14-05-2015، 9:09
انسان لجوج همواره دربرابر پیامبران مقاومت ورزیده وبه انحاء مختلف سعی در فراراز دستورات آسمانی داشته است كه نتیجه این طریق چیزی را به همراه نداشته جزء عذاب الهی و نابودی . قرآن كریم بابیان داستان و سرنوشت این اقوام یاد آور می گرددكه هیچگونه مخالفتی قادر نخواهد بود كه بازدارنده دستورات پیامبران باشد:
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
ص، سوگند به قرآنى كه داراى ذكر است (كه این كتاب، معجزه الهى است). ولى كافران گرفتار غرور اختلافند!
چه بسیار اقوامى را كه پیش از آنها هلاك كردیم؛ و به هنگام نزول عذاب فریاد مىزدند (و كمك مىخواستند) ولى وقت نجات گذشته بود!
آنها تعجب كردند كه پیامبر بیمدهندهاى از میان آنان به سویشان آمده؛ و كافران گفتند: این ساحر بسیار دروغگویى است!
آیا او بجاى اینهمه خدایان، خداى واحدى قرار داده؟! این براستى چیز عجیبى است!»
سركردگان آنها بیرون آمدند و گفتند: «بروید و خدایانتان را محكم بچسبید، این چیزى است كه خواستهاند (شما را گمراه كنند)!
ما هرگز چنین چیزى در آیین دیگرى نشنیدهایم؛ این تنها یك آئین ساختگى است!
آیا از میان همه ما، قرآن تنها بر او ( محمد) نازل شده؟!» آنها در حقیقت در اصل وحى من تردید دارند، بلكه آنان هنوز عذاب الهى را نچشیدهاند (كه این چنین گستاخانه سخن مىگویند)!
مگر خزاین رحمت پروردگار توانا و بخشندهات نزد آنهاست (تا به هر كس میل دارند بدهند)؟!
یا اینكه مالكیت و حاكمیت آسمانها و زمین و آنچه میان این دو است از آن آنهاست؟! (اگر چنین است) با هر وسیله ممكن به آسمانها بروند (و جلو نزول وحى را بر قلب پاك محمد بگیرند)!
(آرى) اینها لشكر كوچك شكستخوردهاى از احزابند!
پیش از آنان قوم نوح و عاد و فرعون صاحب قدرت (پیامبران ما را) تكذیب كردند! 12-1ص