دورخیز برادران داردن برای کسب سومین نخل طلای کن

[Wanton]

فیلم بلژیکی «دو روز، یک شب» به کارگردانی لوک و ژان پی‌یر داردن در بخش مسابقه اصلی شصت و هفتمین دوره جشنواره فیلم کن روی پرده رفت و با استقبال پرشور منتقدان روبرو شد.

به گزارش مووی مگ به نقل از خبرآنلاین، ماریون کوتیار بازیگر فرانسوی برنده اسکار در این فیلم نقش مادری را بازی می‌کند که چیزی نمانده شغل خود را از دست بدهد.

«دو روز، یک شب» (Two Days, One Night) را لوک و ژان پی‌یر داردن کارگردانی کرده‌اند که یکی از چهره‌های ثابت جشنواره کن هستند. آن‌ها پیش از این برای «رزتا» (1999) و «کودک» (2005) دو بار برنده نخل طلای کن شده‌اند. برادران داردن همچنین برای «سکوت لورنا» جایزه بهترین فیلمنامه را از این جشنواره گرفتند و برای «پسری با دوچرخه» جایزه بزرگ هیئت داوران را به خانه بردند.

فیلم جدید برادران داردن درباره آدم‌هایی از طبقه متوسط جامعه است که در خطر فقر هستند. با این حال، روز سه‌شنبه آنچه از فضای نشست مطبوعاتی «دو روز، یک شب» استنباط می‌شد این بود که دیدن فیلم، حسی خوب در تماشاگران ایجاد کرده است.

پیتر برادشاو در گاردین نوشت: «ماریون کوتیار، بازیگر محبوب کن با لوک و ژان پی‌یر داردن، چهره‌های آشنای جشنواره همراه شده و نتیجه کار یک درام بسیار قوی و چشمگیر است.»

برادران داردن با «دو روز، یک شب» خیلی زود خودشان را به عنوان یکی از بخت‌های اصلی دریافت جایزه نخل طلا مطرح کردند.

برابر با ارزیابی نشریه اسکرین اینترنشنال، فیلم بریتانیایی «آقای ترنر» ساخته مایک لی که درباره جی. ام. دبلیو ترنر، نقاش بریتانیایی است و درام روان‌شناختی «خواب زمستانی» به کارگردانی نوری بیلگه جیلان فیلمساز ترک، دیگر شانس‌های جدی جایزه برتر این دوره جشنواره کن هستند.

لوک داردن گفت فیلم او و برادرش نشان می‌دهد ارتباط شخصی ساندرا، مادر جوان و آشفته فیلم - که تازه از افسردگی رهایی پیدا کرده، اما بحران جدید می‌تواند بیماری او را برگرداند - با همکارانش می‌تواند جنبه دیگر شخصیت آدم‌ها را به نمایش بگذارد.

ساندرا در تعطیلات آخر هفته تک‌تک سراغ همکاران خود در کارخانه می‌رود و از آن‌ها می‌خواهد از پاداش خود بگذرند تا او کارش را از دست ندهد.

لوک داردن با اشاره به شرایط این آدم‌ها گفت: «در این موقعیت، نشان دادن همبستگی کار ساده‌ای نبود، چرا که کارگران کارخانه درآمد خوبی ندارند.»

او ادامه داد: «همبستگی یک جور تعهد اخلاقی است و بر مبنای یک تصمیم اخلاقی شکل می‌گیرد.»

این روزها دیدن همبستگی آدم‌ها مشابه آنچه در دهه 1960 زمینه‌ساز جنبش‌های اجتماعی بود، سخت است. با این حال، لوک داردن گفت: «فکر می‌کنم هنوز آدم‌هایی مشابه آن‌هایی که در فیلم می‌بینیم، وجود دارند، آدم‌هایی که همبستگی را نشان می‌دهند. خط داستانی فیلم همین مسئله است.»

کوتیار که برای بازی در نقش ادیت پیاف در فیلم «زندگی به رنگ صورتی» (2007) برنده اسکار بهترین بازیگر زن شد، گفت چالش بازی در نقش شخصیت ساندرا - که می‌تواند نظر مساعد بعضی از همکاران خود را جلب کند و در عین حال با تهدید تعدادی دیگر از آن‌ها روبرو می‌شود - برایش لذت‌بخش بود. او گفت: «واقعا تحت تاثیر آدم‌هایی قرار گرفتم که با وجود شرایط خاص و با وجود نقص‌ها، با مشکلات دست و پنجه نرم می‌کنند. با کندو‌کاو در روح این آدم‌ها خیلی چیزها درباره شرایط انسانی یاد گرفتم.»

روز سه‌شنبه فیلم ژاپنی «Still the Water» ساخته نائومی کاواسه نیز در بخش مسابقه اصلی به نمایش درآمد.

طبیعت و بخصوص قدرت یک توفان شدید که تهدیدی برای جزیره کوچک آمامی-اوشیما است، نقش اصلی را در فیلم جدید کارگردان ژاپنی بازی می‌کند.

کاواسه دیگر یکی از چهره‌های ثابت جشنواره کن است. او در 1997 با اولین تجربه کارگردانی خود «سوزاکو» برنده جایزه دوربین طلایی کن شد و در 2007 با «جنگل سوگواری» جایزه بزرگ جشنواره را برد. او سال گذشته نیز یکی از داوران بخش مسابقه اصلی بود.

فیلم جدید کاواسه درباره یک پسر و دختر نوجوان است که هر یک مشکلات خانوادگی خاص خودشان را دارند، از ازدواج از هم پاشیده گرفته تا مادری در حال مرگ. 

کاواسه گفت در ساخت «Still the Water» تا حدی متاثر از سونامی سه سال پیش در ژاپن بود که باعث ایجاد فاجعه در نیروگاه هسته‌ای فوکوشیما شد.

او گفت: «ممکن است در درجه اول تحت تاثیر زیبایی طبیعت قرار بگیریم، اما طبیعت می‌تواند ترسناک هم باشد. سه سال پیش یک فاجعه طبیعی مهم در ژاپن اتفاق افتاد که فاجعه فوکوشیما را به همراه داشت. طبیعت سر به جنون گذاشت و آنچه تکان‌دهنده و مسحورکننده بود این بود که آدم‌ها هرچند ترسیده بودند، اما همچنان به زندگی در چنین محیط خطرناکی ادامه دادند. واقعا تکان‌دهنده بود.»

در حالی که برنده‌های جوایز بخش مسابقه اصلی جشنواره کن شنبه مشخص می‌شوند، یک منتقد سینما این رویداد 12 روزه را به خاطر  فراگیر بودن آن تحسین کرد.

جی وایبسبرگ منتقد ورایتی به رویترز گفت: «فیلم‌های خیلی خوبی دیده‌ایم، در همه بخش‌ها و البته چند فیلم هم بود که با دیدن آن‌ها شانه‌هایمان را بالا انداختیم.»

او افرود: «فکر کنم فراگیر بودن، توصیف خوبی برای جشنواره امسال است.»

منبع : مووی مگ