متن خداحافظی مقــ7ــدس - نسخه‌ی قابل چاپ

متن نامه خداحافظی فرهاد مجیدی :

هیچ وقت دوست نداشتم زمان خداحافظی ام را از قبل مشخص کنم. مدتی پیش، به این تصمیم رسیدم

که امروز روز خداحافظی از فوتبال است. از فردا همان جایی می ایستم که شما می ایستادید. زیر برف

، یخ، باران و آفتاب سوزان. اما این بار من باید به شما احترام بگذارم و تشکر کنم، درست همان کاری که

شما برای من انجام دادید.

تمام خاطره ها، خوشی ها و لحظه های تلخی که در طول سالیان حضور در استقلال داشته ام امروز

جلوی چشمانم هستند. تلخ ترین خاطره ام "4خرداد 1390 " است که روی قلبم حک شده و به هیچ وجه

پاک نخواهد شد. روزی که در مراسم تشییع جنازه ناصرخان شرکت کردم و در بهشت زهرا )س( برای

همیشه از وی جدا شدم.

به من حق دهید که با دشواری از این پیراهن دل بکنم، هر کدام از ستاره های آن، مدال هایی بودند که

همه ما به آن افتخار می کردیم. من به بیشتر آرزوهای فوتبالی خود رسیده ام و دوست داشتم با

قهرمانی در آسیا از فوتبال خداحافظی کنم اما این امر میسر نشد. امیدوارم در آینده به تنها آرزوی دست

نیافته ورزشی ام در کنار هواداران عزیز برسم.

هواداران عزیز و دوست داشتنی!

بازیکنان می روند ولی استقلال بزرگ باقی می ماند. پیراهنی که سال ها نام من بر آن نوشته می شد

را دوست داشته ام و همواره دوست خواهم داشت. پیراهن "آبی" که بر تن بازیکنان بزرگی چون

غلامحسین مظلومی و حسن روشن بوده یا همان بازوبندی که مدتها علی جباری، برادران بیانی، امیر

قلعه نویی یا جواد زرینچه بر بازوان خود می بستند از جمله خاطرات ماندگارم هستند.

تقدیر این بود که در ایران پیراهنی جز پیراهن پرافتخار "آبی" بر تن نکرده و با استقلال از دوران قهرمانی

خداحافظی کنم. ازهمه افرادی که این فرصت را برای من فراهم کرده و مرا حمایت نمودند خصوصا "امیر

قلعه نویی" قدردانی می نمایم.

فرهاد مجیدی امروز به خط آخر سال های بازی خود رسیده و وقت آن شده تا پیراهن شماره 7 که میراث

بزرگانی چون »مجید نامجو مطلق « است را به بازیکنان تازه نفسی تقدیم کنم که قرار است آینده فوتبال

کشور را رقم بزنند.

هواداران همیشگی!
از فردا دیگر بازیکن استقلال به شمار نمی آیم ولی همواره یکی از شما خواهم بود و برای قهرمانی

استقلال دعا خواهم کرد. هر چه دارم از استقلال و هوادارانش است و هر کجا که باشم برای سربلندی

استقلال تلاش خواهم کرد.
چقدر سخت است پایان بردن این نامه، همین طور نام ها مقابل چشمانم رژه می رود، از تمام مربیانی

که در این سال ها برایم زحمت کشیدند، از مدیرعامل محترم باشگاه جناب آقای فتح ا...زاده و دیگر

مدیران گذشته، کارشناسان، بازیکنان، کادر پزشکی، تدارکات، اهالی رسانه، دوستان، خانواده خصوصا

پدر و مادر عزیزم و تک تک آن هوادارانی که در این سال ها همراهی ام کردند، کمال سپاسگزاری و

قدردانی را دارم.
در پایان لازم است برای تیم ملی کشورم که با درایت جناب آقای علی کفاشیان، رییس فدراسیون

فوتبال و مربی بزرگش کارلوس کی روش، تلاش بازیکنان و دعای خیر مردم عزیز به جام جهانی صعود

کرد، آرزوی موفقیت نمایم.

خدای من شاهد است که در تمام این سال های طولانی با تمام توانم بازی کردم و اگر قصوری از من سر

زده از همه پوزش می طلبممجیدی ها می آیند و می روند، اما آنچه باقی می ماند نام "استقلال" است که پشتش به شما

هواداران، مثل همیشه گرم خواهد ماند. زنده باد ایران، زنده باد استقلال.

برادر کوچک شما