در سال 1906 دولت آمریکا اعلام کرد که خواهان تعویض رولورهای کالیبر 38 ارتش با مدل جدیدی از تپانچه های پر قدرت نیمه اتوماتیک است. رولورهای کالیبر 38 دیگر جوابگوی نیازهای جنگهای مدرن نبودند. ارتش بدنبال کالیبر قدرتمندتر 45/0 اینچ (43/11 میلیمتر ) بود . تپانچه مورد نظر ارتش آمریکا میبایستی قادر به شلیک گلوله های 15 یا 16 گرمی بوده و از دوام خوبی برخوردار باشد. یکی از طرحهای پیشنهاد شده به ارتش آمریکا ، تپانچه ساخت طراح سلاح یعنی آقای (برونینگ ) که در آن زمان در کارخانه مشهور کلت مشغول به همکاری بود با ارائه این طرح دریچه جدیدی را به دنیای سلاحهای کمری گشود.

از سال 1911 تا پایان جنگ جهانی اول یعنی 1917 بیش از یک میلیون قبضه از این سلاح تولید شد . از جمله کارخانه هایی که به تولید این سلاح دست زدند میتوان به ( کلت ، اسپرینگ فیلد ، رمینگتون ، بورافس ، پارا اردنانس کانادا ، ساویچ ) اشاره کرد .جواز ساخت این مدل به برخی کشورها مثل نروژ و آرژانتین نیز صادر شد.

در خصوص فرآیند تست تپانچه های انتخاب شده توسط آمریکا جالب است بدانید که تنها تپانچه کلت ، ساخت آقای برونینگ و تپانچه نیمه اتوماتیک ساخت کارخانه ساویچ به مرحله پایانی تست راه یافتند. در این مرحله هر تپانچه می بایستی تا 6000هزار گلوله شلیک میکرد. پس از هر 100تیر شلیک ، اسلحه اجازه می یافت تا به مدت 5 دقیقه خنک شود و مجدداً یک شلیک 100 تیری دیگر ...و پس از هر 1000 گلوله شلیک اسلحه تمیز و روغنکاری می شد تا 6000 تیر شلیک به اتمام برسد.سپس تست شلیک اسلحه با خشابهای کیفیت پائین صورت می گرفت . بعضی از این خشابها کج شده بودند و برخی بخوبی جا نمی رفتند ولی اسلحه مورد نظر میبایستی بتواند با کمک این خشابها نیز شلیک کند.پس از این تست اسلحه مزبور را در مجاورت اسید ، گل ولای ، گردو خاک و ماسه قرار میدادند. سلاح کمری کالیبر 45 ساخت آقای برونینگ با سربلندی از تمامی این آزمایشات بیرون آمده و علامت استاندارد ارتش آمریکا را دریافت کرد.و ارتش آمریکا پس از تستهای طولانی و طاقت فرسا این تپانچه را پسندید و در سال 1911 با نام (M1911 ) را به تولید انبوه رسانید.