26-09-2014، 14:19
سفته سندي تجاري براي تعهد پرداخت
يكي از اسناد تجاري كه اشخاص عادي و بازرگانان در معاملات خود از آن استفاده مي كنند، «سفته» است. سفته يك سند تعهد پرداخت است كه در آن امضا كننده متعهد مي شود مبلغ مندرج در آن را پرداخت كند. اگر دارنده سفته بخواهد از مزاياي قانوني اين سند استفاده كند، بايد با مقررات آن آشنا باشد، در غير اين صورت دارنده آن نمي تواند از امتيازات اين سند تجاري بهره مند شود و فقط قادر خواهد بود در دادگاه به عنوان يك نوشته عادي به آن استناد كند.
بيشتر شهروندان گمان مي كنند كه چون سفته در فرم هاي چاپي و تمبردار تهيه و توزيع مي شود، سندي رسمي محسوب مي شود، در صورتي كه سفته سندي است تجاري كه اگر براساس قانون و با رعايت تشريفات مربوطه تنظيم شود، دارنده آن از مزايايي بهره مند مي شود كه اسناد عادي از آن برخوردار نيستند.
سفته سندي است كه به موجب آن امضاكننده تعهد مي كند كه مبلغ وجه در زمان معين يا به محض مطالبه از سوي دارنده در وجه حامل يا شخص معين يا به حواله كرد آن شخص كارسازي كند.
برابر قانون تجارت سفته علاوه بر امضا يا مهر بايد داراي تاريخ بوده و مطالب زير نيز در آن قيد شده باشد:
- مبلغي كه بايد پرداخت شود. (با حروف)
- گيرنده وجه
- تاريخ پرداخت
البته لازم است كه نام و نام خانوادگي صادركننده، اقامتگاه وي و محل پرداخت سفته نيز در آن نوشته شود.
سررسيد سفته يا موعد پرداخت آن معمولاً با روز، ماه و سال به صورت مشخص در آن نوشته مي شود. با اين وجود قانون به «عندالمطالبه» بودن آن نيز اشاره كرده است و اين بدان معناست كه به محض مطالبه دارنده سفته، صادركننده بايد آن را بپردازد.
اگر زمان پرداخت سفته روز معيني باشد كه آن روز با تعطيل رسمي مصادف شود، سفته بايد در روز بعد از تعطيل پرداخت شود.
عبارت «حواله» در سفته به شخص اين اختيار را مي دهد كه سفته را به ديگري واگذار كند. البته اگر عبارت حواله كرد نيز وجود نمي داشت، دارنده سفته مي توانست با ظهرنويسي (پشت نويسي) آن را به شخص ديگري انتقال دهد. ظهرنويسي بدين معناست كه دارنده سفته، مطالبي را كه دربرگيرنده هدف او از دريافت يا انتقال سفته است در پشت آن نوشته و در زير اين مطالب، امضا مي كند. گفتني است ظهرنويسي براي انتقال سفته به ديگري يا وصول وجه آن است.
يكي از اسناد تجاري كه اشخاص عادي و بازرگانان در معاملات خود از آن استفاده مي كنند، «سفته» است. سفته يك سند تعهد پرداخت است كه در آن امضا كننده متعهد مي شود مبلغ مندرج در آن را پرداخت كند. اگر دارنده سفته بخواهد از مزاياي قانوني اين سند استفاده كند، بايد با مقررات آن آشنا باشد، در غير اين صورت دارنده آن نمي تواند از امتيازات اين سند تجاري بهره مند شود و فقط قادر خواهد بود در دادگاه به عنوان يك نوشته عادي به آن استناد كند.
بيشتر شهروندان گمان مي كنند كه چون سفته در فرم هاي چاپي و تمبردار تهيه و توزيع مي شود، سندي رسمي محسوب مي شود، در صورتي كه سفته سندي است تجاري كه اگر براساس قانون و با رعايت تشريفات مربوطه تنظيم شود، دارنده آن از مزايايي بهره مند مي شود كه اسناد عادي از آن برخوردار نيستند.
سفته سندي است كه به موجب آن امضاكننده تعهد مي كند كه مبلغ وجه در زمان معين يا به محض مطالبه از سوي دارنده در وجه حامل يا شخص معين يا به حواله كرد آن شخص كارسازي كند.
برابر قانون تجارت سفته علاوه بر امضا يا مهر بايد داراي تاريخ بوده و مطالب زير نيز در آن قيد شده باشد:
- مبلغي كه بايد پرداخت شود. (با حروف)
- گيرنده وجه
- تاريخ پرداخت
البته لازم است كه نام و نام خانوادگي صادركننده، اقامتگاه وي و محل پرداخت سفته نيز در آن نوشته شود.
سررسيد سفته يا موعد پرداخت آن معمولاً با روز، ماه و سال به صورت مشخص در آن نوشته مي شود. با اين وجود قانون به «عندالمطالبه» بودن آن نيز اشاره كرده است و اين بدان معناست كه به محض مطالبه دارنده سفته، صادركننده بايد آن را بپردازد.
اگر زمان پرداخت سفته روز معيني باشد كه آن روز با تعطيل رسمي مصادف شود، سفته بايد در روز بعد از تعطيل پرداخت شود.
عبارت «حواله» در سفته به شخص اين اختيار را مي دهد كه سفته را به ديگري واگذار كند. البته اگر عبارت حواله كرد نيز وجود نمي داشت، دارنده سفته مي توانست با ظهرنويسي (پشت نويسي) آن را به شخص ديگري انتقال دهد. ظهرنويسي بدين معناست كه دارنده سفته، مطالبي را كه دربرگيرنده هدف او از دريافت يا انتقال سفته است در پشت آن نوشته و در زير اين مطالب، امضا مي كند. گفتني است ظهرنويسي براي انتقال سفته به ديگري يا وصول وجه آن است.