بازی آنلاین
آپلود عکس
22-06-2014، 21:34
به گزارش مووی مگ به نقل از بانی فیلم، اکنون چند دهه از زماني که زنان انگليسي براي اولين بار روي صندلي کارگرداني نشستند، مي گذرد. حتي تا همين چند سال اخير شمار کارگردانان زن در انگليس به تعداد انگشتان يک دست هم نمي رسيد. اما اکنون زنان اين کشور جايگاهي ويژه براي خود در دنياي سينما به دست آورده اند. «نمايشگاه» سومين فيلم بلند داستاني جوانا هاگ اثباتي است بر اين مدعا و جوانا هاگ پيش از اين در سال 2008 با فيلم «غير مربوط» و در سال 2011 با فيلم «مجمع الجزاير» توانسته بود، خود را در رديف کارگردانان خوب انگليسي قرار دهد. به اين بهانه نگاهي داريم به 10 فيلم برتر انگليسي که توسط زنان کارگرداني شده اند و تقريباً همگي مجهز به سلاح هاي دقت و ظرافت اند.
*****
*(Blue scar)- (1949) ـ جيل کريگ
جيل کريگ نام خود را با مستندهايي عالي پيوند زده بود و هنوز هم به عنوان يک مستند ساز شناخته مي شود. اما در طول دوران حرفه اي خود يک فيلم بلند داستاني ساخت که همان يک فيلم توجه جهانيان را به خود جلب کرد.
«Blue scar» درامي درباره زندگي معدنکاران است و در جنوب غربي ولز فيلمبرداري شده است. داستان فيلم از اين قرار است که اولون زندگي دوست داشتني اش را در ولز رها مي کند تا به لندن برود و خواننده شود.
اما نامزد او، تام حاضر به ترک ريشه هايش نيست و در روستا مي ماند. در تمام مدت فيلم مخاطب با اين سؤال دست و پنجه نرم مي کند که آيا تام سرانجام موفق مي شود اولسون را راضي به بازگشت به روستا کند؟ گريگ به عنوان يک هوادار سياست هاي سوسياليستي، فيلم خود را با مضامين غليظ سياسي همراه کرده است. صنعت معدن زغال سنگ، دو سال قبل از ساخت اين فيلم ملي شد، با اين حال او با دقت تمام عيوب سيستم جديد را نشان مي دهد. فيلم مرهون تخصص او در فيلمبرداري در محل مناسب اين کار است. فيلم کريگ به خاطر يک سکانس هم که شده اصالت ويژه اي دارد. در اين سکانس حادثه اي در زيرزمين در معدن رخ مي دهد. کريگ دو سال پس از ساخت اين فيلم، بهترين مستند خود، «زن بودن» (1951) را درباره تساوي حقوق زنان ساخت.
* سيمون و لورا (1955) ـ موريل باکس
بي بي سي مدتها قبل از اينکه سريال کمدي «W1A» را که به تازگي در حال پخش از اين شبکه است، عرضه کند، با سيمون و لورا ساخته موريل باکس تلاش کرد کمدي خوبي را روي پرده سينماها به تصوير بکشد. اين فيلم در واقع حکم کالبد شکافي جهان در دهه 1950 را دارد. در فيلم سيمون و لورا زوجي تئاتري هستند که روابط و شغل آنها در معرض خطر قرار دارد. زماني که به آنها پيشنهاد مي شود، روي پروژه اي درباره خانه روستايي مورد علاقه شان کار کنند، نمي توانند اين پيشنهاد را رد کنند.
اما همين برنامه عيوب زندگي خانوادگي آنها را برملا مي سازد. فيلم پر است از سکانس هاي حاضرجوابي هاي سيمون و لورا و باکس به عنوان کارگردان فيلم توانسته به نرمي آنچه را که مثل يک جنگ بين آنها جريان دارد، بازگو کند. فيلم «سيمون و لورا» ترکيبي از يک فيلمنامه خوب که در دهه 1930 بهترين فيلمنامه کمدي شناخته شده بود، با رنگهاي لذت بخش در عصر سينماي سياه و سفيد است. او اين را مرهون کارمن ديلون، کارگردان هنري فيلم خود و جولي هريس طراح لباس است.
