نقد و بررسی مینی سریال Bonnie and Clyde (بانی و کلاید)

[First Star]

تهیه‌کنندگان : Sony Pictures Television, Storyline Entertainment
بازیگران : Emile Hirsch, Holliday Grainger, Sarah Hyland
خلاصه داستان: بر اساس داستانی واقعی از زندگی کلاید بارو یک سارق مسلح سابقه دار که یک پیشخدمت ظریف و روستایی را گیر می آورد و هر دو با هم یکی از رسواترین سرقت از بانک های تاریخ را رقم می زنند.

شما حتی برای اینکه به تماشا کردن مینی سری «بانی و کلاید» تهیه شده در شبکه ی «هیستوری» فکر بکنید، بایستی ابتدا دو حقیقت شوم را بپذیرید: بله آنها چنین سریالی را ساخته اند و خیر، در این مرحله ی چرخه ی تولید، هیچ کاری از شما برای متوقف کردن آن برنمی آید.

آنچه تماشاگران بالقوه بایستی تصمیم بگیرند - همانطور که پیش از این در مورد اجرای زنده ی «آوای موسیقی/ اشک ها و لبخندها» از شبکه ی «ان. بی. سی» این کار را کردند- این است که بگویند دقیقاً مایل هستند چه میزانی از بی حرمتی نسبت به یک اثر کلاسیک را تماشا کنند. آیا حس تشخیص شما اغلب به وسیله ی نمایش لباس های زیبا و یک تعقیب و گریز درست و حسابی به سبک فیلم های قدیمی تحت تسلط قرار می گیرد؟ پس بله، این بازسازی مخصوص شماست.

اما اگر شما یکی از طرفداران نسخه ی ساخته ی سال ۱۹۶۷ فیلم هستید که «وارن بیتی» و «فی داناوی» در آن بازی می کردند، از این مجموعه دور بمانید. اگر حتی با زندگی واقعی «کلاید بارو» و «بانی پارکر» آشنایی مختصری دارید، خیلی خیلی بیشتر با آن فاصله بگیرید.

استراتژی شبکه ی «هیستوری» این است که کاری کند که اجتناب از تماشای این نسخه تا بیشترین حد ممکن سخت شود. «بانی و کلاید» که در دو قسمت در شب های یکشنبه و دوشنبه پخش شد، سه شبکه ی تلویزیونی را تحت پوشش قرار می دهد: شبکه های «هیستوری»، «اِی اند ای» و «لایف تایم». گروه بازیگران شامل «امیل هرش» در نقش کلاید و «هالیدی گرنجر» در نقش بانی می شود و همچنین «هالی هانتر» و «ویلیام هرت» در نقش بازیگران برنده ی اسکاری که احتمالاً پول خوبی به آنها داده شده است تا به این پروژه ی پر زرق و برق و خوش ظاهر کمی اعتبار ببخشند.

در آخر یک ساعت ابتدایی، کم کم متوجه می شوید که این مجموعه چطور سر هم شده است: تهیه کننده های اجرایی سه شبکه در یک محل بی طرف با یکدیگر ملاقات کرده اند و بر سر نکات پایه ای توافق کرده اند، اما امر مهندسی معکوس برای گنجاندن مقدار کافی اکشن را که چهار ساعت زمان اصلی را پر کند به نویسندگان فیلم «جو بتیر» و «جان رایس» سپرده اند. البته آنها به شکلی اعجاب برانگیز برای این کار آمادگی نداشتند.

هر چیزی که در این فیلم وجود دارد در یک اثر دیگر خیلی بهتر انجام شده است. ما آنقدر نمونه های خوب از فیلم ها و سریال های تلویزیونی داریم که به امواج تبهکاری در دوره ی رکود بزرگ آمریکا[sup][۱][/sup] می پردازند که ممکن نیست میان آنها مقایسه ای کنیم که نتیجه ی ضعیفی برای این بازسازی نداشته باشد، حالا هرچقدر هم که لباس ها زیبا باشند مهم نیست. از میان این آثار میتوان از «تسخیرناپذیران»، فیلم اصلی «بانی و کلاید»، «دشمنان مردم» و «امپراطوری براودواک» نام برد.

اما این فیلم حتی به محدود کردن سرقت های جزئی از آثار دوره ی مناسب هم راضی نیست. صحنه ای وجود دارد که احتمالاً نویسندگان امیدوار بوده اند جذاب از کار دربیاید و در آن کلاید، که به خاطر پولی که از اولین سرقت خود به جیب زده هیجان زده است، وارد یک فروشگاه لباس آنچنانی می شود و به دنبال آن است که پولش را خرج کند. یکی از فروشنده ها نگاهی به لباس های پشمی و دهاتی او می اندازد، بینی اش را بالا می کشد و از او می خواهد لطفاً دست های کثیف اش را به لباس های ابریشمی او نمالد. این عیناً همان چیزی است که در فیلم «زن زیبا» وقتی «جولیا رابرتز» برای خرید به منطقه ی گرانقیمت «رُدئو درایو» می رود، فروشنده ای به او می گوید. اما کلاید به جای اینکه مثل شخصیت آن فیلم فروشنده را به سزای رفتار بدش برساند (چه اشتباه بزرگی!) صبر می کند تا هوا تاریک شود و قفل مغازه را می شکند و پنج پیراهنی را که می خواست می دزدد.

