ﻣﻦ ﻭ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻭ ﺳﺮﺩﺭﺩ ﻭ ﺳﯿﮕﺎﺭ
ﺍﺯ ﺍﻭﻥ ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﺷﺐ ﺍﻭﻣﺪ ﺑﻪ ﺍﺻﺮﺍﺭ
ﺍﺯ ﺍﻭﻥ ﺳﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﯾﺎﺭﻡ ﺭﻓﺖ ﺑﻪ ﺍﺟﺒﺎﺭ
ﻣﻦ ﻋﺎﺩﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ
ﻣﻦ ﻭ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻭ ﺳﺮﺩﺭﺩ ﻭ ﺳﯿﮕﺎﺭ



کاش روزهای زندگیم کوتاه بود
به تعداد نخهای یک پاکت سیگار
کم است میدانم اما با عشق تو دود میشدند و بر باد می رفتند !

و ﻧﺒﻮﺩﻧﺖ ﻣﺜﻞ ﺗﻤﺎﻡ ﮐﺮﺩﻥ ﺳﯿﮕﺎﺭﯼ ﺍﺳﺖ
ﺩﺭ ﻧﯿﻤﻪ ﺷﺒﯽ ﺑﺮﻓﯽ ، ﻭﻗﺘﯽ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﮐﻪ ﻫﺎﯼ ﺷﻬﺮ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ !



و مرگ مُردن نیست و مرگ تنها نفس نکشیدن نیست
من مردگان بیشماری را دیده ام که راه میرفتند ، حرف میزدند ، سیگار میکشیدند !!!




بعضیا تو زندگیه آدم هستن که هرچقدر اذیتت کنن
هرچقدر ناراحتت کنن باز آدم یادش میره
و دلت واسشون تنگ میشه و حتی سیگارم نمیتونه جاشونو پر کنه !




خیلی حالش خراب بود
از زمین و زمان بریده بود
مدام سیگار میکشید
رفتم تو زندگیش
خیلی طول نکشید که حالش خوب شد
تشکر کرد و رفت تو زندگی یکی دیگه !
حالا من سالهاست که مدام سیگار میکشم !

لب پنجره نشستی
و به هوای مه گرفته بیرون نگاه می کنی
پاهایت را در آغوش می گیری و سیگاری روشن می کنی مثل همیشه
مثل همیشه پاهایت را به من ترجیح دادی




مرد را فقط مرد می فهمد و دود سیگارش




باز کلمه کم آورده ام ، برای احوالاتم
بروید یک سیگار بکشید تلخی اش که ماند ته گلویتان
فکر کنید همان بغضی است که توی گلوی من
نه بالا می رود و نه پایین



تمام سیگارهای دنیا را هم که دود کنی
تنهائیت توجه هیچکس را جز پیرمرد سیگار فروش جلب نخواهد کرد

شاید بتونم یه روزی تو و خاطراتتم مثل سیگارم دود کنم




اسمت را نوشتم روی سیگار تا بسوزه که وقتی سیگار تموم شد فراموشت کنم
ولی نمی دونستم که هر پک که به سیگار میزنم اسمت میره تو نفسم …





اشباع شده ام
از بوسه های مکرر و عمیق از ته سیگارهام




سیگار به سیگار درد می کشم تا تمام شود
بی چون و چرا ما هم تمام می شویم
ما خنده های ایستـــاده ما خنده های تکراری
تو نیستـــــی زمین برای من تنها یک زیرسیگاری ست
برای خاموش کردن بی حوصلگی هــــا
تا تمام شود درد می کشم

ســری پنجــم


لب ساحل نشسته بودم ازدرد فراق دوست سیگاری روشن کردم
یاد لحظه ای افتادم که منواون کنار ساحل نشسته بودیم
سیگار بعدی را آتش به آتش روشن کردم



وای از نیمه شبــی که بیـــــدار شوم و تـــــو را بخواهـــــم
و پاکـــــت سیگارم خالـــی باشــــد …




