01-05-2015، 9:27
اگر میتوانستیم در فضا به ستاره نگاه کنیم متوجه میشدیم هیچ چشمکی در کار نیست. در اینجا هم پای یک پدیده آشنا به نام شکست نور در میان است؛
همان اتفاقی که در اثر عبور نور از محیطهای مختلف میافتد و پرتو صاف نور را خمیده میکند.هنگامی که نور ستاره از میان جو و به طور مشخص سلولهای هوایی میگذرد، هرکدام از این سلولها پرتو مورد نظر را کمی خم میکند.
در هر ثانیه صدها سلول هوایی در مسیر نور قرار میگیرد که موجب میشود نور ستاره به اطراف بپرد. بنابراین تصویر ستاره در نظر ناظر زمینی مدام جهش دارد و در نتیجه ستاره سوسو میزند
همان اتفاقی که در اثر عبور نور از محیطهای مختلف میافتد و پرتو صاف نور را خمیده میکند.هنگامی که نور ستاره از میان جو و به طور مشخص سلولهای هوایی میگذرد، هرکدام از این سلولها پرتو مورد نظر را کمی خم میکند.
در هر ثانیه صدها سلول هوایی در مسیر نور قرار میگیرد که موجب میشود نور ستاره به اطراف بپرد. بنابراین تصویر ستاره در نظر ناظر زمینی مدام جهش دارد و در نتیجه ستاره سوسو میزند