داغ جوون دیده یِ پر پر منم

مسلخ سروای تناور منم

باغ گل بی بر و بی برگ من

غربت آهوی جوون مرگ من

ناجیِ باغِ گل بی برگ کو؟

ضامن آهوی جوون مرگ کو؟

شب شد و پیک تب و غم سَر رسید

عطرِ گلاب از خودِ غم سر رسید

جنگو جلو ، جهل و جنون آوردن

دخترِ شاهِ پریون رو بردن

حالِ من از رفته و منده بد شد

قالیِ کرمون توو دبی لگد شد

غیرت من خار بیابون شده

بی تو کفن خوابِ خیابون شده

بغض من از سنگ و سفاله ولی

این من و این گریه بگو یا علی

هق هق ابرای جهان در توئه

آخ نگو بغضِ اخوان در توئه

رحم به ابرای بهارم کنید

شاخه گلی خرجِ مزارم کنید

جهل و جلو جرم و جنون آوردن

دختر شاه پریون رو بردن

دست عجم خار رطب میخوره

شیره یِ نخلا رو عرب میخوره

تا میری آتیش بکشی غماتو

پیرهن عثمون میکنن صداتو

از من و از غیرتم ای هم قفس

گریه به خاک پدری موند و بس

تا میری آتیش بکشی غماتو

پیرهن عثمون میکنن صداتو

تا میری آتیش بکشی غماتو

پیرهن عثمون میکنن صداتو