بازی آنلاین
آپلود عکس
نازیسم ترویج دهند نوع سومی از اقتصاد است. این روش اقتصادی از دو روش اقتصادی کمونیسم و سرمایه داری متفاوت است.
در اصل این روش نوعی از سوسیالیسم جناح راستی است.با این تفاوت که مساوات طلبی را رد می کند. و در عوض یک اقتصاد طبقه بندی شده کلاسیک بر اساس شایستگی و استعداد همراه با نگهداری مالکیت خصوصی و ترویج همبستگی ملی را ارائه می دهد.به این روش اقتصادی سوسیالیسم ملی می گویند. که در ان هدف دولت تامین امنیت اقتصادی و ایجاد زیر ساخت هدفمند برای سرمایه گذاری سرمایه داران است و در عین حال با ایجاد برنامه های رفاهی برای کارگران و تغیین دست مزد عادلانه برای گارگران و ایجاد حس احترام و افتخار برای انان و جلوگیری از استثمار کارگران توسط سرمایه دارن محیط مناسبی را برای پیشرفت همه جانبه ملی ایجاد کنداین روش اقتصادی با داشتن مزیت های فراوانی نسبت به سرمایه داری و کمونیسم در تلاش برای ساخت جامعه ارمانی گام های بلندی بر می دارد . و در حقیقت نوعی بهتر و کارامد و درست تری از سوسیالیسم را بوجود می اورد. در روش سوسیالیسم کمونیستی دولت با از بین بردن مالکیت خصوصی خود را به یک سرمایه دار بزرگ تبدیل می کند و در عمل سوسیالیسم را زیر پا گذاشت و نوعی سرمایه داری دولتی را ایجاد می کند.در این روش بیشتر اقشار جامعه در وضعیت ضعیف مالی و رفاهی به سر می برند و در عوض سران حکومتی با یکی کردن سرمایه ملت فاصله طبقاتی زیادی از اقشار مردم می گیرند از سوی دیگر این کار باعث ایجاد حس بی تفاوتی در میان مردم می شود چرا که ان ها در بهترین شرایط کاری هم چیزی بیشتر از شرایط عادی نسیبشان نمی شود.دولت های کمونیستی با جمع اوری سرمایه های مردم و حذف مالکیت مردمی عملا نوعی دیکتاتوری را بنیان می گذارند. چرا که با این روش عملا کسی قدرت اقتصادی ندارد تا بتواند در مقابل دولت تحرکی داشته باشد از سوی دیگر تنها سران جکومتی و طبقات حکومتی صاحب قدرت و ثروت می شوند.
و هر چه به طرف راس هرم قدرت می روید در عین حال به راس هرم ثروت هم نزدیک می شود.
از سوی دیگر نظام سرمایه داری نیز که در ان سرمایه داران روز به روز بر ثروت خود می افزایند و فاصله خود را با اکثریت مردم بیشتر می کنند.
در این روش تمامی زیر ساخت اقتصادی در دست معدودی از افراد جامعه که ثروت فراوانی دارند قرار می گیرد . و این افراد عملا تمامی قدرت را در دست خود می گیرند و عملا دولت را به نوعی دست اموز و محتاج خود می کنند.
و یک رابطه مشتری و ارباب رجوع را برای دولت ایجاد می کنند به زبان ساده صاحبان صنایع که قدرت مالی را در دست دارند و بیشتر مالیات را پرداخت می کنند. هزینه های دولت را نیز تامین می کنند و به نوعی دولت هم در مقابل به ان ها خدمات مختلفی می دهد یکی از این خدمات اجازه تعیین حقوق و مزایای کارگران است و تنها سندیکای کارگری می توانتد تلاشی برای بهبود وضعیت اقتصادی بکنند و دولت عملا در ظاهر بی طرف است. ولی در باطن طرف دار سرمایه دارن است. در همین راستا دولت های سرمایه داری با وضع قوانین به نفع سرمایه دارن زمینه پیشرفت روز افزون سرمایه دارن را فراهم می کنند.
در اصل دولت های سرمایه داری خود از دل سرمایه داران ظهور کرده اند. در این دولت های حقوق فردی یکسان عملا وجود ندارد بلکه هر که ثروت بیشتری دارد قدرت و نفوذ بیشتری دارد . با این وضعیت هرگز یک کارگر ساده قدرت رای یک سانی با یک سرمایه دار که دارای یک زنجیره کارخونه است را ندارد.