روديگور (1967) ـ جوي بچلور
فيلم براساس اپرا کميکي از گيلبرت و ساليوان ساخته شده است. روديگور در ابتدا براي تلويزيون آمريکا تهيه شده بود. اما در قالب نمايش در انگليس روي صحنه رفت. اين دومين انيميشن بلند داستاني بود که در انگليس تهيه مي شد، اولين انيميشن بلند داستاني انگليس، «مزرعه حيوانات» بود که آن را نيز جوي بچلور کارگرداني کرده بود. در عالي بودن انيميشن هايي که جوي بچلور ساخته همين بس که ديگر هيچ کارگردان زن انگليسي نتوانست انيميشني در حد و قامت فيلم هاي وي بسازد. تنها سال 2011 بود که سارا اسميت با فيلم «کريسمس آرتور» توانست تا حدودي با آن برابري کند.
* آن سوي زير (1972) ـ جين آردن
اين فيلم که تنها فيلمي است که در دهه 1970 در انگليس توسط يک زن ساخته شده، يکي از مهم ترين فيلم هاي راديکال اين کشور است. جين آردن در اين فيلم مطالعه اي عميق روي زنان شکست خورده و افسرده دارد و زني را نشان مي دهد که تحت درمان در يک مرکز نگهداري بيماران رواني در يکي از روستاهاي ولز است.
جين آردن پيش از ساخت اين فيلم در سال 1971 فيلم «مشارکتي جديد براي غريبه ها، پيامبران و جادوگران» را ساخته بود که خود در آن در قالب يک روان پزشک بازي فوق العاده ارائه کرده بود. توهم هاي نمادين کابوس مانند، گروه هاي درماني و جشنواره هاي عجيب و غريبي که اين بيماران مطرود از جامعه تحمل مي کنند، فيلم را ديدني و جذاب ساخته است.
* اورلاندو (1992) ـ سالي پاتر
اورلاندو اثر شوخ و مسحور کننده سالي پاتر فيلمي پر از جلوه هاي بصري شگفت انگيز است. فيلم اقتباسي شجاعانه از رمان فيلم نشدني «اورلاندو» نوشته ويرجينيا ولف است و در آن تيلدا سوينتون نقش اصلي فيلم را بازي مي کند.
کاراکتر اصلي فيلم زني است که در 400 سال تاريخ انگليس سفر مي کند. ضمن آنکه بازي زيباي کوئنتين کريسپ در نقش ملکه اليزابت اول نيز فراموش نشدني است.
کلماتي که سوينتون با نگاهي مستقيم به دوربين ادا مي کند، تفسيري ابتکاري از اشارات مستقيمي است که ويرجينيا ولف به خوانندگان خود گوشزد مي کند.
* بهاجي در ساحل (1993) ـ گوريندر چادرا
20 سال از زماني که چادرا اين فيلم را که اولين فيلم بلند داستاني اش بود، ساخت، مي گذرد. او با اين کمدي بي پرواي خود تصويري از زنان آسيايي حاضر در انگليس را ارائه مي دهد که براي مقابله با نااميدي هاي زندگي مي خواهند يک روز را در کنار دريا به خوشي بگذرانند. اين فيلم در زمان عرضه خود، توجه سينماروها و منتقدان را به خود جلب کرد. فيلمنامه اي که چادرا با همراهي ميرا سيال نوشته است، با ظرافت مشکلات زنان را به تصوير مي کشد و از غم و غصه هاي آنان مي گويد.
برخوردهاي فرهنگي بين نسل قديم و جديد، مشخصه کار چاندرا است. او همين برخوردها را دستمايه کمدي و لحظات حساس فيلم خود مي کند. فيلمي که کاراکتر اصلي آن الهام گرفته از کاراکترهاي باليوودي است.
