تا اين که روز بعد عروسم از شمال کشور با من تماس گرفت و گفت: «ع» در دريا غرق شد و ما هم بلافاصله به شمال رفتيم اما نيروهاي امدادي و مأموران پس از ساعت ها جست وجو نتوانستند جسد پسرم را پيدا کنند و اين احتمال قوت گرفت که آب جسد را به عمق دريا برده است به همين دليل هم ما به مشهد بازگشتيم ولي هنوز هم به اين ماجرا مشکوک هستم.

 

گزارش خراسان حاکي است: اين در حالي بود که دختر ۱۰ ساله «ع» (فرد گم شده) نيز اظهارات مادرش را تأييد کرد. سپس با تشکيل پرونده فقداني، موضوع در دستور کار پليس قرار گرفت، اما هيچ سرنخي که حاکي از وقوع جنايت باشد به دست نيامد. تا اين که سال گذشته، مرد شاکي دوباره به پليس آگاهي مراجعه کرد و گفت: نوه ام که اکنون بزرگ شده و ازدواج کرده است عنوان مي کند روزي که به درياي شمال رفتيم پدرم همراه ما نبود و ما با شوهر خاله ام به دريا رفته بوديم!! با اين اظهارات، کارآگاهان موضوع را به مقام قضايي گزارش کردند.

قاضي «سيدهادي سبحاني» ، از کارآگاهان پليس آگاهي خواست تا بررسي هاي دقيقي را در اين باره انجام دهند. در همين حال و به دستور سرهنگ محمدرضا غلامي ثاني (رئيس اداره جنايي) اين پرونده به دايره قتل عمد ارجاع شد و توسط کارآگاه نريماني مورد رسيدگي قرار گرفت. کارآگاه که با دستور قضايي همسر ۴۰ ساله فرد گم شده را دوباره مورد بازجويي قرار داده بود از پدر و مادر مرد گم شده نيز خواست لوازم به جا مانده از او را مورد بازبيني قرار دهند.

 

پدر اين مرد در حالي که ساک دستي را مي گشود گفت: اين کمربند، پيراهن و شلوار را عروسم چند روز بعد از ماجراي غرق شدن او در دريا به ما داد و مدعي شد که اين ها لباس هاي پسرم است که قبل از رفتن داخل آب از تنش بيرون آورده بود! در همين حال چشم هاي کارآگاه به سوراخ هاي کمربند خيره ماند چرا که کمربند نو بود و با در نظر گرفتن آخرين سوراخ روي کمربند، مشخص شد که نه تنها از آن استفاده نشده بلکه اندازه آن بسيار بزرگ تر از کمر يک انسان معمولي است.

با به دست آمدن اين سرنخ و راهنمايي هاي قاضي سبحاني، اين زن بازداشت شد و در حالي که ديگر چاره اي جز اعتراف نداشت، گفت: همسرم معتاد بود و مدتي را در زندان تحمل کيفر کرد. از سوي ديگر نيز به خاطر سرقت گوسفندان پدرش، با خانواده اش نيز اختلاف داشت و آن ها حکم جلب او را داشتند و ما به طور مخفيانه زندگي مي کرديم تا اين که روابط من با شوهر خواهرم بسيار صميمانه شد. سال ۸۵ بود که يک شب مقدار زيادي قرص خواب آور داخل چاي نبات او ريختم و به او خوراندم تا اين که ساعت ۴ بامداد متوجه شدم او مرده است. ديگر نمي دانستم با جسد چه کنم دقايقي بعد با «م» (شوهر خواهرم) تماس گرفتم و او با پرايدش به منزل ما در شهرک خاتم آمد. آن روز جسد را با يکديگر داخل پرايد او انداختيم و ديگر اطلاع نداشتم او جسد را به کجا برد.