برای نمونه امریکا که ادعای دمکراسی را دارد .برای کاندید انتخابات ریاست جمهوری شرایط ویژه ای دارد از جمله سابقه سناتوری و داشتن حداقل سرمایه 100 هزار دلار برای ثبت نام کردن در این انتخابات
که این خود نشان می دهد عملا این دمکراسی دروغی بیش نیست.
این روش اقتصادی برای کشور های کوچک که مشگلات سیاسی با کشور های بزرگ تر دارند بسیار خطرناک است چرا که قدرت های بزرگ تر با سرمایه گذاری در این کشورها عملا زمام قدرت را در دست می گیرند و جای برای رشد دیگر سرمایه دارن کوچک تر نمی گذارند و عملا دولت در دستان کشور خارجی و یا عده ای خاصی سرمایه دار مثل یهودیان قرار می گیرد.
با برسی دو سیستم اقتصادی کمونیستی و سرمایه داری می توان فهمید این دو نظام نوعی برده داری نوین و نوعی استثمار کننده کارگران است. در مقابل روش سوم اقتصادی باعث پیشرفت تمام اقشار جامعه می شود.
دولت نازی المان با مالکیت بر صنایع سنگین و مولد و حمایت از سرمایه دارن و هدایت ان ها در زمینه های که دولت خواهان ان بوده و از سوی دیگر حمایت از گارگران و ایجاد رفاه و دست مزده عادلانه زمینه پیشرفت المان را فراهم کرد .
در کارای این روش اقتصادی گفتن این نکته کافی است که دولت المان با استفاده از این روش ظرف مدت 12 سال کشور المان را که یک کشور جنگ زده بدهکار و دارای اقتصاد برشکسته و با رشد تورم 3 رقمی بود و از سوی دیگر دارای منابع طبیعی زیر زمینی نیز نبود را تبدیل به قدرت اول نظامی اقتصادی و صنعتی دنیا کرد.
نمونه ای از سازمان های دفاع از کارگران
برای حمایت از این کارگران جبهه ی کارگر آلمان(German Labour Front) تشکیل شد بنیانگذار این حزب رابرت لای(Robert Ley) بود.این حزب(GLF) در واقع به جای اتحادیه های تجاری که در آۀمان ممنوع شده بود قرار گرفت.لای چندین بیانیه ی معروف مانند
کارگران نباید بدون دلایل قانع کننده از کار اخراج شوند همچنین کارگران نباید بی دلیل کار خود را رها نکنند و تنها دولت مردان میتوانند
کارگران را از کاری به کار دیگر انتقال دهند صادر کرد.به هر حال GLF در سال 1939 ساعت کار کارگران را از 62 ساعت در هفته
به 72 ساعت افزایش داد و همچنین دولت تمامی اعتصابات کارگرانی در آلمان را ممنوع اعلام کرد.
اوقات فراغت کارگران نیز تحت مراقبتهای خاصی بود برای انجام این مراقبتها سازمانی به نام "Kraftdurch Freude" (KDF) تاسیس
شد که لای با آن همکاری مستقیمی داشت و هدف این سازمان پر کردن اوقات فراغت کارگران آنطور که حزب نازی میخواست بود.در
آلمان هر کارگر به طور متوسط 3740 ساعت در سال بیکار بود و اقداماتی که برای پر کردن این ساعات انجام شده بود در جدول زیر
قرار گرفته البته این آمار فقط برای برلین و حومه ی آن است.
تعداد مردمی که در این رویداد شرکت داشتند تعداد رویداد نوع رویداد
11,507,432 21,146 Theatre performances
705,623 989 Concerts
126,292 5,896 Hikes(پیاده روی گروهی)
1,432,596 388 Sports Events
10,518,282 20,527 Cultural events(رویدادهای فرهنگی)
702,491 1,196 Holidays and cruises(تعطیلات وسفرهای دریایی)
2,567,596 61,503 Museum tours(تورهای تاریخی)
2,435,975 93 Exhibitions(نمایشگاه)
1,007,242 3,499 Week-end trips
1,009,922 19,060 Courses/Lectures at the German Adult Education Office(سخنرانی در دفتر آموزش و پرورش بزرگسالان)
از دیگر خدمات KDF میتوان به سفرهای ارزان قیمت که برای اکثر مردم مخصوصا اقشار متوسط جامعه مقرون به صرفه بود را نام برد مانند سفرهای دریایی به
جزایر قناری با هزینه ی 62 مارک یا اسکی در کوهای آلپ در مناطق باواریا با هزینه ی 28 مارک و تور دو هفته ای به ایتالیا با هزینه ی 155 مارک.