این فیلم چهار ساعت مداوم فرصتِ از دست رفته است که در آن صحنه ای قوت می گیرد، تقریباً به مرز خوشایندی و تحسین پذیری می رسد و به جای آن در آخرین لحظه از هم می پاشد و سقوط می کند.

این نسخه ی بانی پارکر دیالوگ های فمینیستی ای (وابسته به جنبش حقوق زنان) هم ادا می کند. او خودش را با «آملیا ایرهارت[sup][۲][/sup]» مقایسه می کند و اطمینان حاصل می کند که خبرنگارهای محلی بدانند که او درست به اندازه ی کلاید در تک تک ماجراها نقش دارد. اما نویسندگان که به نظر می رسد درک خود از فمینیسم را در خوابگاه های پسرانه و انجمن های مدافع حقوق مردان و نقاط بدنام اینترنت کسب کرده اند، بانی را به شخصیتی معلول تبدیل می کنند.

داستان جزئی تقریباً خود به خود نوشته می شود: کلاید عاشق پدر و مادرش، به ویژه مادرش است. موضوع فقط این است که زنی که دوست

لحظه ای است که کلاید به بانی می گوید "من از متعهد شدن نمی ترسم". بانی هم با تظاهر می گوید "من هم از بچه دار شدن نمی ترسم."ش دارد، زنی که از دوران کودکی به دنبالش گشته است، او را به سوی این زندگی مجرمانه سوق می دهد. این زن ماننده یک روباه ماده ی بدکاره است که با لباس خواب ابریشمی خود این سو و آن سو می رود و از تعقیب و گریز با اتومبیل تحریک می شود و با کلانتر محلی رابطه ی دوستانه ای برقرار می کند. کلانتر کمی بعد از آنکه بانی روی او را زمین می زند می گوید "من خودم به اندازه ی کافی دوستهای کوفتی دارم." بانیِ این فیلم هنرپیشه ی رد شده ای است که فقط می خواهد به نوعی برای خودش شهرتی به دست بیاورد، و کلاید بیش از حد درگیر و تحت تأثیر ماجراهای اطراف است که متوجه شود این زن او را حتی به اندازه ای کمی نزدیک به آنچه او دوستش دارد، دوست ندارد.

رشته های داستان ای وجود دارند که می توانستند فیلم را نجات دهند: «الیزابت ریزر» در نقش روزنامه نگاری که اولین نفری است که روی ماجرای این دو متمرکز می شود، هانتر در نقش مادر سخت گیر اما با محبتِ بانی، هرت در نقش یک مأمور قانونِ آرام و ساکت که از دوران بازنشستگی خود کناره گرفته تا این سارقین را دنبال کند. با داشتن زمانی چهار ساعته، قطعاً آنقدر وقت وجود داشت که صرف دنبال کردن هر کدام از این شخصیت ها بشود. به جای این، زمان اضافه صرف هرش و گرنجر، با آن لهجه ی تگزاسی بد و فقدان کامل طراوت و جذابیت بین آنها می شود.

جرم سازندگان این فیلم این نیست که جرأت و شهامت لازم برای بازسازی «بانی و کلاید» را داشته اند، موضوع این است که این کار را به شدت بد و سطح پایین انجام داده اند.

----------------------------------

[۱] رکود بزرگ (Great Depression): ركود ۱۹۲۹ فاجعه‌بارترین و خانمان‌براندازترین بحران و شناخته‌شده‌ترین سقوط بازار بورس در طول تاریخ اقتصاد آمریكا و دنیا بود. ركود اقتصادی شدیدی بود كه در دهه پیش از جنگ جهانی دوم در دنیا درگرفت. زمان وقوع ركود بزرگ در كشورهای مختلف فرق میكرد، اما در بیشتر آن‌ها تقریباً در سال ۱۹۲۹ آغاز شد و تا دهه‌ی ۱۹۳۰ یا اوایل دهه‌ی ۱۹۴۰ ادامه یافت. (ویکی پدیا)

[۲] آملیا مری ارهارت (به انگلیسی: Amelia Mary Earhart): ‏(۲۴ ژوئیه ۱۸۹۷ - ۲ ژوئیه ۱۹۳۷) خلبان پیشگام آمریکایی بود. او به عنوان نخستین زنی که پرواز تک نفره را در عرض اقیانوس اطلس انجام داده و همچنین صلیب متمایز پرواز را دریافت کرده است، شناخته می‌شود. (ویکی پدیا)

منبع :نقد فارسی