♫♫♫

از خونِ به ناحق به زمین ریخته آن روز

سروی به بلندای زمان سایه یِ حق شد

با جان به لب آمده از کفر پس از این

خون رویِ ریا ریخت ، که سرمایه ی حق شد

آتش به عطش میزند این روضه نخوانده

آب است که لب تشنه یِ لب های تو مانده

از هرچه که سخت است گذشتن تو گذشتی

کوتاه ترین راه تو را ساده رسانده

در آغوشش آتش و خون ، تب و اشک و عطش همه زیباییست

ظهرِ تاریکی که برایش کشته شدی شب رویاییست

بعد از طوفان شوق اسیران پشتِ عزا را لرزانده

سیل تو در یادِ کویر و خاطره یِ دریا مانده

♫♫♫♫♫♫

معشوقا اگر جانِ تو را خواست رهاییست

بگذار خودش هرچه که دادست بگیرد

در ظاهر اگر مثلِ بلا بود ولی عشق

عاشق تر از آن است ، که با مرگ بمیرد

در آغوشش آتش و خون ، تب و اشک و عطش همه زیباییست

ظهرِ تاریکی که برایش کشته شدی شب رویاییست

بعد از طوفان شوق اسیران پشتِ عزا را لرزانده

سیل تو در یادِ کویر و خاطره یِ دریا مانده

♫♫♫♫♫♫