یکی از عوامل تزئین پارچه در ایران که قدمت آن به زمان هخامنشیان می رسد نقده دوزی است. این دوخت با استفاده از نخ های فلزی ، طلایی یا نقره ای یا مطلا یا آلیاپها که به صورت پهن تابیده می شود انجام می گیرد. از این دوخت بیشتر برای تزئین البسه بخصوص لباسهای لشکری و درباری و پرده ها استفاده می گردید.

 

در دوره اشکانیان و ساسانیان این نوع رودوزیها همراه با گلابتون و ده یک دوزی رواج کامل داشت در دوره اسلامی تیر با توجه به تعهد هنرمندان ایرانی برای تهیه پرده خانه خدا و روپوش مقابل ، استفاده از این دوخت از رواج چشمگیری برخوردار بود.
از نوشته های مارکوپولوی می توان دریافت که زنان ایرانی در قرن (13 میلادی) 7 هجری نقده دوزی و گلابتون دوزی و ده یک دوزی را با نخ طلا و یا نقره به سبک بسیار جالبی ارائه می داده اند.

در حال حاضر این هنر در اصفهان ، یزد ، بندرعباس ، تهران ، ارومیه ، کرمان ، قزوین ، کاشان و آذربایجان و کردستان و قسمتهایی از خوزستان رواج دارد.
نقده دوزان بر روی پارچه های پشمی ، مخمل ،ماهوت ، ابریشم و کتان ، چلوار وحشی و شکوفه ها و غیره.