زلف آشفته ات ، گشته آرام ِجان

دل که رفت از بَرم ، تو کنارم بمان

عقل راهی‌ نبرد ، مست و دیوانه شد

عاشقی کن چُنان ، همچو افسانه شو

ای وای وای بر ما ، عشق داد بر باد

هستیِ ما را

ای وای وای بر ما ، عشق داد بر باد

هستیِ ما را

وای اگر لحظه‌ ای ، بی‌ غمت بگذرد

آه عشقت ببین ، تا کجا میبَرد

یک نگَه کردی ، و بی‌ دل و جان شدم

تا بسازی مرا ، سخت ویران شدم

زلف آشفته‌ ات ، گشته آرامِ جان

دل که رفت از بَرم ، تو کنارم بمان

ای وای وای بر ما ، عشق داد بر باد

هستیِ ما را

ای وای وای بر ما ، عشق داد بر باد

هستیِ ما را