[ورس یک]

منو قضاوت میکنی ، از رو اسم و وضعیتم

دو تا چاله تووی مسیر ، که نمیکنه اذیتم

پامو فشار میدم رو گاز ، ولی لایی نیست توو طبیعتم

خودم شدم راهنمامو خودم رفتم مسیرمو

جای هیچ کی خالی نی توو روز موفقیتم

حساب کتابم با دنیا بیشتر از این فاکتور هاست

رویاهای فانتزیم هنوز شبیه کارتون هاست

یقه بالا سینه سپر میفهمونم به همه

که آسمون قرمزه چون امیر علی کانتاناس

سر به زیر منطقی داره میره راهو راست

دنیاش زیر ذره بین مقصدش به ناکجاس

یه بچه شیر با مغز پیر با روحیه خسته نیست

واسه مشتات داره زیر بارِ میشه ضربه گیر

[کورس]

بچه پرو ولی خاکی کمی آروم کمی قاطی

جیب پره کله خالی ، گاهی رازی گاهی شاکی

از من آره بد میگن شک نکن منم بد میشم

محکم تا تهش میرم ، شک نکن که میرسم

[ورس دو]

شما که کوه یخین آب میشین توو روز سختی

دارین یه خوی افعی ، میزارین روی هم فیلد

شما که لاشخورین دنبال یه خونه سردین

تا دیدین مهمونیه موهاتون رو شونه کردین

شما که چونه گرمین دنیامونو سوژه کردین

حاضرم بشنومش اگه هنوز مونده حرفی

دنبال چی میگردی خالی کنم شونه از چی؟

آشغالا تن من هیچ وقت نمیده بوی تسلیم

من از اونا نیستم که پاش واسته نشه درگیر

یه جنگ جو شهامتش سلاحشه نه یه شمشیر

نمیاد خم به ابرو نمیره خنده از رو

چاله ها سهم من بود چون جدا نیست دره از کوه

تو برام چاه بکن من دارم صبر ایوب

مسیرم پر پیچه میرم جفت دست به فرمون

میسازم رویاهامو اینو بهت قول میدم

نگاهش کن چه قشنگه صحنه از دور

[کورس]

بچه پرو ولی خاکی کمی آروم کمی قاطی

جیب پره کله خالی ، گاهی رازی گاهی شاکی

از من آره بد میگن شک نکن منم بد میشم

محکم تا تهش میرم ، شک نکن که میرسم