به طاها به یاسین(نوحه) - نسخه‌ی قابل چاپ

به طاها به یاسین به معراج احمد
به قدر و به کوثر به رضوان و طوبی

به وحی الهی به قرآن جاری
به تورات موسی و انجیل عیسی

بسی پادشاهی کنم در گدائی
چو باشم گدای گدایان زهرا

چه شبها که زهرا دعا کرده تا ما ،

همه شیعه گردیمو بی تاب مولا

غلامی این خانواده دلیل
و مراد خدا بوده از خلقت ما

مسیرت مشخص، امیرت مشخص،
مکن دل دل ای دل ، بزن دل به دریا

که دنیا به خسران عقبا نیرزد،
به دوری ز اولاد زهرا نیرزد

و این زندگانی فانی،
جوانی خوشی های امروز اینجا،
به افسوس بسیار فردا نیرزد

اگر عاشقانه هوادار یاری،
اگر مخلصانه گرفتار یاری،

اگر آبرو می گذاری به پایش،

یقیناً یقیناً خریدار یاری.

بگو چند جمعه گذشتی ز خوابت؟،
چه اندازه در ندبه ها زاری آری.

به شانه کشیدی غم سینه اش را ،
و یا چون بقیه تو سربار یاری

اگر یک نفر را به او وصل کردی،

برای سپاهش تو سردار یاری

به گریه شبی را سحر کردی یا نه ؟
چه مقدار بی تاب و بیمار یاری؟

اگر اشک داری به شکرانه اش ها،
که مست نگاه گهر بار یاری

دل آشفته بودن دلیل کمی نیست،
اگر بی قراری بدان یار یاری

و پایان این بی قراری بهشت است،

بهشتی که سرخوش ز دیدار یاری

نسیم کرامت وزیدن گرفته،
و باران رحمت چکیدن گرفته

مبادا بدوزی نگاه دلت را،
به مردم که بازار یوسف فروشی
در این دوره بد، شدیداً گرفته

خدایا به روی درخشان مهدی،
به زلف سیاه و پریشان مهدی

به قلب رئوفش که دریای داغ است،
به چشمان از غصه گریان مهدی

به لب های گرم علی یا علیش،
به ذکر حسین و حسن جان مهدی

به دست کریم و نگاه رحیمش،
به چشم امید فقیران مهدی

به حال نیاز وقنوت نمازش،
به سبحان سبحان سبحان مهدی

به برق نگاه و به خال سیاهش،
به عطر ملیح گریبان مهدی

به حج جمیلش به جاه جلیلش،
به صوت حجازی قرآن مهدی

به صوت عراق و شبانگاه شامش،

به آهنگ سمت خراسان مهدی

به جان داده های مسیر عبورش،
به شهد شهود شهیدان مهدی

مرا دائم الاشتیاقش بگردان،
مرا سینه چاک فراقش بگردان

تفضل بفرما بر این بنده بی سراپا،
مرا همدم و محرم و هم رکاب سفرهای سوی
خراسان و شام و عراقش بگردان.