* زير پوست (1997) ـ کارين ادلر
«زير پوست» ساخته کارين ادلر بدون اينکه ارتباطي با فيلم اخير جاناتان گلازر، نويسنده و کارگردان برزيلي داشته باشد، فيلمي است درباره فروپاشي رواني اريس، جوان 19 ساله اي که نقش او را سامانتا مورتون بازي مي کند. اريس به دليل ضربه روحي که از مرگ مادرش خورده است، دچار اين حالات رواني شده است و مدام در ذهن خود به دنبال پيدا کردن معنايي براي زندگي و مرگ است.
فيلمبرداري اين فيلم را باري آکرويد انجام داده است که فيلمبردار هميشگي «کن لوچ» است. استفاده از دوربيني که روي دست است و زاويه ديد خاص آن، نشان از آشفتگي دروني اريس دارد. ريتا توشينگهام که نقش مادر اريس را بازي مي کند، ارتباطي منطقي بين اين فيلم و فيلم «طعم عسل» که سال 1961 ساخته شده بود، وجود دارد. آن فيلم نيز اختصاص به روابط مادران و دختران داشت.
«زيرپوست» سال 1997 در جشنواره فيلم ادينبورگ جايزه اصلي جشنواره را برنده شد.
* آربور (2010) ـ سليو بارنارد
آربور به عنوان اولين تجربه کارگرداني سليو بارنارد به همان اندازه که در قالب يک فيلم مستند به نقد جامعه پيرامونش مي پردازد، تصويري از املاک و ساکنان منطقه اي مي دهد که آندره آ دانبار در ميان آنان زندگي مي کند. او در خلال مستند خود به معرفي دانبار به عنوان نمايشنامه نويس طبقه متوسط که به دليل نگارش «ريتا، سو و همين طور باب» (1987) معروف است، مي پردازد.
عنوان فيلم از خياباني در املاک و مستغلات باترشاد در براد فورد با عنوان «برفرتون آربور» گرفته شده است. جايي که دانبار نمايشنامه هاي خود را در آن نوشت. کارگردان با دقت و ظرافت فيلمي ارائه کرد، که در زمان اکران خود مخاطبان را با ستايش مواجه ساخت و به آنان نويد داد يک صداي تازه در سينماي انگليس در حال شکل گرفتن است. دومين فيلم سليو بارنارد با عنوان «غول خودخواه» نيز سال گذشته عرضه شد که از افسانه اي اجتماعي و واقع گرا سخن مي گويد.
* روياهاي يک زندگي (2011) ـ کارول مورلي
در ژانويه 2006 جسد جويس کارول وينسنت دو سال پس از مرگش، در خانه اش در شمال لندن کشف شد. هيچ کس هرگز نفهميد او چرا مرد و چرا هيچ کس در اين دو سال متوجه مرگ او نشد. در «روياهاي يک زندگي»، کارول مورلي فيلمساز تلاش مي کند، قطعاتي از زندگي وينسنت را کنار هم بگذارد تا متوجه شود چگونه مرگ اين زن که در بين دوستانش از محبوبيت هم برخوردار بود، بر همه اطرافيان او پوشيده ماند. مورلي براي ساخت اين فيلم به سراغ شماري از همکاران، همکلاسي ها و دوستان سابق وينسنت رفت و خاطرات آنها درباره او را کنار هم گذاشت.
* بلندي هاي بادگير (2011) ـ آندره آ آرنولد
دو فيلم اول آندره آ آرنولد يعني «جاده سرخ» (2006) و «fish Tank» (2009) درباره ويژگي هاي زنان در مناطق شهري است. اما او در سال 2011 در سومين فيلم بلند داستاني اش به سراغ اقتباسي از رمان پرفروش و پرطرفدار «بلندي هاي بادگير» رفت. دو فيلم اول باعث شده بود آندره آ آرنولد به عنوان نويسنده و کارگرداني که ريشه در سنت هاي انگليسي دارد، شناخته شود. اما او با فيلم سوم خود حوزه جديدي (اقتباس ادبي) را مي آزمايد که او را به سبکي ديگر از سبک هاي انگليسي وارد مي کند.
