پیشگیری از حوادث ورزشی در رشته های مختلف ورزشی

[bOoOoOy]

قبل از شروع به هر نوع ورزشی به نکات عمومی زیر توجه کنید

 قبل از شروع ورزش بدن خود را گرم کرده و نرمش های کششی را به اندازه کافی انجام دهید. باید با مراقبت ها و کمک های اولیه آشنا باشید تا در صورت آسیب بتوانید به مصدوم کمک کنید. از قبل آماده باشید تا در صورت آسیب شدید و نیاز به اورژانس چگونه در کوتاه ترین زمان مراقبت های پزشکی لازم را در اختیار مصدوم قرار دهید.

برای پیشگیری از حوادث ورزشی در مورد هر ورزش باید به نکات زیر توجه کرد:

ژیمناستیک

وسایل ورزشی را کنترل کنید تا مطمئن شوید سالم هستند و به درستی کار می کنند.وسایل مختلف باید طوری در کنار هم چیده شوند تا ورزشکاران به یکدیگر یا به ابزار های دیگر برخورد نکنند. کف زمین ورزشگاه باید از اسفنج های مخصوص پوشیده باشد. در زیر ابزارهای ورزشی هم باید تشک های کاملاٌ نرم قرار گیرد تا در صورت زمین خوردن ورزشکار به او آسیبی وارد نشود. از کفش های مخصوص و استاندارد ژیمناستیک استفاده کنید.

فوتبال

وقتی زمین بازی خیس است از توپ های سنتتیک استفاده کنید. توپ های چرمی در زمین خیس سنگین میشوند و ممکن است به ورزشکار آسیب برسانند. روی فریم دروازه ننشینید و یا از تور آویزان نشوید. سقوط دروازه بر روی بازیکن ممکن است با خطر مرگ همراه باشد. روی چهار چوب دروازه باید اسفنج گذاشته شود تا در صورت اصابت سر بازیکن به آن صدمه ای به وی وارد نشود. دروازه باید محکم به زمین متصل شود. زمین بازی باید عاری از ناهمواری یا چاله باشد و چیز اضافه ای روی زمین نباشد.از حفاظ ساق محکم استفاده کنید. از کفش فوتبال با گل میخ های مناسب قابل انعطاف استفاده کنید عاج ها یا گل میخ هایی که خیلی در زمین فرو می روند ممکن است موجب آسیب زانو شوند.

بسکتبال

از کفشی استفاده کنید که فیت پای شما باشد. کف کفش طوری باشد که روی زمین سر نخورد. از جوراب نخی استفاده کنید تا عرق پای شما را جذب کند. از حفاظ آرنج و زانو استفاده کنید.از حفاظ دهان استفاده کنید تا دهان و دندان های شما را محافظت کند. اگر از عینک استفاده می کنید روی آن حفاظ داشته باشد. در حین بازی گردنبند نیندازید و آدامس نجوید. فقط در جای خود بازی کنید و بدانید که بقیه افراد کجا هستند تا احتمال برخورد شما کم شود. بازیکن مقابل را نگیرید و هل ندهید. زمین بازی باید صاف و عاری از اشیاء زائد باشد و با کفش شما اصطکاک مناسبی را برقرار کند. در هوای بد و در نور کم بازی نکنید. تور و حاشیه زمین باید به اندازه کافی با موانع دیگر فاصله داشته باشد تا بازیکن به آن ها برخورد نکند. روی پایه تور و دیوار پشت آن باید با اسفنج پوشیده شود تا در صورت برخورد بازیکن صدمه ای به وی وارد نکند.

والیبال

حداقل هفت متر بالای زمین والیبال باید خالی باشد روی پایه های تور باید اسفنج گذاشته شود تا در صورت برخورد بازیکن صدمه ای به وی وارد نشود. قبل از شروع بازی زمین را خوب نگاه کنید که جسم تیز یا شیشه روی زمین نباشد. قبل از شروع بازی آب کافی بنوشید. از حفاظ زانوی مناسب استفاده کنید. اگر احتمال ساییده شدن ران شما روی زمین و سوختگی آن ها هست از شلوارک های مناسب استفاده کنید. کفش سبکی که قابلیت جذب شوک های وارده را داشته باشد بپوشید. روی تور آویزان نشوید. برای کاهش احتمال برخورد با دیگر بازیکنان توپ را صدا بزنید.

