دفتـــــــر اشعــــــآر طنــــز ..!

[✘v!☻lent girl✘]

لطفــــــاً هر چــــــه اشعـــــآر طنز دآریــــــد در ایــــــن تآپیک بزآریـــــد ،تآپیــــــک جدآگــآنــ, نزنیــــــد!!

اشعــــآری ک خودتـــــون درســـــــت کآری کرده ایــــــد میتونید بزاریـــــــد!

♥

♥

♥

ایــــن هـــــــم من میزارم ..

اگه مثل کلنگه
مثل لوله تفنگه
با خوشگلیت میجنگه
طبیعیه، قشنگه
نگو که این یه درده
دماغ عمل نکرده
***

اگر که مثل فیله
و یا از این قبیله
روی نوکش زیگیله
غصه نخور، اصیله
هی نرو پشت پرده
دماغ عمل نکرده
***

یکی میگه درازه
خیلی ولنگ و وازه
یکی میگه ترازه
غصه نخور که نازه
ببین خدا چه کرده
دماغ عمل نکرده
***

دماغ نگو جواهر
سوژهی شعر شاعر
طویل فیالمظاهر
پدیدهی معاصر
آهای تخم دو زرده
دماغ عمل نکرده
***

با اون دماغ همیشه
عکس تو پشت شیشه
تو سینما چی میشه
شکستن کلیشه
کاشکی بری رو پرده
دماغ عمل نکرده
***

کم باباتو کچل کن
یا خودتو مچل کن
کی بت میگه عمل کن
قصیده رو غزل کن
میشی له و لورده
دماغ عمل نکرده
***

چهقد دماغ دماغ شد
قافیهمون چلاق شد
هی، یکی- چل کلاغ شد
تصنیف کوچه باغ شد
بره که برنگرده
دماغ عمل نکرده

[S R U H]

یارانه که در جیب من نیست / پس باید انگار یارانَم را عوض کنم

لگنی در جلوی خانه ام دارم / امروز میخواهم بروم لگنم را عوض کنم

برادر های زنم با من خوب نیستند / باید برادر های زنم را عوض کنم

قطار روزگار من را به کجا می برد / یا رب عنایتی کند و ترنم را عوض کنم

دلم میخواهد همیشه بمیرم / اگر هم بمیرم باید کفنم را عوض کنم

[✘v!☻lent girl✘]

کل کل دوتا شاعر در مورد خانمها و آقایون! ( طنز )


خانم ناهید نوری :

به نام خدایی که زن آفرید
حکیمانه امثال ِ من آفرید

خدایی که اول تو را از لجن
و بعداً مرا از لجن آفرید !

برای من انواع گیسو و موی
برای تو قدری چمن آفرید !

مرا شکل طاووس کرد و تورا
شبیه بز و کرگدن آفرید !

به نام خدایی که اعجاز کرد
مرا مثل آهو ختن آفرید

تورا روز اول به همراه من
رها در بهشت عدن آفرید

ولی بعداً آمد و از روی لطف
مرا بی کس و بی وطن آفرید

خدایی که زیر سبیل شما
بلندگو به جای دهن آفرید !

وزیر و وکیل و رئیس ات نمود
مرا خانه داری خفن آفرید

برای تو یک عالمه کِیْسِ خوب
شراره ، پری ، نسترن آفرید

برای من اما فقط یک نفر
براد پیت من را حَسَنْ آفرید !

برایم لباس عروسی کشید
و عمری مرا در کفن آفرید

به نام خدایی که سهم تو را
مساوی تر از سهم من آفرید




پاسخ از نادر جدیدی :

به نام خداوند مردآفرین
که بر حسن صنعش هزار آفرین

خدایی که از گِل مرا خلق کرد
چنین عاقل و بالغ و نازنین

خدایی که مردی چو من آفرید
و شد نام وی احسنالخالقین

پس از آفرینش به من هدیه داد
مکانی درون بهشت برین

خدایی که از بس مرا خوب ساخت
ندارم نیازی به لاک، همچنین

رژ و ریمل و خط چشم و کرم
تو زیباییام را طبیعی ببین

دماغ و فک و گونهام کار اوست
نه کار پزشک و پروتز، همین !

نداده مرا عشوه و مکر و ناز
نداده دم مشک من اشک و فین!