«بلندي هاي بادگير» ي که آرنولد ارائه کرده اقتباسي کاملاً مدرن از اثري کلاسيک است. او از رابي ريان به عنوان مدير فيلمبرداري خود استفاده کرده است. حضور اين دو نفر کنار هم به تصوير کشيدن چشم اندازي طبيعي است که به طرزي مهيب نشان داده مي شود و تداعي کننده ظلم و ستم وحشيانه اي است که در قلب گوتيک فيلم وجود دارد.
جيل کريگ نام خود را با مستندهايي عالي پيوند زده بود و هنوز هم به عنوان يک مستند ساز شناخته مي شود. اما در طول دوران حرفه اي خود يک فيلم بلند داستاني ساخت که همان يک فيلم توجه جهانيان را به خود جلب کرد.
«Blue scar» درامي درباره زندگي معدنکاران است و در جنوب غربي ولز فيلمبرداري شده است. داستان فيلم از اين قرار است که اولون زندگي دوست داشتني اش را در ولز رها مي کند تا به لندن برود و خواننده شود.
اما نامزد او، تام حاضر به ترک ريشه هايش نيست و در روستا مي ماند. در تمام مدت فيلم مخاطب با اين سؤال دست و پنجه نرم مي کند که آيا تام سرانجام موفق مي شود اولسون را راضي به بازگشت به روستا کند؟ گريگ به عنوان يک هوادار سياست هاي سوسياليستي، فيلم خود را با مضامين غليظ سياسي همراه کرده است. صنعت معدن زغال سنگ، دو سال قبل از ساخت اين فيلم ملي شد، با اين حال او با دقت تمام عيوب سيستم جديد را نشان مي دهد. فيلم مرهون تخصص او در فيلمبرداري در محل مناسب اين کار است. فيلم کريگ به خاطر يک سکانس هم که شده اصالت ويژه اي دارد. در اين سکانس حادثه اي در زيرزمين در معدن رخ مي دهد. کريگ دو سال پس از ساخت اين فيلم، بهترين مستند خود، «زن بودن» (1951) را درباره تساوي حقوق زنان ساخت.
* سيمون و لورا (1955) ـ موريل باکس
بي بي سي مدتها قبل از اينکه سريال کمدي «W1A» را که به تازگي در حال پخش از اين شبکه است، عرضه کند، با سيمون و لورا ساخته موريل باکس تلاش کرد کمدي خوبي را روي پرده سينماها به تصوير بکشد. اين فيلم در واقع حکم کالبد شکافي جهان در دهه 1950 را دارد. در فيلم سيمون و لورا زوجي تئاتري هستند که روابط و شغل آنها در معرض خطر قرار دارد. زماني که به آنها پيشنهاد مي شود، روي پروژه اي درباره خانه روستايي مورد علاقه شان کار کنند، نمي توانند اين پيشنهاد را رد کنند.
اما همين برنامه عيوب زندگي خانوادگي آنها را برملا مي سازد. فيلم پر است از سکانس هاي حاضرجوابي هاي سيمون و لورا و باکس به عنوان کارگردان فيلم توانسته به نرمي آنچه را که مثل يک جنگ بين آنها جريان دارد، بازگو کند. فيلم «سيمون و لورا» ترکيبي از يک فيلمنامه خوب که در دهه 1930 بهترين فيلمنامه کمدي شناخته شده بود، با رنگهاي لذت بخش در عصر سينماي سياه و سفيد است. او اين را مرهون کارمن ديلون، کارگردان هنري فيلم خود و جولي هريس طراح لباس است.
