كشيدن دندان

[•ДmịrHoSsiŋ•]

يكي از نگراني‌هاي اين بيماران كشيدن دندان در ارتودنسي است. بحث كشيدن يا نكشيدن دندان براي اهداف ارتودنسي بحث امروز متخصصان و بيماران ارتودنسي نيست. اين مساله در 100 سال گذشته مورد بحث بوده به طوري كه در آغاز ابداع دستگاه‌هاي ارتودنسي مشابه دستگاه‌هاي امروزي هيچ دنداني كشيده نمي‌شد.

نتيجه درمان‌هاي اين دوره برگشتن ناهنجاري تعداد زيادي از بيماران بود. با بررسي درمان‌هاي اين افراد و درمان مجدد آنها همراه با كشيدن دندان مشخص شد كه عامل بسياري از درمان‌هاي ناموفق كمبود فضا و عدم هماهنگي اندازه دندان‌ها با اندازه استخوان در برگيرنده دندان‌هاست.

با مشخص شدن نتايج فوق در اواسط قرن قبل، متخصصان ارتودنسي گرايش زيادتري براي كشيدن دندان ‌ طي درمان ارتودنسي پيدا كردند. با بررسي مجدد نتايج درماني اين گروه از بيماران و جمع‌بندي تحقيقات ديدگاه متعادل‌تري در ارتباط با كشيدن و نكشيدن دندان ايجاد شد.

در ارتودنسي پيشرفته امروزي چندين عامل باعث شده است تا متخصصان ارتودنسي تا حد امكان از كشيدن دندان دوري كنند. يكي از عواملي كه امروزه در ارزيابي زيبايي افراد، مورد توجه متخصصان ارتودنسي است ميزان ديده شدن دندان‌ها و لثه‌ها هنگام صحبت كردن و خنديدن است به طوري كه ديده شدن مناسب دندان‌ها و حاشيه لثه علاوه بر زيبايي باعث جوان‌تر نشان دادن فرد مي‌شود.

با توجه به تمايلات امروزي مردم درخصوص داشتن لبخند‌هاي زيبا و ديده شدن زيادتر دندان‌ها هنگام لبخند و همچنين آگاهي مردم و مراجعات زودتر در كودكان، پيشرفت‌هاي سريع و گسترده در ساخت، نوع مواد، به‌كارگيري آلياژهاي حافظه‌دار، وجود وسايل هوشمند جديد و همچنين استفاده از پيچ‌هاي داخل استخواني (ميني اسكرو) تمايل به كشيدن دندان كم شده است.

پيشرفت‌هاي موجود تنها در صورتي قادر به درمان صحيح و كامل بيمار است كه با صلاحيت و مهارت فرد درمان‌كننده همراه شده باشد. با توجه به ظريف بودن نحوه عمل اين دستگاه‌ها خطا در نحوه استفاده و ناكافي بودن مهارت فرد درمان‌كننده مي‌تواند خسارت غيرقابل جبران به بار آورد.

متخصصان ارتودنسي با فراگيري آموزش‌هاي پايه در دوران 3 تا 4 ساله تخصص و با به روز كردن اين اطلاعات با شركت در دوره‌هاي آموزشي انجمن ارتودنتيست‌هاي ايران و ساير نقاط جهان افراد با‌صلاحيت هستند. اگر فرد درمان‌كننده مهارت كافي نداشته باشد كشيدن يا نكشيدن دندان و نوع دستگاه و مزاياي روش‌هاي درماني تفاوت قابل ملاحظه‌اي ايجاد نمي‌كند. به عبارتي اين مهارت فرد درمان‌كننده و استفاده بجا از اين وسايل است كه بيمار را درمان مي‌كند.