مرا ساده و بیریا آفرید
جدا از حسادت و بیخشم و کین

زنی از همین سادگی سود برد
به من گفت از آن سیب قرمز بچین

من ساده چیدم از آن تک درخت
و دادم به او سیب چون انگبین

چو وارد نبودم به دوز و کلک
من افتادم از آسمان بر زمین

و البته در این مرا پند بود
که ای مرد پاکیزه و مهجبین

تو حرف زنان را از آن گوش گیر
و بیرون بده حرفشان را از این

که زن از همان بدو پیدایشات
نشسته مداوم تو را در کمین !

[Interstellar]

نمیدونم اینومیشه بزارم یا نه ولی حالا گذاشتم دیگه
خودم با دوستم ساختم:

باریتم من و تو فرزاد فرزین!

من و بچچه ها بدبختیم..
.همش پرسش داریم..
فکر میکنیم 20 میشیم اما 0 میزاری...
منو اونا گریونیم...
هم صدا میخونیم...
با همدیگه میگیم که ما درس نخوندیم...
ولی تو میپرسی ازمون..آره تو هی میگیری آزمون
مال ماست اون نمره ی داغون ولی تو....
بنویس هرقدر که دوس داری 0 بزار وقتای بیکاری مال ماست اون بیست رویایی...
نمیدی....
توی معلم عاشق پرسش ولی ما بیزار از نمره
تاحالا بدبخت ندیدی؟ سی و یکی جلوته
نمره ها تو دفتر کلاس همه رو صفراشون حساسن
همه نمره های ماروتوی اون دفتر میزارن...
اگه اشک میباره... نمره ها گیر داره...تو از من میپرسی تازگی نداره...
با تموم سختی.. وقتی که میپرسی... نمرمو نشون میدی این ینی بدبختی...

[S R U H]

اینو من از شعر رضا صادقی دلم گرفته الهام گرفتم و نوشتم :

بازم دلم گرفته تو این آخرین سالی

چشمام خیره به برگه صفر های متوالی

[✘v!☻lent girl✘]

وامپی خانوم ...........دندون کمون............. چشمت خونی.......... رنزمه خانوم
وامپی خانوم......... دندون کمون......... چشمت خونی.............. رنزمه خانوم
میخوام بیام دمه باغتون........ نمیخوام بیایییییی
حرف بزنم با ادوارد جون ............وا نمیخواد واهااااااا
میخوام بیام دمه باغتون
حرف بزنم با ادوارد جون
بگم شدم عاشقه دخترتون
میخوام بشم من دومادتون
بابا میخوام بیام خواستگاری نگو نه نگو نمیشه
این قلبه من نشونش روته تازه شدیدترم میشه
وامپی خانوم دندون کمون چشمت خونی رنزمه خانوم
میخوام بیام دمه باغتون
حرف بزنم با ادوارد جون
بگم شدم عاشقه دخترتون
میخوام بشم من دومادتون
بابا میخوام بیام خواستگاری نگو نه نگو نمیشه
این قلبه من نشونش روته تازه شدیدترم میشه
میشم شکار عاشقه گازات میکشم برات تو هر چی بخوای(میکشم منظور کشتنه)
حالا نمه نمه بگیر تو گاز از من
رنزمه خانوم آره تویی تاجه سرم
وای نمه نمه بگیر تو گاز از من
رنزمه خانوم آره تویی تاجه سرم
میگم گاز نگیر تو از من میگی اسمم رنزمس نه اعظم
حالا رنز منز چنز لاچنسه هر چی باشه رنزمه باشه
رنزمه خانوم یه دونه باشه کفشایه سفید پاشه
به چی مینازی بیا پیش ماوووو
قیافت عینه ناصرالدین شاووووووو
این کمه و بدین باز
بیاین بریم لاپوش ماوووو
شنبه میزنم زنگ به خونه میندازمت میبرمت سر سفره بشین
سر سفره راه نندازین یه مخزن گنده ی وامپی کشی(کشی=کشیدن)
دامنه گل دار برام میپوشی
منم شلوار پاره پاره یا نخی
نگو نمیشه نه نمیشه
نگو نمیخوای نه نمیخوام
نگو نمیشه نه نمیشه
نگو نمیخوای نه نمیخواااااااااااااااااااا م
وامپی خانوم دندون کمون چشمت خونی رنزمه خانوم
وامپی خانوم دندون کمون چشمت خونی رنزمه خانوم
میخوام بیام دمه باغتون نمیخوام بیایییییی
حرف بزنم با ادوارد جون وا نمیخواد واهااااااا
میخوام بیام دمه باغتون
حرف بزنم با ادوارد جون
بگم شدم عاشقه دخترتون
میخوام بشم من دومادتون
بابا میخوام بیام خواستگاری نگو نه نگو نمیشه
این قلبه من نشونش روته تازه شدیدترم میشه
حالا نمه نمه بگیر تو گاز از من
رنزمه خانوم آره تویی تاجه سرم
وای نمه نمه بگیر تو گاز از من
رنزمه خانوم آره تویی تاجه سرم
وامپی خانوم دندون کمون چشمت خونی رنزمه خانوم