KDFهمچنین در طرح اتومبیل فولکس واگن(اتومبیل مردم)هم شرکت داشت این اتومبیل در آلمان با قیمت 990 مارک به فروش میرسید که معادل 35هفته حقوق یک کارگر معمولی بود و با این طرح هر کارگری میتوانست یک اتومبیل داشته باشد.
هیتلر و فردیناند پورشه
وزیر اقتصاد آلمان در آن سالها HJALMAR SCHACHT بود او طرحی به نام نقشه ی جدید داشت و آن را برای کاهش تورم و بیکاری و شکوفایی اقتصادی در آلمان به اجرا دراورد طرحهایی کلی و سازنده مانند کاهش واردات,کاهش بیکاری , کانال مخارج دولت به طیف وسیعی از صنایع و ایجاد موافقتنامه های تجاری با دیگر کشورها که آلمان را زیر و رو کردند.. هرمان گورینگ نیز می خواست آلمان به خودکفایی در تمام صنایع برسد به طوری که به عنوان یک ملت بتواند به تنهایی در جنگ به حیات ادامه دهد.با این حال در سال 1939 آلمان همچنان 33% از مواد خام مورد نیازش را وارد میکرد.
وزیر اقتصاد آلمان نازی
درامد دولت در سال 1928 چیزی حدود 10 میلیارد مارک بود که در سال 1939 به 15 میلیارد رسیده بود و هزینه های دولت از 12 میلیارد مارک در سال 1928 به 30 میلیارد مارک در سال 1939 رسیده بود,( که 15 میلیارد از درآمد دولت بیشتر بود در همان سال بیشتر بود)از سال 1933 تا 1939 همواره خرج دولت از درآمدش بیشتر بود که این مسئله باعث شد در پایان سال 1939 بدهی دولت بیش از 40 میلیارد
مارک شود
در ضمن بیمارستان و مدرسه و غیره در این کشور مجانی بود و توسعه ی بیمه از دیگر سیاست های این کشور بود
در اصل این روش نوعی از سوسیالیسم جناح راستی است.با این تفاوت که مساوات طلبی را رد می کند. و در عوض یک اقتصاد طبقه بندی شده کلاسیک بر اساس شایستگی و استعداد همراه با نگهداری مالکیت خصوصی و ترویج همبستگی ملی را ارائه می دهد.به این روش اقتصادی سوسیالیسم ملی می گویند. که در ان هدف دولت تامین امنیت اقتصادی و ایجاد زیر ساخت هدفمند برای سرمایه گذاری سرمایه داران است و در عین حال با ایجاد برنامه های رفاهی برای کارگران و تغیین دست مزد عادلانه برای گارگران و ایجاد حس احترام و افتخار برای انان و جلوگیری از استثمار کارگران توسط سرمایه دارن محیط مناسبی را برای پیشرفت همه جانبه ملی ایجاد کنداین روش اقتصادی با داشتن مزیت های فراوانی نسبت به سرمایه داری و کمونیسم در تلاش برای ساخت جامعه ارمانی گام های بلندی بر می دارد . و در حقیقت نوعی بهتر و کارامد و درست تری از سوسیالیسم را بوجود می اورد. در روش سوسیالیسم کمونیستی دولت با از بین بردن مالکیت خصوصی خود را به یک سرمایه دار بزرگ تبدیل می کند و در عمل سوسیالیسم را زیر پا گذاشت و نوعی سرمایه داری دولتی را ایجاد می کند.در این روش بیشتر اقشار جامعه در وضعیت ضعیف مالی و رفاهی به سر می برند و در عوض سران حکومتی با یکی کردن سرمایه ملت فاصله طبقاتی زیادی از اقشار مردم می گیرند از سوی دیگر این کار باعث ایجاد حس بی تفاوتی در میان مردم می شود چرا که ان ها در بهترین شرایط کاری هم چیزی بیشتر از شرایط عادی نسیبشان نمی شود.دولت های کمونیستی با جمع اوری سرمایه های مردم و حذف مالکیت مردمی عملا نوعی دیکتاتوری را بنیان می گذارند. چرا که با این روش عملا کسی قدرت اقتصادی ندارد تا بتواند در مقابل دولت تحرکی داشته باشد از سوی دیگر تنها سران جکومتی و طبقات حکومتی صاحب قدرت و ثروت می شوند.
