اولین بخش از کتاب (قانون چگونه است):اقتصاد نظامی.

[SɪʟᴠᴇʀMɪɴᴅ]

بسی تعالی




ما در کشوری زندگی میکنیم که اوضاع نظامی و اقتصاد نظامی خیلی ضعیفه.
برای من اقتصاد ماننده یک چراغه،اما اقتصاد نظامی یک چاقو برای از بین بردن دشمن توی تاریکیه.
و وقتی که اقتصاد نظامی یا چاقوی تیزی داشته باشی،لامپ ها روشن میشه و به راحتی میتونی دشمنت رو با خاک یکسان کنی.
اما کشتن دشمن تکنیک میخواد،قانون میخواد،اگه این قانون های جدید نباشه یک دشمن دیگه از پشت تورو میکشه.
این بحث سیاسی نیست،بحث نجات دادن جون مردمه.
حتی اگه این تاپیک بسته بشه فردا صداش از پنجره ی اتاقتون گوش شما رو اذیت میکنه.
کاربران،مدیران و نویسندگان،بیست سال بعد،همچین روزی این کتاب قانون مانند خورشید میدرخشه و کشور ایران رو به عظمت قبلیش در قرن ها پیش برمیگردونه.
ایران یک کشور بزرگه،اما این بزرگی براش کافی نیست.
من میخوام بزرگی ایران در کره ی زمین چشم گیر باشه.
من میخوام حرف ها رهبر معظم انقلاب و رئیس جمهور برای دشمن واقعی باشه،نه یک توتعه.
کاری میکنم که روزی دشمن یاد حرف های رهبر و رئیس جمهور ما بیفته.
ادامه ی تحقیق بعد نیم ساعت بعد.
با ما باشید.

[SɪʟᴠᴇʀMɪɴᴅ]

اقتصاد نظامی یک چیز مهمه که خیلی کشور ها از اون برخوردار نیستن.
بنابراین باید بگم که کشور های دنیا از نظر اقتصاد نظامی یک به دو هستند.
این کشور ها به سه گروه تقسیم میشن.
1-کشور هایی که اقتصاد خوبی دارن،اقتصاد نظامی خوب یهم دارن(آمریکا،اسرائیل،روسیه)
2-کشور هایی که اقتصاد ندارن و اقتصاد نظامی دارن(ایران،پاکستان،)
3-کشور هایی که نه اقتصاد خوبی دارن و نه اقتصاد نظامی خوبی(افغانستان،سوریه)







کشور های اسیایی بیشتر از تمام کشور ها  از اقتصاد نظامبی ناقص هستند.
به جز چین و ژاپن کشور دیگه ای از اقتصاد نظامی حرفه ای بهره نمیبره.