آخرین ماموت ها از تشنگی مردند!

این تحقیق همچنان به ساکنان فعلی کره زمین هشدار می دهد که با گرم شدن کره زمین و بالا آمدن سطح آب اقیانوس ها این سناریو ممکن است به زودی برای دیگر جانوران و انسان‌ها کره زمین هم تکرار شود. این پژوهش در جزیره سن پال که یکی از مناطق دورافتاده آلاسکا است انجام شده است. در گذشته این جزیره بخشی از سرزمینی بود که قاره آمریکا را به آسیا متصل می‌کرد. وقتی در فاصله بین ۱۴۷۰۰ تا ۱۳۵۰۰ سال قبل، درزمان آب شدن یخ ها، آب اقیانوس‌های این منطقه بالا آمد، این زمین به زیر آب رفت و جزایر پراکنده‌ای از آن باقی ماند.

در این تحقیق ذکر شده که اثری از سکونت انسان ها در این بخش از کره زمین در آن دوران به‌ دست نیامده است. برای یافتن دلیل انقراض این ماموت‌های پشمالو، محققان رسوبات باقی مانده از چند دریاچه آب شیرین این جزیره را جمع آوری کردند. تحلیل این رسوبات منجر به یافتن قارچ هایی شد که در فضولات این جانوران رشد می‌کرد. با استفاده از رادیوکربن قدمت این رسوبات مشخص شد و این به محققان تاریخ انقراض این حیوانات را نشان داد.

بقایای دی ان ای ماموت های پشمالو نشان می‌دهد که تا ۵۶۵۰ سال پیش (با تقریب هشتاد سال کم و زیاد) در این سرزمین می زیسته اند. از این تاریخ به بعد اثری از دی ان ای ماموت ها در این جزیره به چشم نمی‌خورد که به معنای انقراض آنهاست. ماموت های این جزیره ۵۰۰۰ سال بیشتر از ماموت‌های خشکی های اصلی دوام آوردند. احتمالا ماموت‌های قاره ها به خاطر تغییرات آب و هوایی و شکار منقرض شده‌ بودند.

ماموت ها، مانند فیل های امروزی،‌ هر روز نزدیک به ۲۰۰ لیتر آب می نوشیدند. در عرض دو هزار سال، ذخیره آب شیرین این جزیره بسیار کم شد و در نتیجه جمعیت این گروه افول کرد. بررسی بقایای دندان‌ها و همینطور دیگر بخش های باقیمانده در فسیل های این نوع ماموت نشان از وضعیت خشکسالی را می دهد؛ به همین دلیل دانشمندان حدس می‌زنند یکی از دلایل اصلی انقراض آنها نبود آب شیرین بوده است. ماتیو وولر، یکی از نویسندگان این تحقیق از دانشگاه آلاسکا می‌گوید: (این یافته‌ها) تصویر ترسناکی از وضعیت این ماموت ها در آن دوران را به ما نشان می‌دهد.