و هر چه به طرف راس هرم قدرت می روید در عین حال به راس هرم ثروت هم نزدیک می شود.
از سوی دیگر نظام سرمایه داری نیز که در ان سرمایه داران روز به روز بر ثروت خود می افزایند و فاصله خود را با اکثریت مردم بیشتر می کنند.
در این روش تمامی زیر ساخت اقتصادی در دست معدودی از افراد جامعه که ثروت فراوانی دارند قرار می گیرد . و این افراد عملا تمامی قدرت را در دست خود می گیرند و عملا دولت را به نوعی دست اموز و محتاج خود می کنند.
و یک رابطه مشتری و ارباب رجوع را برای دولت ایجاد می کنند به زبان ساده صاحبان صنایع که قدرت مالی را در دست دارند و بیشتر مالیات را پرداخت می کنند. هزینه های دولت را نیز تامین می کنند و به نوعی دولت هم در مقابل به ان ها خدمات مختلفی می دهد یکی از این خدمات اجازه تعیین حقوق و مزایای کارگران است و تنها سندیکای کارگری می توانتد تلاشی برای بهبود وضعیت اقتصادی بکنند و دولت عملا در ظاهر بی طرف است. ولی در باطن طرف دار سرمایه دارن است. در همین راستا دولت های سرمایه داری با وضع قوانین به نفع سرمایه دارن زمینه پیشرفت روز افزون سرمایه دارن را فراهم می کنند.
در اصل دولت های سرمایه داری خود از دل سرمایه داران ظهور کرده اند. در این دولت های حقوق فردی یکسان عملا وجود ندارد بلکه هر که ثروت بیشتری دارد قدرت و نفوذ بیشتری دارد . با این وضعیت هرگز یک کارگر ساده قدرت رای یک سانی با یک سرمایه دار که دارای یک زنجیره کارخونه است را ندارد.
برای نمونه امریکا که ادعای دمکراسی را دارد .برای کاندید انتخابات ریاست جمهوری شرایط ویژه ای دارد از جمله سابقه سناتوری و داشتن حداقل سرمایه 100 هزار دلار برای ثبت نام کردن در این انتخابات
که این خود نشان می دهد عملا این دمکراسی دروغی بیش نیست.
این روش اقتصادی برای کشور های کوچک که مشگلات سیاسی با کشور های بزرگ تر دارند بسیار خطرناک است چرا که قدرت های بزرگ تر با سرمایه گذاری در این کشورها عملا زمام قدرت را در دست می گیرند و جای برای رشد دیگر سرمایه دارن کوچک تر نمی گذارند و عملا دولت در دستان کشور خارجی و یا عده ای خاصی سرمایه دار مثل یهودیان قرار می گیرد.
با برسی دو سیستم اقتصادی کمونیستی و سرمایه داری می توان فهمید این دو نظام نوعی برده داری نوین و نوعی استثمار کننده کارگران است. در مقابل روش سوم اقتصادی باعث پیشرفت تمام اقشار جامعه می شود.
دولت نازی المان با مالکیت بر صنایع سنگین و مولد و حمایت از سرمایه دارن و هدایت ان ها در زمینه های که دولت خواهان ان بوده و از سوی دیگر حمایت از گارگران و ایجاد رفاه و دست مزده عادلانه زمینه پیشرفت المان را فراهم کرد .
در کارای این روش اقتصادی گفتن این نکته کافی است که دولت المان با استفاده از این روش ظرف مدت 12 سال کشور المان را که یک کشور جنگ زده بدهکار و دارای اقتصاد برشکسته و با رشد تورم 3 رقمی بود و از سوی دیگر دارای منابع طبیعی زیر زمینی نیز نبود را تبدیل به قدرت اول نظامی اقتصادی و صنعتی دنیا کرد.