روديگور (1967) ـ جوي بچلور
فيلم براساس اپرا کميکي از گيلبرت و ساليوان ساخته شده است. روديگور در ابتدا براي تلويزيون آمريکا تهيه شده بود. اما در قالب نمايش در انگليس روي صحنه رفت. اين دومين انيميشن بلند داستاني بود که در انگليس تهيه مي شد، اولين انيميشن بلند داستاني انگليس، «مزرعه حيوانات» بود که آن را نيز جوي بچلور کارگرداني کرده بود. در عالي بودن انيميشن هايي که جوي بچلور ساخته همين بس که ديگر هيچ کارگردان زن انگليسي نتوانست انيميشني در حد و قامت فيلم هاي وي بسازد. تنها سال 2011 بود که سارا اسميت با فيلم «کريسمس آرتور» توانست تا حدودي با آن برابري کند.
* آن سوي زير (1972) ـ جين آردن
اين فيلم که تنها فيلمي است که در دهه 1970 در انگليس توسط يک زن ساخته شده، يکي از مهم ترين فيلم هاي راديکال اين کشور است. جين آردن در اين فيلم مطالعه اي عميق روي زنان شکست خورده و افسرده دارد و زني را نشان مي دهد که تحت درمان در يک مرکز نگهداري بيماران رواني در يکي از روستاهاي ولز است.
جين آردن پيش از ساخت اين فيلم در سال 1971 فيلم «مشارکتي جديد براي غريبه ها، پيامبران و جادوگران» را ساخته بود که خود در آن در قالب يک روان پزشک بازي فوق العاده ارائه کرده بود. توهم هاي نمادين کابوس مانند، گروه هاي درماني و جشنواره هاي عجيب و غريبي که اين بيماران مطرود از جامعه تحمل مي کنند، فيلم را ديدني و جذاب ساخته است.
* اورلاندو (1992) ـ سالي پاتر
اورلاندو اثر شوخ و مسحور کننده سالي پاتر فيلمي پر از جلوه هاي بصري شگفت انگيز است. فيلم اقتباسي شجاعانه از رمان فيلم نشدني «اورلاندو» نوشته ويرجينيا ولف است و در آن تيلدا سوينتون نقش اصلي فيلم را بازي مي کند.
کاراکتر اصلي فيلم زني است که در 400 سال تاريخ انگليس سفر مي کند. ضمن آنکه بازي زيباي کوئنتين کريسپ در نقش ملکه اليزابت اول نيز فراموش نشدني است.
کلماتي که سوينتون با نگاهي مستقيم به دوربين ادا مي کند، تفسيري ابتکاري از اشارات مستقيمي است که ويرجينيا ولف به خوانندگان خود گوشزد مي کند.
* بهاجي در ساحل (1993) ـ گوريندر چادرا
20 سال از زماني که چادرا اين فيلم را که اولين فيلم بلند داستاني اش بود، ساخت، مي گذرد. او با اين کمدي بي پرواي خود تصويري از زنان آسيايي حاضر در انگليس را ارائه مي دهد که براي مقابله با نااميدي هاي زندگي مي خواهند يک روز را در کنار دريا به خوشي بگذرانند. اين فيلم در زمان عرضه خود، توجه سينماروها و منتقدان را به خود جلب کرد. فيلمنامه اي که چادرا با همراهي ميرا سيال نوشته است، با ظرافت مشکلات زنان را به تصوير مي کشد و از غم و غصه هاي آنان مي گويد.
برخوردهاي فرهنگي بين نسل قديم و جديد، مشخصه کار چاندرا است. او همين برخوردها را دستمايه کمدي و لحظات حساس فيلم خود مي کند. فيلمي که کاراکتر اصلي آن الهام گرفته از کاراکترهاي باليوودي است.
* زير پوست (1997) ـ کارين ادلر
«زير پوست» ساخته کارين ادلر بدون اينکه ارتباطي با فيلم اخير جاناتان گلازر، نويسنده و کارگردان برزيلي داشته باشد، فيلمي است درباره فروپاشي رواني اريس، جوان 19 ساله اي که نقش او را سامانتا مورتون بازي مي کند. اريس به دليل ضربه روحي که از مرگ مادرش خورده است، دچار اين حالات رواني شده است و مدام در ذهن خود به دنبال پيدا کردن معنايي براي زندگي و مرگ است.
