢ مثل"مرכ"

 میـܢܢ مثل "معر؋ـت" مرכ

 میـܢܢ مثل "مرام" مرכ

 میـܢܢ مثل "مـᓆـاومت" مرכ

 میـܢܢ مثل "مـפـبت مرכانه" مرכ

 میـܢܢ مثل "مـפـبت پـכرانه" مرכ

 میـܢܢ مثل "مرכانگی" مرכ

 میـܢܢ مثل "موے ڪوتاه"مرכ

 میـܢܢ مثل "م...."مرכ



 "مرכ ڪـہ میگے כهنت پر میشه...."

 روزت مبارڪ پـכرم




 پـכر ڪـہ مـُـرכ چاے כلتنگے ماכر جوشیـכ
 و ωــ؋ـرہ اَنـכوهمـاטּ پهـטּ شـכ،
כیشب شاܢܢ گریـہ כاشتیم
(روزت مبارڪ)  




 ٭پـכرم

 

 * بـہ פֿـاطر تماܢܢ פֿـوبے هایے

 * ڪـہ כر פــᓆ مـטּ ڪرכے و بـہ مـטּ بال و پر כاכے

 * و مرا بالنـכـہ ڪرכے و با ωـوפֿـتـטּ פֿـوכ

 * عشـᓆ و شور را כر وجوכܢܢ

 * روشـטּ ڪرכی،

 * با تماܢܢ وجوכܢܢ و با تڪ تڪ ωـلولهایـܢܢ ،

 

 כوωــــ♡ــتـت כارمــــ

♥ بابا همیشـہ باباωـتــ

 
 פـتے اگـہ نباشـہ ♥

 پ مثل ↞پـناه،
پ مثل ↞پـ♥ــכر،
ھماטּ ڪہ  

 بانـبوכنش مرگ غـرورم رارغـم زכوجاے פֿـالـیش

 انـכوھ واربرωــرم ھوارمـیڪشـכ،ڪاش پـ♥ــכرܢܢ

 بـوכتابہ جاے פֿــیرات برایـش ھـכیہ میــפֿـریـכم...

 

 تــᓆــכیمـ♥ بہ پـ♥ـכراטּ آωــمانے
 



 پـכرم ڪاش بـــכانے ...
 نبض פـیاتـܢܢ بعـכ از פֿـُــــכا
بـہ امیـכ↩ تــــ♥ـــو↪ میزنــכ..... 



 پـכر
 اِے
 چراغ פֿـونـہ
مرכ כریا ،
 مرכ باروטּ
 با تو زنـכگے یـہ باغـہ
 بے تو ωـرכـہ
 مثل زنـכوטּ
 هرچے כارܢܢ از تو כارܢܢ
 تو بهار آرزوها
هنوزܢܢ
اگـہ نگیرے
 כωـتامو مے اُ؋ـتـܢܢ از پـآ




 پـכرڪـہ باشے
 ωـرכت مے شوכ
 ولے ڪت برشانـہ ؋ـرزنـכ مے انـכازی.
 چهرہ ات פֿـشـטּ مے شوכوכلت כریایی،
آراܢܢ نمے گیرے تاتڪـہ نانے بیاورے
 پـכرڪـہ باشی،
مے פֿـواهے ولے نمے شوכ،
 نمے شوכڪـہ نمے شوכ.
 כربلنـכایے ازایـטּ شهرت مشت نشـכטּ هابرزمیـטּ مے ڪوبی.
 پـכرڪـہ باشے عصا مے פֿـواهے ولے نمے گویے . ... 



 پـכرم روزتـــ همیشـہ مبارڪـ

شور عشقت هست در قلبم ای پدر
گرمی لبخندهایت هست در ذهنم ای پدر
مهربانی هایت همواره در من جاری است
ساز آوای صدایت هم همیشه با من است
از تو از عشق تو لبریز هستم ای پدر
من برای دیدنت با سر دوانم ای پدر
زندگی یعنی پرواز در آغوش تو
مرگ یعنی من بدون عطر تو

یا علی گفتیم و عشق آغاز شد...


.... از بیابان بوی گندم مانده است
عشق روی دست مردم مانده است

باز هم یک روز طوفان می شود
هر چه می خواهد خدا آن می شود

می روم افتان و خیزان تا غدیر
باده ها می نوشم از جوشن کبیر

آب زمزم در دل صحرا خوش است
باده نوشی از کف مولا خوش است

فاش می گویم که مولایم علیست
آفتاب صبح فردایم علیست

هر که در عشق علی گم می شود
مثل گل محبوب مردم می شود

تا علی گفتم زبان آتش گرفت
پیش چشمم آسمان آتش گرفت

آسمان رقصید و بارانی شدیم
موج زد دریا و طوفانی شدیم

بغض چندین ساله ی ما باز شد
یا علی گفتیم و عشق آغاز شد

یا علی گفتیم و دریا خنده کرد
عشق ما را باز هم شرمنده کرد

یا علی گفتیم و گلها وا شدند
عشق آمد قطره ها دریا شدند

از سکوت و گریه سرشارم علی
تا همیشه دوستت دارم علی


الّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَعَجِّل فَرَجَهُم