آیا حیات می تواند در جهان های موازی دیگر وجود داشته باشد؟

[Interstellar]

آیا حیات می تواند در جهان های موازی دیگر وجود داشته باشد؟ لیند نسخه ی جدیدی از نظریه ی تورم را ارائه کرد که به نظر می رسید برخی از اشکالات نسخه های قبلی را در خود نداشته باشد: او جهانی را به تصویر کشید که در آن، در نقاط تصادفی در فضا – زمان شکست خود به خودی رخ می دهد.در هر نقطه ایی که شکستی رخ می دهد جهانی ایجاد می شود که متورم می گردد


.در اغلب موارد تورم کم است اما از آنجا که این فرآیند تصادفی است در نهایت حتمٱ حبابی بوجود خواهد آمد که در آن تورم به اندازه ی کافی طولانی شود تا بتواند جهان ما را ایجاد کند. با استناد به نتایج منتقی چنین ادعایی می توان گفت تورم، دائمی و ابدی بوده و انفجار بزرگ همواره در حال رخ دادن است. در این تصویر ارائه شده جهان ها می توانند از درون جهان های دیگر جوانه زده و در نتیجه جهان های چندگانه بسازند. در این نظریه، شکست خود به خودی ممکن است در هر کجای جهان ما رخ دهند و بنابراین ممکن است جهان کاملی از جهان قبلی جوانه زده باشد. در مدل تورمی آشفته ، وجود جهان های چند گانه ی ابدی و دائمی حتمی است.حتی اگر تک تک جهان ها ابدی و دائمی نباشند. برخی از آن جهان ها ممکن است مقدار امگای بزرگی داشته باشند که در این حالت سریعٱ پس از رخ دادن انفجار بزرگ در یک فروپاشی بزرگ از بین می روند.(امگا چگالی بحرانی جهان است که در حال حاضر برابر یک است که اگر غیر از این مقدار بود جهان ما یا به سرعت منبسط می شد و از هم می پاشید و یا منقبض می شد و درون خود فرو می رفت) برخی از جهان های موازی دیگر امگای کوچکی دارند و برای همیشه منبسط می شوند اما آیا در این زمان حیات می تواند فرصت وجود در آن جهان را داشته باشد؟ اما ممکن است مقدار امگا در برخی از جهان های موازی به مقداری باشد که فرصت وجود حیات را در خود ایجاد کنند.مثلا مقدار امگا به گونه ایی باشد که بتوان با مقدار جاذبه ی گرانش مکبود و یا اضافه بودن آن را جبران کرد.در این نوع جهان ها احتمال وجود حیات به گونه ایی متفاوت ایجاد می شود. بنابراین جهان های چندگانه را جهان هایی می سازند که به مقدار زیاد متورم می شوند. در نگاه به گذشته درمی یابیم که ایده ی جهان های موازی همواره بر ما تحمیل شده است. چگونگی توصیف الکترون در نظریه ی کوانتومی را در نظر بگیرید: به دلیل اصل عدم قطعیت الکترون نمی تواند در هیچ نقطه ی مشخصی وجود داشته باشد اما می توان گفت در تمام نقاط محتمل دور هسته وجود دارد. دلیل اینکه چرا مولکول ها از هم نمی پاسند این است که الکترون های موازی در اطراف آن ها می چرخند و آن ها را در کنار یکدیگر نگاه می دارند. به همین ترتیب جهان روزی کوچکتر از یک الکترون بوده است. زمانی که نظریه ی کوانتوم را در مورد جهان نیز اعمال کنیم ناچاریم بپذیریم این احتمال وجود دارد که جهان به طور همزمان در حالت های مختلفی وجود داشته باشد. به بیان دیگر وقتی اعمال تغییرات کوانتومی به جهان را بپذیریم ناچار مجبور خواهیم شد امکان وجود جهان های موازی را نیز بپذیریم.