2

آقايون خانوما يکيتون به من سريع بگه اين گرگينه هه که با بلا جوره
يه کمکمي از ما دوره
موهاش حنايي صاف و بوره
من دشمنشم قبوله؟
«آره آره آره قبوله»


واي هموني که خيلي خاصهعمرا سر مرز ه وايسه
مي دوه آسه آسه
بگو ببينم قبوله؟
واي واي قبوله!


واي خاک عالم ديدم چشاشو ديدم و نترسيدم
ديدي به تو گفتم که چقدر رنگ چشاش زشته!
زشته و با تريپهسوژه اي ه که بي ريخته!
بو گند تنش کشته منوادکلنش صفره!



اي واي که چشاش بلا رو کشتش
قربونم بره که فقط با من مي گذره خوش بهش
پنجولاي مصنويي شم اصله
بدجوري به اعصاب ما وصله
با اون قيافه ي بد زشتاش تاش
حالا بدو بکن تو نیناشناش


بلا،چی شده کسی نیگا نیگا کرده تورو
برم بکنم ادبش؟
دکتره
برم دم مطبش؟
گرگینه س
بزنم تو دهنش؟ها بزن زنگوبگو ببینم گرگی می شناسی کارلایل رو؟بین غذا ها چطور دوست داری خون هارو؟
می خوام بلا فقط واسه من بپوشه لباسای شب تنگو!
آها



آقايون خانوما يکيتون به من سريع بگه اين گرگينه هه که با بلا جوره
يه کمکمي از ما دوره
شلوارک کوتاش ایجوره
دشمنش باشم قبوله؟
«آره آره آره قبوله»
وای وای وای همونی که خیلی خاصه
عمرا سر مرز ه وايسه
مي دوه آسه آسه
شما چی میگید ببينم قبوله؟
واي واي قبوله!


واي خاک عالم ديدم چشاشو ديدم و نترسيدم
ديدي به تو گفتم که چقدر رنگ چشاش زشته!
زشته و با تريپهسوژه اي ه که بي ريخته!
بو گند تنش کشته منوادکلنش صفره!

دوتا ماشین و سه تا خونه ی دراندشت و پول چکای بی برگشتو بدم و بزنی تو رگای آبروش
به من می کنی تو یک بار گوش؟
بابا یه بار آرو زنگ زدو گفت این خانوم که خیلی دلبره از janeو Dydyme ما بهتره نیناشناش هم بلده؟
اگه خونشو به من نده دلم ریش می شه
خانوم این جیکوب بلک ه کیت می شه؟
بدو پیش ما بشین و پادشاه این ولتری ها خواستت
تو یه خون آشام فوق العاده ای می گیرم دنیا رو واست!


واي خاک عالم ديدم چشاشو ديدم و نترسيدم
ديدي به تو گفتم که چقدر رنگ چشاش زشته!
زشته و با تريپهسوژه اي ه که بي ريخته!
بو گند تنش کشته منوادکلنش صفره!


آقایون خانوما یکیتون به من سریع بگه این گرگینه که تنگ خلقش
سیاه رنگ خودش
چجوری طرز خوردش؟
ل ل ل لباش چطور زشته؟واسه فروش هم نداره غرفه؟ دم به دقیقه تو باشگاه مرغه!

[~KiAηA~]

یه حلقه ی طلایی اسمتو روش نوشتم!

میخوام برم پاکش کنم ر**ی به سرنوشتم!