نمونه ای از سازمان های دفاع از کارگران
برای حمایت از این کارگران جبهه ی کارگر آلمان(German Labour Front) تشکیل شد بنیانگذار این حزب رابرت لای(Robert Ley) بود.این حزب(GLF) در واقع به جای اتحادیه های تجاری که در آۀمان ممنوع شده بود قرار گرفت.لای چندین بیانیه ی معروف مانند
کارگران نباید بدون دلایل قانع کننده از کار اخراج شوند همچنین کارگران نباید بی دلیل کار خود را رها نکنند و تنها دولت مردان میتوانند
کارگران را از کاری به کار دیگر انتقال دهند صادر کرد.به هر حال GLF در سال 1939 ساعت کار کارگران را از 62 ساعت در هفته
به 72 ساعت افزایش داد و همچنین دولت تمامی اعتصابات کارگرانی در آلمان را ممنوع اعلام کرد.
اوقات فراغت کارگران نیز تحت مراقبتهای خاصی بود برای انجام این مراقبتها سازمانی به نام "Kraftdurch Freude" (KDF) تاسیس
شد که لای با آن همکاری مستقیمی داشت و هدف این سازمان پر کردن اوقات فراغت کارگران آنطور که حزب نازی میخواست بود.در
آلمان هر کارگر به طور متوسط 3740 ساعت در سال بیکار بود و اقداماتی که برای پر کردن این ساعات انجام شده بود در جدول زیر
قرار گرفته البته این آمار فقط برای برلین و حومه ی آن است.
تعداد مردمی که در این رویداد شرکت داشتند تعداد رویداد نوع رویداد
11,507,432 21,146 Theatre performances
705,623 989 Concerts
126,292 5,896 Hikes(پیاده روی گروهی)
1,432,596 388 Sports Events
10,518,282 20,527 Cultural events(رویدادهای فرهنگی)
702,491 1,196 Holidays and cruises(تعطیلات وسفرهای دریایی)
2,567,596 61,503 Museum tours(تورهای تاریخی)
2,435,975 93 Exhibitions(نمایشگاه)
1,007,242 3,499 Week-end trips
1,009,922 19,060 Courses/Lectures at the German Adult Education Office(سخنرانی در دفتر آموزش و پرورش بزرگسالان)
از دیگر خدمات KDF میتوان به سفرهای ارزان قیمت که برای اکثر مردم مخصوصا اقشار متوسط جامعه مقرون به صرفه بود را نام برد مانند سفرهای دریایی به
جزایر قناری با هزینه ی 62 مارک یا اسکی در کوهای آلپ در مناطق باواریا با هزینه ی 28 مارک و تور دو هفته ای به ایتالیا با هزینه ی 155 مارک.
KDFهمچنین در طرح اتومبیل فولکس واگن(اتومبیل مردم)هم شرکت داشت این اتومبیل در آلمان با قیمت 990 مارک به فروش میرسید که معادل 35هفته حقوق یک کارگر معمولی بود و با این طرح هر کارگری میتوانست یک اتومبیل داشته باشد.
هیتلر و فردیناند پورشه
وزیر اقتصاد آلمان در آن سالها HJALMAR SCHACHT بود او طرحی به نام نقشه ی جدید داشت و آن را برای کاهش تورم و بیکاری و شکوفایی اقتصادی در آلمان به اجرا دراورد طرحهایی کلی و سازنده مانند کاهش واردات,کاهش بیکاری , کانال مخارج دولت به طیف وسیعی از صنایع و ایجاد موافقتنامه های تجاری با دیگر کشورها که آلمان را زیر و رو کردند.. هرمان گورینگ نیز می خواست آلمان به خودکفایی در تمام صنایع برسد به طوری که به عنوان یک ملت بتواند به تنهایی در جنگ به حیات ادامه دهد.با این حال در سال 1939 آلمان همچنان 33% از مواد خام مورد نیازش را وارد میکرد.
وزیر اقتصاد آلمان نازی
درامد دولت در سال 1928 چیزی حدود 10 میلیارد مارک بود که در سال 1939 به 15 میلیارد رسیده بود و هزینه های دولت از 12 میلیارد مارک در سال 1928 به 30 میلیارد مارک در سال 1939 رسیده بود,( که 15 میلیارد از درآمد دولت بیشتر بود در همان سال بیشتر بود)از سال 1933 تا 1939 همواره خرج دولت از درآمدش بیشتر بود که این مسئله باعث شد در پایان سال 1939 بدهی دولت بیش از 40 میلیارد
مارک شود
در ضمن بیمارستان و مدرسه و غیره در این کشور مجانی بود و توسعه ی بیمه از دیگر سیاست های این کشور بود
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