تنیس

از کفش مناسب تنیس استفاده کنید. کفی کفش در سمت داخل باید کمی برجسته باشد تا از قوس کف پای شما حمایت کند.دسته راکت را بطور مرتب خشک کنید تا دست شما تاول نزند.در موقع سرو زدن یا اورهد زدن کمر خود را زیاد به عقب خم نکنید. بجای آن زانوانتان را خم کرده و پاشنه تان را بالا ببرید.نرمش های کششی مچ دست را با دقت بیشتر انجام دهید.موقع سرویس زدن آرنج خود را خم کنید تا فشار زیادی به آرنج و مچ دست شما وارد نشود.روی پنجه پا به زمین نیایید چون ممکن ات به تاندون آشیل شما آسیب وارد شود.استپ و استارت ناگهانی نکنید تا به مچ پایتان فشار زیادی وارد نشود.

دویدن

در فصول گرم سال در ساعات اولیه روز یا عصر بدوید تا گرما زده نشوید. در حین دویدن بدن شما آب زیادی را از دست میدهد. ۱۵ دقیقه قبل از شروع دویدن آب بنوشید. در حین دویدن هم هر ۳۰-۲۰ دقیقه متناسب با شدت دویدن و گرمای هوا آب بنوشید. با وزن کردن خودتان قبل و بعد از دویدن می توانید مقدار آب از دست رفته بدنتان را متوجه شده و آن را جایگزین کنید. در هوای سرد و در حین وزش باد، در شروع دویدن در خلاف جهت وزش باد بدوید و در انتهای دویدن در مسیر باد بدوید. در مقابل تابش مستقیم آفتاب ندوید. ار کلاه و عینک آفتابی و کرم ضد آفتاب استفاده کنید. در ارتفاعات اکسیژن هوا کمتر است. اگر تازه به ارتفاعات رفته اید شدت و مدت دویدن را کم کم زیاد کنید. کفش مورد استفاده برای دویدن باید کفی قابل ارتجاعی داشته باشد تا بتواند بخوبی شوک و ضربات را جذب کند.

حدود ۶۰ درصد این توانایی کفش بعد از ۷۰۰-۴۰۰ کیلومتر دویدن از دست میرود. پس وقتی کل استفاده شما از کفش به این حدود رسید بهتر است کفش را عوض کنید. لباسی که به تن دارید باید سه لایه باشد. لایه ای که با پوست در تماس است بهتر است از جنس پلی پروپیلن باشد تا عرق تبخیر را از پوست شما دور کند. لایه حد وسط بهتر است از جنس کتان باشد تا رطوبت عرق را جذب کند و لایه بیرونی بهتر است نایلون باشد تا شما را از باد و باران حفظ کند. در هوای تاریک ندوید و اگر در هنگام غروب می دوید لباس روشن بپوشید تا به راحتی دیده شوید. در حین دویدن هدفون در گوش نگذارید و گردنبند به گردن نیندازید. سعی کنید تنها ندوید. اگر مجبورید تنها بدوید نوشته ای را با خود داشته باشید تا در صورت بروز حادثه قابل شناسایی باشید. بگذارید دیگران بدانند کجا برای دویدن میروید. در مسیر ترافیک ندوید. فقط در محل های آشنا توقف کنید. در حد امکان در یک محل صاف و مسطح بدوید. دویدن در تپه ها فشار زیادی را به زانو و مچ پای شما وارد می کند.

شنا

شایع ترین محل آسیب در شنا، شانه است. با انجام نرمش های منظم عضلات شانه و تنه و کمر خود را تقویت کنید. در مناطق حفاظت شده شنا کنید. تنها شنا نکنید. اگر مهارت زیادی ندارید حتما جلیقه شنا داشته باشید. اگر خیلی خسته یا سرد یا خیلی گرم هستید شنا نکنید. اگر تب دارید یا عفونت تنفسی یا گوش دارید زیاد شنا نکنید. بعد از شنا با تکه ای پارچه یا با حرکت سر آب را از گوشتان خارج کنید. از گوش پاک کن استفاده نکنید. در آب کم عمق شیرجه نزنید. فقط در استخری شنا کنید که بتوانید عمق آن را دیده و تشخیص بدهید. از منتهی الیه تخته شیرجه، شیرجه بزنید. روی تخته شیرجه ندوید. به محض اینکه در آب شیرجه زدید با شنا از محل دور شوید تا نفر بعد بتواند شیرجه بزند. هیچوقت بیش از یک نفر روی تخته شیرجه نباشد. در هوای طوفانی در دریا یا رودخانه شنا نکنید.