[✘v!☻lent girl✘]

نامه ی تهران جدید به طهران قدیم

الا ای کـــــودکی هــــــــــایم کجایی؟
کجــــــــــــا شد راه و رسم آشنایی؟

اگـــــر از مخلصت جویـــــــــای حالی
به غیــــــــــــر از دوری ات نبوَد ملالی

شوم قربان تــــــــــــــای دسته دارت
منـــــــــم در حســــــــرت آن روزگارت

به غیر از چند عکس نصفــه-نیمـــــه
ندارم سهــــــم از ایــــــــــــــام قدیمه

در آغــــــــــــوش طبیعـت بودم آن روز
چه آســــــــوده چه راحت بودم آن روز

تمام اهــــــل تهـــــــــران بنده را اهل
روند زندگی شـــــــــان ساده و سهل

تمــــــــــــــام خوابهـــــــایم بود رنگی
کجـــــــا رفتی عمــــــو شهر فرنگی؟!

نمی دانستی آخــــــــــــر مرد چوپان
چراگــــــاه تــــو را بلعـــــــــــــد اتوبان

هوای گلّـــه بـــــــــــــود و بیم گرگت
چه هـــــــا آمد از این مـــــــــار بزرگت

کجا شد باغ و دشت و سیر و گلگشت
شدم تهـــــران ابرشهــــــــر درندشت

یهـــــــو زرت مرا قمصـــــــــــور کردند
مرا از ســـادگی هـــــــــــــا دور کردند

به جــــــــای صرفه جویی،خودکفایی
تجمّــــــل آمد و مصرف گـــــــــــــرایی

دگـــر گم شد چه لوطی و چه مرشد
کجــــــــــــا آواره گشتی بچّه مرشد؟!

مدرنیتــــه برایم دوخت پــــــــــــاپوش
خدایا گیوه هــــــای خوشگلم کوش؟!

خیابانهــــــــای من گرچه شده شیک
بــــــــــــــه زنجیرم کشیده این ترافیک

فکنده رشتـــــــه ای بر گردنم دوست
کــــــه دائم می کَند از کلّه ام پوست

به یکباره کجــــــا گشتند پنهـــــــــان
کجــــــاوه،پالکی،هـــــو دج،دلیجان؟!

ز بــــــــــــوق و دود خودروهای طرفه
شده حاصل مرا سرســـــــام و سرفه

ز دود و دم هوایم رنگ خـــــاک است
دلم از بهــــــــــر اکسیژن هلاک است

کجا شد آن سحرهـــــای مــــــه آلود
هوای پــــــــــاکم آخـــــر دود شد دود

کجــــــــــــا رفتند سقــــاخـــانه هایم
قنـــــــــــاتی نیست دیگـــــر از برایم

دل این مردمان بــــــــا مد عجین شد
همه تن پوششان تی شرت و جین شد

مد آن دوره حُسن خلـــــــق و خو بود
مرام خلـــــــق حفـــــظ آبــــــــــرو بود

کجـــا از شخص سی دی در می آمد
از آنهـــــــــــایی کـه دیدی در می آمد

کجــــــــــــا شد لوطیان بــــــا مرامم
جوانمـــــــــــردان مـــــرد و نیک نامم

جوانمــــــــــــــردان تهی کردند منزل
بــــه جــــــــــــایش آمد اوباش و اراذل

از آنســــــــــو هر که نامم را شنوده
به سرعت جــــانب مـــــــــن رو نموده

به ذوق و شـــــوق بسته بار و بندیل
شده آویــــز بنــــــــــده عیـــن قندیل!

به زعم خـــــــود پی کسبی مناسب
وبالــــم گشته بــــــا یک شغل کاذب

از آنســــــــــــوتر در این هاگیرو واگیر
سیاست آمــــــده داده به مــــــا گیر

ز دعواهـــــــــــــای حزبی و سیاسی
بگیرم گـــــاه ســـــــــــــر درد اساسی

جنــــاح و حزبهــــــای جور واجــــــور
نموده حـــــــــال مـــــا را سخت ناجور

میــــان این و آن گــــردد زد و خـــورد
ولی از مـــــــــن دک و دنده شود خرد

چـــــو وقت انتخــــــــــــابات از ره آید
ز غوغــــــایش مـــــــــــرا زحمت فزاید

مرا زین تــــاب روزافـــــــــزون تب آید
کــــه جانـــــــم از بر لب آید

بچسبـــــــــانند تهمت بـــــــر رقیبان
که افزونتــــــر شــــــــــود رای حبیبان

کـــــــــــــــــه از روی رقیبان آب بردن
شده الســــــاعه عیـــــــن آب خوردن

مــــوادّ لازم پرونــــــــده ســــــــازی:
دو من تهمت، سه قطره چسب رازی!

