لبخند من و دیگرانی که لبخند میزنند با هیچ تلخی از رفتار إنسانها از بین نمیرود مگر تلخی و حکمت تلخ روزگار که آن هم چاره نیست ... و دنیا به کسانی خنده هدیه میدهد که در جستجوی آن هستند نه منکر آن ...... عزیزانی که دربد اخلاقی و عصبانیت گرفتار شدند نه از بد روزگار است و نه از بدی دیگران ، از بد کردن خودشان به خود است .....که درمان آن هم صلح و آشتی با جهان و خود است ....البته منظور خصوصیات اخلاقی این افراد است .... چون روزگار تلخی سرنوشت و اتفاقات ناگوار را میدهد استثنا هم نداره.... ( از لحظات تنهایی های من و پدرم و حرفهای ارزشمند او برای من بود که با شما قسمت کردم ، هر روز روز پدر است و روز حمایت آنها )