من را از هول و هراس های دنیا و غم و اندوه های آخرت رهایی ببخش.
و من را از شر آنان كه در زمین ستم می كنند در امان بدار.
خدایا!
به كه واگذارم می كنی؟
به سوی كه می فرستی ام؟
به سوی آشنایان و نزدیكان؟ تا از من ببرند و روی برگردانند.
یا به سوی غریبان و غریبگان تا گره در ابرو بیافكنند و مرا از خویش برانند؟
یا به سوی آنان كه ضعف مرا می خواهند و خواری ام را طلب می كنند؟
من به سوی دیگران دست دراز كنم؟ در حالی كه خدای من تویی و تویی كارساز و زمامدار من.
ای توشه و توان سختی هایم!
ای همدم تنهایی هایم!
ای فریاد رس غم وغصه هایم!
ای ولی نعمت هایم!
ای پشت و پناهم در هجوم بی رحم مشكلات!
ای مونس و مامن و یاورم در كنج عزلت و تنهایی و بی كسی!
ای تنها امید و پناهگاهم در محاصره ی اندوه و غربت و خستگی!
ای كسی كه هر چه دارم از تو و از كرامت بی انتهای توست!