[ورس یک]

شب بود من بودم با سقف

اشتیاق سمّ و رو به پنجره رو تخت

انتخاب مرگ و زندگى به سمت نفع

به شرط برگ یه زرد سبز

خنده ، اشک و زجر

سرد ، یخ ، لج

مثِ من به شکل شب

به شکل هرچى تیره مثِ جنگ

گلومو میبره اون صداهاى غمگینت

نگاهاى سنگینت ، خنده هاى بى ذوقت

چشامو میکُشه اون رنگ سیاه ، تلخى

قصه هاى غمگینت ، انتهاى بیخودت

نفسم گرمه اما بدن سرده مثلِ سرما

نگاهم انفجاره اما بسته پشت درها

نخ به نخ رو لب سیگار ، بیمار ، بیدار

صداى چرت سکوته این شهرُ میخوام چیکار!

آدماى مرده ، صداى گُنگ شب رو پازلاى عقده

گربه هاى گشنه ، نگاهاى مزمن

مثِ جُنگه دورهم به صرفه لقمه

یه اتفاق گنده ، روى هم به شرط نُطفه

بخند به حُکمِت ، بخند که صبح شه

[ورس دو]

باریک ، باریک ، کوچه هاى تاریک

نور ماه توو شبهاى فانى

مثِ ناجى ، حسه یاغى تابید

انقلاب آبى ، مثِ چهره هاى نازى

دین ، آئین

صداى این سکوت و بشکن ، ما لالیم

صداهاى زیبا ، مرغ مینا ، نگاهاى بیجا

تبسم به شکله فریاد توو عمقِ دین و ایمان

تلنگرِ آب و دریا ، موج جریان

نوشتن به شکل الماس ، رو سینه مثِ گرماس

سکوت ، عمقِ باور ، اندیشه داور

اختیار به جنسه ساغر ، روى سینه هاى شاهرگ

حس و حالِ شام آخر

گریه هاى مادر ، انتظار یار و یاور

انقلاب آهن ، اتفاق ساعت هاى ناحق

آدماى نااهل ، مثِ غدّه مثِ تاول ، انفجار سمّ باور

انهدام صبر و طاقت ، شکستن افتخار و خلقِ باید

قدم به سمت شاید ، سنگِ عادت ، اختلال مغز آدم