چه شد که بارِ دِگر یادِ آشنا کردی

چه شد که شیوه یِ بیگانگی رها کردی

به قهر رفتن و جور و جفا شعارِ تو بود

چه شد که بر سَر مهر آمدی وفا کردی

منم که جور و جفا دیدم و وفا کردم

توئی که مهر و وفا دیدی و جفا کردی

بیا که چشم تو تا شَرم و ناز دارد کس

نپرسد از تو که این ماجرا چرا کردی

بیا که چشم تو تا شَرم و ناز دارد کس

نپرسد از تو که این ماجرا چرا کردی

بیا که با همه نامهربانی ات ای ماه

خوش آمدی و گل آوردی و صفا کردی

اگر چه کارِ جهان بر مراد ما نشود

بیا که کارِ جهان بر مراد ما کردی

بیا که چشم تو تا شَرم و ناز دارد کس

نپرسد از تو که این ماجرا چرا کردی

بیا که چشم تو تا شَرم و ناز دارد کس

نپرسد از تو که این ماجرا چرا کردی

بیا که چشم تو تا شَرم و ناز دارد کس

نپرسد از تو که این ماجرا چرا کردی