خبرهای شوکه کننده خودکشی بازیگران دارای اسکار

[GαяBagє Gιяℓ]

خبرهای شوکه کننده خودکشی بازیگران دارای اسکار ، «رابین ویلیامز»، بازیگر سرشناس برنده اسکار که خبر خودکشی او شوکی به دنیای سینما وارد کرد، به جمع برندگان و نامزدهای جوایز اسکار پیوست که پیشتر اقدام به خودکشی کرده بودند.



«رابین ویلیامز»، کمدین و بازیگر سرشناس برنده اسکار جدیدترین سینماگری است که گرچه در عرصه هنری به اوج شهرت و محبوبیت می‌رسند، اما در زندگی شخصی با بن‌بستی مواجه می‌شوند که تنها راه پیش‌رو را خودکشی می‌یابند.

نشریه هالیوود ریپورتر به بهانه خودکشی «رابین ویلیامز» – که علاوه‌بر چهار نامزدی اسکار، یک‌بار برای فیلم «ویل هاتینگ نابغه» موفق به کسب اسکار شد، به مرور فهرستی از سینماگران نامزد یا برنده اسکار پرداخته که با خودکشی به زندگی خود پایان داده‌اند.


«مالیک بنجلول»، کارگردان برنده اسکار مستند «در جستجوی شوگرمن» در ۱۳ می ۲۰۱۴ و در سن ۳۶ سالگی خود را در مسیر متروی شهر استکهلم انداخت و کشته شد. مرگ او برای سوئدی‌ها و سایر مردم جهان بسیار ناباورانه بود.



وی تنها یک فیلم را در طول دوران کوتاه فعالیت سینمایی خود با نام «در جستجوی شوگرمن» کارگردانی کرد که البته با همان فیلم علاوه‌بر کسب جایزه اسکار بهترین مستند، جوایز بهترین مستند بافتا، انجمن کارگردانان آمریکا، انجمن تهیه‌کنندگان، نویسندگان و تدوین‌گران سینمای آمریکا و همچنین انجمن بین‌المللی مستندسازان را نیز کسب کرد.

«شارل بوایه»، بازیگر فرانسوی که چهار بار برای فیلم‌های «فتح» (۱۹۳۷)، «گازسوز»، (۱۹۴۴)، «الجزایر (۱۹۳۸) و «فانی» (۱۹۶۱) نامزد جایزه اسکار بازیگری شده بود، دو روز پس از مرگ همسر ۴۴ ساله‌اش و دو روز قبل از جشن تولد ۷۹ سالگی‌اش با مصرف بیش از حد و تعمدی داروی خواب‌آور خودکشی کرد. وی در بیش از هشتاد فیلم در بین سال‌های ۱۹۲۰ تا ۱۹۷۶ ایفای نقش کرد.

«جورج سندرز» که برای اولین فیلمش «همه‌چیز دوباره ایو» در سال ۱۹۵۰ موفق به کسب اسکار بهترین بازیگر مرد مکمل شد، در سال‌های آخر عمرش سکته کرد و از فراموشی رنج می‌برد که موجب شد به افسردگی شدیدی مبتلا شود.



جسد وی در سال ۱۹۷۲ در هتلی در بارسلون در کنار پنج بسته خالی قرص خواب‌آور و یک یادداشت پیدا شد که روی آن نوشته بود: «دینای عزیز تو را ترک می‌کنم، چون خسته شدم».


«جیگ یانگ» برای بازیگری نقش مکمل در طول مدت ۱۸ سال سه بار نامزد کسب جایزه اسکار شد و در نهایت در ۱۹۶۹ برای فیلم «آن‌ها به اسب‌ها شلیک کردند» موفق به کسب اسکار شد. وی کمتر از یک دهه بعد و در فاصله سه هفته بعد از ازدواج‌اش با یک بازیگر آلمانی، با اسلحه در آپارتمانش خودکشی کرد.



«مگی مک‌نامارا» که برای فیلم جنجالی «ماه من آبی است» در سال ۱۹۵۳ نامزد اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل شد، چند سال بعد و به سبب جدایی و فروپاشی عصبی حاصل از آن کم‌کم افول کرد و در سال ۱۹۷۸ جسد او در آپارتمانش پیدا شد که با مصرف بیش از حد قرص خواب خودکشی کرده بود. او آخرین‌بار در سال ۱۹۶۴ روی پرده سینما آمد و بعد از آن از به گوشه انزوا رفت.



«راشل رابرترز» برای فیلم «این زندگی ورزشی» در سال ۱۹۶۳ نامزد اسکار شد و پس از جدایی از «رکس هریسون» دچار افسردگی شدیدی شد. وی در سال ۱۹۸۰ پس از مصرف مقدار قابل ملاحظه‌ای قرص خواب‌آور خودکشی کرد.

«ریچارد فارنسفورث» که در سال ۱۹۷۸ برای فیلم «یک اسب‌سوار می‌آید» و «داستان مستقیم» (۱۹۹۹) نامزد اسکار بازیگری شده بود، شش ماه پس از حضور در مراسم اسکار سال ۲۰۰۰ و در سن ۸۰ سالگی با اسلحه خودکشی کرد.

سوزان پیترز» که برای فیلم «خرمن تصادفی» در سال ۱۹۴۲ و در ۲۱ سالگی نامزد اسکار بازیگری شد و نام خود را به یکی از جوان‌ترین نامزدهای اسکار تاریخ ثبت کرد، دو سال بعد و در حالی که با همسرش به شکار رفته بود بر اثر اصابت تصادفی یک گلوله فلج شد و پس از آن به افسردگی شدید مبتلا شد و در نهایت از غذا خوردن دست کشید تا این که در سال ۱۹۵۲ بر اثر گرسنگی و نارسایی کلیوی درگذشت.