مردی که روبروی تو سیگار می کشد
در فکر گفتگوی تو سیگار می کشد
وقتی که می روی و دلش تنگ می شود
بی شک به جستجوی تو سیگار می کشد
این بار بی تو فاصله ها را نمی دود
در سوگ آرزوی تو سیگار می کشد


غرور گوگــردی ام را بگیران بگذار روی سیگــارت
که نمی دانی برای بخاطر آوردنم است
یا از خاطر بردنم
بســـرانم در ریه ات به یاد روزهایی که نفست بودم




عشق سیگار نیست که ازش خسته شدی زیر پات لهش کنی


ماشینم بوی سیگار می دهد
تنم ، لباسم ، دفتر کارم
حتی قهوه های دو نفره ی فرانسوی هم بوی سیگار می دهد
از زمستان 2 سال پیش تمام لحظه های من که بوی تو را می داد
فقط بوی سیگار می دهد …




سیگارو بخاطر تو ترک نمی کنم
وقتی تو با من بودی اونم با من بود
حالا که نیستی هم این با منه
وفاداری کدامتان بیشتر است؟
جوابی نداری





از من پرسید امروز می خوام تکلیفمو مشخص کنی یا من یا سیگار؟
نگاهی به سیگار توی دستم کردم که انگار سوختنش شدت گرفته و داره بهم می گه عشقت مهمتره
یه پک دیگه زدم نگاش کردم و گفتم : خداحافظ



ازم پرسید سیگارو ترک نکردی
گفتم نه کبریت و ترک کردم
سیگارو با سیگار روشن می کنم




گفتم : با عشق زمان فراموش می شود و با زمان عشق
سیگاری گوشه ی لبم ، گفت : با سیگار هر دو

این روزها میلی به سیگار کشیدن ندارم
کمی برایم ناز کن …




خمیازه های کشدار سیگار پشت سیگار
شب گوشه ای به ناچار سیگار پشت سیگار
این روح خسته هر شب جان کندنش غریزی است
لعنت به این خود آزار سیگار پشت سیگار





هوای تو از دود سیگارم هم مضر تر است
دود سیگار به سرفه ام می اندازد هوای تو به گریه





رفت و اثارش پا برجاست
یه قهوه سرد
یه سیگار خیس
یه قاب کج شده
گلدون های ترک خورده
قلب شکسته
روح دریده شده
مطمئنم عوامل پشت پرده دست داشته اند…
خودت اینجوری نبودی




وقتی دلت شکست تنها و بی هدف
شب پرسه می زنی از هر کدوم طرف
روزای خوبتو انکار می کنی
این واقعیتو تکرار می کنی
اطرافیانتو از دست می دیو
افسرده میشیو از دست می ریو
دور خودت همش دیوار می کشی
افسوس می خوری سیگار می کشی




زندگی ام همچو سازم کوک نیست
صدایش به دل نمی شیند هرج و مرجی بیش نیست
اما سیگارم مطربیس
می نوازد
می رقصد
می میرد





پر رنگ ترین خیالت را به غلیظ ترین پک سیگار می سپارم
این بدرقه ی خاطرات توست
یادم تو را فراموش … نه نمی کند…
اشک های من
پشت سر تمام خاطراتت
بازنده من…




کودکانه ام از بوی دود سیگار پدربزرگم نفرتم می شد
سال ها که گذشت در تک تک لحظه ها ٬
خوب حس کردم درد بزرگ شدن را
سیگار دوایش بود




نبودی
با سیگارم تنهایی پر می کردم
گذشت
امروز قرار بود که بیایی
اما کلاغی از سوی تو آتشی برایم آورد
گفت : روشن کن! بکش! که او دیگر نمی آید




دلت روآتش زدی و خودت رو دربند کاغذی کردی
که وقتی آتیش می گیره دود کنی؟




هر شب همین بساط است، چای و سکوت و یک فیلم
بعد از مرور اشعار سیگار پشت سیگار
ته مانده های سیگار در استکانی از چای
هاجند و واج انگار سیگار پشت سیگار
اندیشه فولادوند