لباس دست کم پاسخگوی سه نیاز آدمی است؛ یکی این که او را از سرما و گرما حفظ می‏ کند، دیگر این که در جهت حفظ عفت و شرم به او کمک می ‏کند و سوم این که به او آراستگی و زیبایی و وقار می‏ بخشد. در هر جامعه‏ای نوع و کیفیت لباس زنان و مردان، علاوه بر آن که تابع شرایط اقتصادی و اجتماعی و اقلیمی آن جامعه است، تابع جهان‏بینی و ارزش‏های حاکم بر فرهنگ آن جامعه نیز می‏ باشد.

انسان بوسیله لباس به خود آراستگی و زیبایی می‏ بخشد. خودآرایی و زینت کردن نه تنها آثار مثبت روحی و روانی در دیگران داشته و موجبات ارضاء روحی آن‏ها را فراهم می‏آورد، بلکه اثرات روانی مثبتی نیز در خود فرد دارد. بنابراین نه تنها کیفیت لباس پوشیدن حاکی از شخصیت انسان است بلکه در شکل‏گیری و تحول شخصیت او نقش دارد.