مه دخت فریبای پریوش تو کجایی

از من شده ای خسته و از عشق فراری

من پای تو ماندم که به اثبات رسانم

تو ماه ترین دختر این بوم و دیاری

بی تو من به گریه میرسم

نه نگو به تو نمیرسم

وای من تو را ندارم

عطر تو برای من نفس

خانه ام بدون تو قفس

نه نرو نمیگذارم

جان و دل میبری

چون نشد خبری

بی وفا وفا نداری

میبری دل مرا

ماه بگو چرا قصد آمدن نداری

مه دخت فریبای پریوش تو کجایی

از من شده ای خسته و از عشق فراری

من پای تو ماندم که به اثبات رسانم

تو ماه ترین دختر این بوم و دیاری

بی تو من به گریه میرسم

نه نگو به تو نمیرسم

وای من تو را ندارم

عطر تو برای من نفس

خانه ام بدون تو قفس

نه نرو نمیگذارم