"کتابهایی که در قرنطینه باید خواند"

[The moon]

دو کتاب دیگه که در حال حاضر خوندشون میتونه جالب باشه:

کتاب "1984" نوشته‌ی جرج اورول

اگر امیدی وجود داشته باشد فقط طبقه کارگر است. -از متن کتاب

در این کتاب، که از اواسط آن به یک بیانیۀ شاخص سیاسی در نظام‌های تمامیت‌خواه برخورد می‌کنیم، جامعه به سه بخش کارگر، اعضای عادی حزب و اعضای رده‌بالا حزب تقسیم می‌شود. شخصیت اصلی داستان، "وینستون اسمیت" است که عضو عادی حزب می‌باشد. برادر بزرگ، رهبر این جامعه است؛ به مانند چشمی که همه‌چیز را تحت نظارت عمیق خود دارد و هیچکس نمیتواند آن را گول زند. "وینستون" به تنهایی زندگی می‌کند. اوج داستان در فصل اول، از جایی شروع می‌شود که او در دفتری معمولی می‌نویسد: مرگ بر برادر بزرگ. نوشتن در جامعه، برخلاف قوانین است و هر نوشته‌ای به قیمت از دست رفتن جان انسان می‌شود.

کتاب 1984، به طرز اعجاب آوری سرکوب‌های اجتماعی در جامعۀ خیالی آن را به راحتی تصویر می‌کند. از یک رهبر نیمه خدا که مورد ستایش عموم در یک جامعۀ فاسد است، می‌نویسد و از طبقه ثروتمند، متوسط و فقیر می‌گوید و از علت پایدار ماندن حکومت‌های فاسد. مفهوم جنگ را برایمان توضیح می‌دهد که از گذشته تا کنون به چه صورت تغییر یافته است، به گونه‌ای که امروزه کشورها با یک دیگر جنگ نمیکنند، بلکه هر کشور اتباع خودش را سرکوب می‌کند. از حکومت‌های فاسد می‌گوید که تاریخ گذشته را آنگونه که به سودشان است تغییر می‌دهند، گویی تاریخ از جایی شروع شده است که آن‌ها آمده‌اند و قبل از آن چیزی وجود نداشته است.

"فضای به شدت سیاه کتاب و تشابهش با زندگی حال حاضر لذت خوندنشو چندین برابر میکنه.


کتاب "طاعون" نوشته‌ی آلبر کامو

گمان میکنم که من قهرمانی و تقدس را زیاد نمی‌پسندم. آنچه برایم جالب است انسان بودن است. -از متن کتاب

آیا زندگی بی معنا و مفهوم است؟ آیا زندگی صرفا لحظاتی برای سپری شدن از سر عادت است؟ یا نه باید خودمان به آن معنا دهیم و نیاز به سرکشی و طغیان دارد؟ درصورتی که علاقه‌مند هستید که پاسخ این سوالات را دریابید و زندگی را با نگاه جدیدی ببینید خواندن رمان طاعون آلبر کامو می‌تواند بسیار جذاب باشد.

این اثر ماندگار کامو در اران، شهری واقع در الجزایر، و از زبان دکتر ریو، که بعدها خود را معرفی می‌کند نقل می‌شود. کامو با بیان و توصیفات بی‌نظیر در صفحات آغازین کتاب شما را با خودش همراه می‌کند. با وجودی که کامو کتاب طاعون را در سال ۱۹۴۷ نوشت، این اثر آن‌قدر به حال‌وهوای امروز ما نزدیک است که هنگام خواندن کتاب حس همذات‌پنداری عجیبی با آن خواهید داشت.
با گذشت زمان، نشانه‌های ترسناک و مرموز بیماری در کتاب آشکار می‌شود. چهره‌ی طاعون‌زده‌ی شهر و قرنطینه شدن آن، باعث عکس‌العمل‌های جالبی از طرف مردم شهر می‌شود. با اندکی زیرکی، می‌توان هر اتفاق در اران را به جامعه‌ی امروز خویش نسبت داد.