تو نگو که خیال محاله، رفتنت واسه این دل تنها

یه سواله بی جوابه، مثل خوابه، یه عذابه

نمیدونی چه تیره و تاره، حال قلبی که از تو و دوری بی قراره

بی قراره، نگو دیره که میمیره

آخرین نفسامه و بی تو دارم حس میکنم که میمیرم

لااقل بذار این دم آخر از چشات هم چی رو بگیرم

توی لحظه ی خسته ی دلخوشی که تو بی نفسی منو میکشی

کاش بهم دل خستمو پس بدی یا به قلب یخی تو نفس بدی

همه باور و ترسم از اینه که بیاد روبروم و بشینه

غم و درد چشامو ببینه، بگه حال و روالش همینه

گاهی میگذرم از همه دنیا، مثل قایقی از دل دریا

که یه لحظه چشاتو ببندی، بخندی، بخندی