فيلمبرداري اين فيلم را باري آکرويد انجام داده است که فيلمبردار هميشگي «کن لوچ» است. استفاده از دوربيني که روي دست است و زاويه ديد خاص آن، نشان از آشفتگي دروني اريس دارد. ريتا توشينگهام که نقش مادر اريس را بازي مي کند، ارتباطي منطقي بين اين فيلم و فيلم «طعم عسل» که سال 1961 ساخته شده بود، وجود دارد. آن فيلم نيز اختصاص به روابط مادران و دختران داشت.
«زيرپوست» سال 1997 در جشنواره فيلم ادينبورگ جايزه اصلي جشنواره را برنده شد.
* آربور (2010) ـ سليو بارنارد
آربور به عنوان اولين تجربه کارگرداني سليو بارنارد به همان اندازه که در قالب يک فيلم مستند به نقد جامعه پيرامونش مي پردازد، تصويري از املاک و ساکنان منطقه اي مي دهد که آندره آ دانبار در ميان آنان زندگي مي کند. او در خلال مستند خود به معرفي دانبار به عنوان نمايشنامه نويس طبقه متوسط که به دليل نگارش «ريتا، سو و همين طور باب» (1987) معروف است، مي پردازد.
عنوان فيلم از خياباني در املاک و مستغلات باترشاد در براد فورد با عنوان «برفرتون آربور» گرفته شده است. جايي که دانبار نمايشنامه هاي خود را در آن نوشت. کارگردان با دقت و ظرافت فيلمي ارائه کرد، که در زمان اکران خود مخاطبان را با ستايش مواجه ساخت و به آنان نويد داد يک صداي تازه در سينماي انگليس در حال شکل گرفتن است. دومين فيلم سليو بارنارد با عنوان «غول خودخواه» نيز سال گذشته عرضه شد که از افسانه اي اجتماعي و واقع گرا سخن مي گويد.
* روياهاي يک زندگي (2011) ـ کارول مورلي
در ژانويه 2006 جسد جويس کارول وينسنت دو سال پس از مرگش، در خانه اش در شمال لندن کشف شد. هيچ کس هرگز نفهميد او چرا مرد و چرا هيچ کس در اين دو سال متوجه مرگ او نشد. در «روياهاي يک زندگي»، کارول مورلي فيلمساز تلاش مي کند، قطعاتي از زندگي وينسنت را کنار هم بگذارد تا متوجه شود چگونه مرگ اين زن که در بين دوستانش از محبوبيت هم برخوردار بود، بر همه اطرافيان او پوشيده ماند. مورلي براي ساخت اين فيلم به سراغ شماري از همکاران، همکلاسي ها و دوستان سابق وينسنت رفت و خاطرات آنها درباره او را کنار هم گذاشت.
* بلندي هاي بادگير (2011) ـ آندره آ آرنولد
دو فيلم اول آندره آ آرنولد يعني «جاده سرخ» (2006) و «fish Tank» (2009) درباره ويژگي هاي زنان در مناطق شهري است. اما او در سال 2011 در سومين فيلم بلند داستاني اش به سراغ اقتباسي از رمان پرفروش و پرطرفدار «بلندي هاي بادگير» رفت. دو فيلم اول باعث شده بود آندره آ آرنولد به عنوان نويسنده و کارگرداني که ريشه در سنت هاي انگليسي دارد، شناخته شود. اما او با فيلم سوم خود حوزه جديدي (اقتباس ادبي) را مي آزمايد که او را به سبکي ديگر از سبک هاي انگليسي وارد مي کند.
«بلندي هاي بادگير» ي که آرنولد ارائه کرده اقتباسي کاملاً مدرن از اثري کلاسيک است. او از رابي ريان به عنوان مدير فيلمبرداري خود استفاده کرده است. حضور اين دو نفر کنار هم به تصوير کشيدن چشم اندازي طبيعي است که به طرزي مهيب نشان داده مي شود و تداعي کننده ظلم و ستم وحشيانه اي است که در قلب گوتيک فيلم وجود دارد.
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