 ورزش های زمستانی

ورزش های زمستانی از جمله مفرح ترین ورزش ها هستند ولی میتوانند با خطرات زیادی هم همراه باشند. بسیاری از این آسیب ها در ساعات پایانی روز که مردم خسته هستند ایجاد میشود. آنها در این ساعات میخواهند از آخرین لحظات روز استفاده کنند و دور آخرشان را هم بروند و اینجاست که خطر در کمین است. احتمال بسیاری از خطرات کم میشود اگر بدن ورزشکار در شرایط مناسبی باشد و وقتی دید خسته شده یا درد دارد ورزش را متوقف کند. برای کم کردن احتمال آسیب های ورزشی در حین انجام ورزش های زمستانی به نکات زیر دقت کنید

هرگر تنها ورزش نکنید. قبل از شروع ورزش مطمئن باشید بدن شما سر فرم است. قبل از شوع حتما" بدن خود را گرم کنید. حتما از وسایل مناسب مثل کلاه ایمنی و عینک و دستکش مناسب استفاده کنید. حتما چک کنید وسایل شما سالم است.لباس های شما باید چند لایه باشند به طوری که شما را گرم و خشک نگه داشته و از باد محافظت کنند. چند لایه باشن تا بتوانید مقدار آن ها را برحسب شرایط محیط کم و زیاد کنید. از قواعد ورزش پیروی کنید. یاد بگیرید که چگونه در موقع لزوم بطور اصولی و کنترل شده زمین بخورید.به هواشناسی در مورد کاهش درجه حرارت و یا ورزش طوفان در ساعات پیش رو توجه کنید. اگر سرما زده شده اید سریعا" به پناهگاه بروید. مطمئن باشید همراهان شما میدانند در موقع خطر چگونه باید به هم کمک کنند. قبل و در حین و بعد از ورزش آب زیاد بنوشید. وقتی خسته هستید یا درد دارید ورزش نکنید.

اسب سواری

اسب سواری ورزش خوبی برای تمام قسمت های بدن است ولی اگر در حین انجام آن نکاتی را رعایت نکنیم ممکن است آسیب های فراوانی را به خودمان وارد کنیم. شایعترین آسیبی که در حین انجام این ورزش پیش میاید آسیب به اندام فوقانی در هنگام افتادن از اسب است. این آسیب ها میتواند یک کوفتگی یا رگ به رگ شدن یا کشیدگی عضلانی باشد و یا ممکن است موجب شکستگی مچ دست یا شانه یا آرنج شود. آسیب به ستون مهره ها و سر و گردن و حتی مرگ هم میتواند از خطرات اسب سواری باشد. در زیر نکاتی برای کاهش احتمال آسیب در حین اسب سواری یادآوری می شود.

در حین اسب سواری حتما از کلاه ایمنی استفاده کنید. از چکمه چرمی با پاشنه کوتاه استفاده کنید. لباس های شما باید راحت باشند ولی خیلی شل و آزاد نباشند. قبل از شروع اسب سواری تمام تجهیزات را از لحاظ سالم بودن امتحان کنید.مراقب باشید که اندازه زین مناسب شما بوده و زین به درستی روی اسب بسته شده باشد.تمام تجهیزات را محکم به اسب ببندید. اگر تازه کار هستید باید از رکاب هایی استفاده کنید که در صورت زمین خوردن از اسب جدا شوند. اسب سواران جوان باید همیشه تحت نظر یک فرد خبره ورزش کنند. اسب سواران تازه کار باید در محیط های بسته و مسطح سواری کنند. اگر تازه کار هستید هرگز با اسب پرش انجام ندهید. پرش با اسب مستلزم مهارت کافی است.اگر احساس میکنید در حال زمین خوردن هستید به محض زمین خوردن بسرعت غلت زده و از اسب دور شوید. در هنگام خستگی یا اگر دارو مصرف کرده اید سوار بر اسب نشوید.

فراموش نکنید که شما سوار بر یک ماشین نیستید بلکه سوار بر یک موجود زنده هستید که نسبت به اتفاقات اطراف واکنش های مخصوص به خود را دارد. اسب ها به حرکات و صداهای ناگهانی بسیار حساسند و واکنش نسان میدهند. برای واکنش ناگهانی اسب آماده باشید. هیچوقت پشت سر اسب راه نروید و از طرف شانه به آن نزدیک شوید.اینطور آن ها احساس امنیت بیشتری می کنند. شما هم همینطور  به سر و گوش های اسب توجه کنید. اسب ها یک یا هر دو گوش های خود را به طرف صدا متوجه می کنند. یک اسب با گوش های آویزان ممکن است بیمار باشد و یک اسب با گوش های برافراشته ممکن است عصبانی باشد.