کنــــــــــــــــون القصـــه آرامی ندارم
از آن ایــــــــام جـــــــــــــز نامی ندارم

الا ای یاد تـــــــو یـــــــــــــار و ندیمم
به قربـــــــان تـــــــــــــو طهران قدیمم

بکــــــن لطفـــــــــی برای آشنایت
مگیر از مــــــــن خیــــــالت را، فدایت!

مرا با یاد خـــــــــــود دمساز گردان
به شهــــــر خاطـــــــــــــراتم باز گردان...

---

باز کوتاه نکن مـــوی پدرسوخته ات
بیخیال شب هوهوی پدرسوخته ات
محـــو تالار  هزار  آینه  نه ! لازم نیست
بشکن آن برجک و باروی پدرسوخته ات
هفت جد تو به من چه همه بودند ارباب
کـــج نکن این همه ابروی پدرسوخته ات
ناز بی ناز، همین گونه لوندی کافی ست
ول کن آن جنبل و جادوی پدر سوخته ات
لب سمرقند بخارا تن! غلتان غلتان
از کجا آمد آن گـوی پدرسوخته ات
گــوی یا این کــه بلا هرچه حسابش بکنی
چشم مشکین ، ختن آهوی پدرسوخته ات
وزن را رودکی از شانه زدن هات آموخت
از  غـــزل  بافتن  مــوی  پدر سوخته ات
ماه خارزم چرا ؟ ماه خودم باش فقط
ای فدای تو و سوسوی پدرسوخته ات
من حسودم چه کسی گفته بگردد؟ بیخود!
دور  دست  ِ تو  النگـــوی ِ  پدر سوخته ات
تخت و تاجت ملکه تا که نرفته ست به باد
رد کن آن بوســه ی کندوی پدرسوخته ات
بده تا مک بزنم اینهمه قایم نکنش
زیر ِ پیراهن ، لیموی پدرسوخته ات
دوست هرچند ندارم کـه بهارینه شوم
بفرست آن دو پرستوی پدرسوخته ات
شاید از نو به سرم زد بشکوفم که تو هم
بنشینی  لب  آن  جوی  پدر سوخته ات
بلــخ تا قونیه خاکستر بادت این شعــر
که تو تب/ ریزی هوهوی پدرسوخته ات

[*مهرناز]

دلم می خواد همه ازت دور بشن

دلم میخواد فقط تو باشی با من

این همه عاشقونه دوست دارم

نمی خوام این حسو ازم  بگیرن
................
می خوام بدونی قلب من گیرته

عشقی که دارم به تو بی بهونست

مرتب زندگی وقتی باشی

دنیای من دنیای عاشقونست
................
میخوام نگاهت تنها مال من شه

می خوام فقط عاشق من بمونی

تموم زندگیت باشم و دیگه

یه لحظه هم بدون من نتونی...
................
پر می کنم فکرمو با خیالت

چیزی به جز عشق تو تو سرم نیست

وقتی می بینمت کنارم هستی

انگاری خوابم توی باورم نیست

اونی که عاشقت میمونه منم

بدون تو زندگی سر نمی شه

جوری که فکرشم برات عجیبه

دوست دارم دوست دارم همیشه
................
میخوام نگاهت تنها مال من شه

می خوام فقط عاشق من بمونی

تموم زندگیت باشم و دیگه

یه لحظه هم بدون من نتونی...

