گریه کن تا اشک چشمات بریزه رو تن بارون

مثل بارون که تو دریا گم میشه راحت و آسون

منم و عشق و نگاهت، ساده از غمت گذشتم

هرچی از نگفته ها بود گوشه ی دلم نوشتم

روی این بلندی غم وایسادم شاید بیفتم

بغض مرگه توی سینم، تو مقصری عزیزم

گریه ی کار دل من هرچی هست از تو ا یا من؟

یا کمی حوصله از تو، یا کمی فاصله از من

از دو چشمی که نجیبه، گلگی یکم عجیبه

به لطافت ستارست اما دستام بی نسیبه

همیشه گریه ی چشمات یه سوال بی جوابه

واسه تو اگر یه راهه واسه من فقط عذابه

از دو چشمی که میریزه خنده های عاشقونه

نمیدونم غم و غصست یا که لحظه ی جنونه

روی این بلندی غم وایسادم شاید بیفتم

تو مقصری عزیزم، آره تو، همین که گفتم