در حالی که طی چند ماه گذشته بخش اعظم غبار منتشرشده از سطح این جرم کیهانی از ناحیه گردن آن ناشی می‌شد، اکنون تصاویر سیستم تصویربرداری علمی روزتا (OSIRIS) جتی از غبار را در طول تقریبا تمامی بدنه دنباله‌دار نشان می‌دهند. گردن دنباله‌دار دو گوشه آن را به هم متصل می‌کند.

به گفته «جین-بپتیست ونسان» از «موسسه تحقیقات منظومه شمسی» ماکس پلانک آلمان، در حال حاضر کسر بزرگی از سطح دنباله‌دار شفاف‌شده، به نوعی سطوحی از فعالیت را به نمایش می‌گذارند. طی چند هفته گذشته، تیم علمی OSIRIS شاهد تغییر اندک اما کیفی در فعالیت دنباله‌دار بوده است. نخستین تصاویر مخابره‌شده در تابستان، جت‌های مجزای غباری را نشان دادند که دنباله‌دار را ترک می‌کردند. این جت‌ها به ناحیه گردن دنباله‌دار محدود شده بودند اما در حال حاضر این جت‌ها در بدنه و سر دنباله‌دار نیز ظاهر شده‌اند.

 

هنوز فاصله بیش از 450 کیلومتر، دنباله‌دار را از خورشید جدا می‌کند و بر اساس سابقه غنی مشاهدات زمین‌محور، دانشمندان فعالیت قابل‌توجه دنباله‌دار را هنگامی که در فاصله 300 میلیون کیلومتری خورشید قرار گیرد، انتظار دارند. نظارت بر چنین انتشاراتی از نزدیک برای نخستین بار، دیدگاه‌های دقیقی به محققان ارائه می‌دهد. تیم علمی هم‌اکنون به دنبال درک بهتر تکامل فعالیت دنباله‌دار و فرآیندهای فیزیکی در پس آن است.