[✘v!☻lent girl✘]

روزگارم خوش نیست
ژتونی دارم ، خرده پولی ، سر سوزن هوشی
دوستانی دارم بهتر از شمر و یزید
دوستانی هم چون من مشروط
و اتاقی که که همین نزدیکی است ،پشت آن کوه بلند.
اهل دانشگاهم !
پیشه ام گپ زدن است.
گاه گاهی هم می نویسم تکلیف،می سپارم به شما
تا به یک نمره ناقابل بیست که در آن زندانی است،
دلتان تازه شود - چه خیالی - چه خیالی
می دانم که گپ زدن بیهوده است.
خوب می دانم دانشم کم عمق است.
اهل دانشگا هم،
قبله ام آموزش ، جانمازم جزوه ، مُهرم میز
عشق از پنجره ها می گیرم.
همه ذرات مُخ من متبلور شده است.
دزسهایم را وقتی می خوانم
که خروس می کشد خمیازه
مرغ و ماهی خوابند.

استاد از من پرسید : چند نمره ز من می خواهی ؟
من از او پرسیدم : دل خوش سیری چند ؟
پدرم استاتیک را از بر داشت و کوئیز هم می داد.
خوب یادم هست
مدرسه باغ آزادی بود.
درس ها را آن روز حفظ می کردم در خواب
امتحان چیزی بود مثل آب خوردن.
درس بی رنجش می خواندم.
نمره بی خواهش می آوردم.
تا معلم پارازیت می انداخت همه غش می کردند
و کلاس چقدر زیبا بود و معلم چقدر حوصله داشت.
درس خواندن آن روز مثل یک بازی بود.
کم کمک دور شدیم از آنجا ، بار خود را بستیم.
عاقبت رفتیم دانشگاه ، به محیط خس آموزش ،
رفتم از پله دانشکده بالا ، بارها افتادم.

در دانشکده اتوبوسی دیدم یک عدد صندلی خالی داشت.
من کسی را دیدم که از داشتن یک نمره10دم دانشکده پشتک می زد.
دختری دیدم که به ترمینال نفرین می کرد.
اتوبوسی دیدم پر از دانشجو و چه سنگین می رفت.
اتوبوسی دیدم کسی از روزنه پنجره می گفت «کمک»!
سفر سبز چمن تا کوکو،
بارش اشک پس از نمره تک،
جنگ آموزش با دانشجو،
جنگ دانشجویان سر ته دیگ غذا،
جنگ نقلیه با جمعیت منتظران،
حمله درس به مُخ،
حذف یک درس به فرماندهی رایانه،
فتح یک ترم به دست ترمیم،
قتل یک نمره به دست استاد،
مثل یک لبخند در آخر ترم،
همه جا را دیدم.

اهل دانشگاهم!
اما نیستم دانشجو.
کارت من گمشده است.
من به مشروط شدن نزدیکم،

آشنا هستم با سرنوشت همه دانشجویان،
نبضشان را می گیرم
هذیانهاشان را می فهمم،
من ندیدم هرگز یک نمره20،
من ندیدم که کسی ترم آخر باشد
من در این دانشگاه چقدر مضطربم.

من به یک نمره ناقابل10خشنودم
و به لیسانس قناعت دارم.
من نمی خندم اگر دوست من می افتد.
من در این دانشگاه در سراشیب کسالت هستم.
خوب می دانم کی استاد کوئیز می گیرد
اتوبوس کی می آید،
خوب می دانم برگه حذف کجاست.
هر کجا هستم باشم،
تریا،نقلیه،دانشکده از آن من است.
چه اهمیت دارد، گاه می روید خار بی نظمی ها
رختها را بکنیم ، پی ورزش برویم،
توپ در یک قدمی است
و نگوییم که افتادن مفهوم بدی است !
و نخوانیم کتابی که در آن فرمول نیست.
و بدانیم اگر سلف نبود همگی می مردیم!
و بدانیم اگر جزوه استاد نبود همه می افتادیم!

و بدانیم اگر نقلیه نبود همگی می مانیم
و نترسیم از حذف و بدانیم اگر حذف نبود می ماندیم.
و نپرسیم کجاییم و چه کاری داریم
و نپرسیم که در قیمه چرا گوشت نیست
و اگر هست چرا یخ زده است.
بد نگوییم به استاد اگر نمره تک آوردیم.
کار ما نیست شناسایی مسئول غذا،
کار ما شاید این است که در حسرت یک صندلی خالی،
پیوسته شناور باشیم


بهترین ماشین ایرانی پراید
گرچه گاهی قاتل جانی پراید!
بینمت اکنون به هرجا و مکان
جانشین خوب پیکانی پراید
بسکه محکم هستی و سفت و قوی
مثل تانک جنگ میمانی پراید!