سطری از کتاب

[فرنودِ بن گیومرث]

روال عادی - ژان کلود کری یر

[Medusa]

«تویی که در من سخت و سفت به تخت نشسته‌ای و هیچ هم پایین‌بیا نیستی، و مقررات‌ات پولادی است، می‌گویی چه بکنم؟ این زخم را چه بکنم؟ اگر درست نیست پس چرا هست؟ بله زخم! وقتی بخواهی و نشود، زخم می‌خوری. من می‌خواهم همه‌چیزش و بدنش را. بله بدن. لعنت به دورویی و دروغ. من بی‌بهرگی، بی‌برگیِ راستی را با همه فقرم دوست دارم. بدنش را می‌خواهم. می‌خواهم همیشه پیش من باشد. می‌خواهم لحظه‌های من پر از او، تصویر او، جسم او، صدای او باشد. من خیال او را نمی‌خواهم، از خیال بیزار شده‌ام. من زمینی هستم. زمینی. می‌خواهم هرچه می‌خواهم در زمین صورت بگیرد. لعنت به تو سرشت که مرا میخکوب کرده‌ای.»

.

.

.

-زیر دندان سگ، بهمن فرسی

[Medusa]

کشتن مرغ مینا - هارپر لی - فخرالدین میررمضانی

[מַברִיק]

همه‌ی آدم‌ها جنون خاص خود را دارند؛ و اما بزرگ‌ترین جنون به عقیده‌ی من آن است که آدم جنون نداشته باشد

نیکوس کازانتراکیس
کتاب :زوربای یونانی

[מַברִיק]

حتما نباید کسی پدرت را کشته باشد تا تو از او بیزار باشی؛ آدم‌هایی یافت می‌شوند که راه‌رفتن‌شان، گفتن‌شان، نگاه‌شان و حتی لبخندشان در تو بیزاری می‌رویاند.

کتاب: جای خالی سلوچ
نوشته‌ی محمود دولت‌آبادی

[מַברִיק]

آه که چه‌قدر بد است
به این خوبی تمام کردن کسی که
قرار بوده، هنوزها تمام نشود...

حسین منزوی
کتاب: مجموعه اشعار

[•ДmịrHoSsiŋ•]

دوست دارم یک نفر باشد که با او از همه چیز همان طور حرف بزنم که با خودم میزنم

ابله _داستایفسکی

[מַברִיק]

کسی که وجدان داشته باشد و به اشتباهِ خودش پی ببرد، به عذابِ وجدان دچار می‌شود. همین مکافات برای او کافی‌ست... اشدِّ همه‌ی محکومیت‌های کیفری است.

فیودور داستایفسکی
کتاب :جنایت و مکافات

[Medusa]

سهم دیگری - اریک امانوئل اشمیت

[מַברִיק]

عِلم می‌گويد: "ماهی به خاطرِ دور شدن از آب، به دلايلِ طبيعی می‌ميرد." امّا هركس يک‌بار بالا و پايين پريدنِ ماهی را ديده باشد، تصديق می‌كند كه ماهی، از بی آبی، به دليلِ طبيعی، نمی‌ميرد؛ ماهی به خاطرِ آب، خودش را می‏‌كُشد... .

از رُمانِ [ ارمیا ]
نوشته‌ی [ رضا_امیرخانی ]
ناشر [ نشر_افق ]