متن آهنگ ” خیابون ” از حصین و بیگرز - نسخهی قابل چاپ +- انجمن های تخصصی فلش خور (http://www.flashkhor.com/forum) +-- انجمن: مسائل متفرقه (http://www.flashkhor.com/forum/forumdisplay.php?fid=18) +--- انجمن: آهنگ و موسیقی (http://www.flashkhor.com/forum/forumdisplay.php?fid=26) +---- انجمن: متن آهنگ های خوانندگان (http://www.flashkhor.com/forum/forumdisplay.php?fid=52) +---- موضوع: متن آهنگ ” خیابون ” از حصین و بیگرز (/showthread.php?tid=36032) |
متن آهنگ ” خیابون ” از حصین و بیگرز - Mไ∫∫ ∫MΘKξЯ - 18-05-2013 ورس ? [ بیگرز ]: بین نگاه مردم ، میرن به سمت مقصد // نمیدونم کجا میخوام برم و بیمارِ مغزم صدایی آشنا ، میخونه تو گوشم // سنگینی مسیرم میمونه رو دوشم چون این راهی که میری ته نداره // هرچی میگیره پس نداده تو میمونی با اون خیابونی // که مثل کویری خشک و بی بارونی همه چی اینجا اتفاقِ // حتی میکنه بی جا استفاده کجان اونا که بودن مثل برادر // از پشت میله ها میگن قصه برا من خدا بده یه روز آفتابی // یه نسیم خنک هم باشه حال دادی چطوری میشه اینجا هم یه روز خوب باشه // خوب تو “خـیـابــون” بگو کو آخه؟! کروس [ دانیال ]: هر شب تلخ و سخت تنگ و سرد ، ترس بی حد و مرز و هرج و مرج راه میرم از تو شهر از تو شب ، راه میرم ابروم خم توش هرجور هست یاد گرفتم از خودم از دورم و از نگاه مردمم ، باید نفسامو حبس کنم باشن قدم هام بلند من هنوز این باورُ دارم اگه سیاهی همه جا هست ، تا همه آدما خوابن یکی صدامو میشنوه آخر ورس ? [ حصین ]: پیانو رو دوس داری؟! ، حال میده نه؟! یکی بام ، یکی داد // دوتا نقطه تو وقتای هات حال میده توی تنهایی هات // کیش میشی توی طعم های مات هندونا تو نسلای پات // یکی چپ ، یکی راست کنتوری روی حرفای خاص // پَ یکم هول بده روی مغزای باز بازم خیابون و من و شبُ دو تا دست توی جیب // بزرگِ ولی برا من کوچیک دنیاتو میگم هرچند سفید // شبات ولی اینجا با من همرنگ پوشید آدمای شهر شدن منظره ان // خونه های شهر پره پنجرن هر کدوم توشون یه قصه است و ، پره دو پاهایی که از یک جنگل ان یه سری که صبحا میرن راه به راست // چون میدونن که شب دیگه مالِ لاشخوراس نخ به رنگ شب نمیدن و میدونن که کف خیابونا تا روزاش جداست امیدِ بس به شورتِ بهینه کار // هِه ، بهم چسبیده شبیه خال خیابونُ میگم احمق بیبین // توش هیچ موقع دو دوتاها نمیده چهار کروس [ دانیال ]: هر شب تلخ و سخت تنگ و سرد ، ترس بی حد و مرز و هرج و مرج راه میرم از تو شهر از تو شب ، راه میرم ابروم خم توش هرجور هست یاد گرفتم از خودم از دورم و از نگاه مردمم ، باید نفسامو حبس کنم باشن قدم هام بلند من هنوز این باورُ دارم اگه سیاهی همه جا هست ، تا همه آدما خوابن یکی صدامو میشنوه آخر |