بازی آنلاین
آپلود عکس
گچ می گیرم دلم را ...!
. . . . .
جا بیفتد جای خالیت...
می شکافم...؟
ارزو هایش را...! . . . . .
که نیستی هم بزنی
پاتیل حوصله ام
شبیخون می زنند...؟
خاطره ها...
یادت...
. . . . .
وبه یادت...
برف می بارد
و
انتظار تو را
دفن میکند....
وقتی نیستی
مشامم
گاه و بی گاه
پر از هوای بوییدن تو می شود ...
خاکستر خیالت را
به دست زخمی باد
سپردم
دیروز......
در مه گم شده بودم
به من لبخند زد
ماه .
یک ریل بی انتها
من
و
تو
و
دانه های ریز برف
دوستت دارم را
فریاد میزنم
بلند بلند میخندی
دستم را میگیری
گرم می شویم
راه می افتیم
من
و
تو
و
دانه های ریز برف ....
اطلسی های خیس
از باران دم صبح
گونه های نمناکت
در فرودگاه .
باران بگیرد یا...
تو بیایی یا...
جایت در قلبم
همیشه محفوظ است .
برگ ها
چهره مهربانت را پوشانده اند
میبینی
تو رفتی پاییز امد....
در این شهر خیابانی هست
که عصر های پنج شنبه
....
دلم نمیخواهد
به انتها
برسد....
حالا
سالهاست
پشت دیوار اتاقت چشم گذاشته ام
تا فقط یکبار دیگر صدا بزنی:
بیا....
از برابرم می گذرند ...
اتوبوس های خالی از تو .
...
از میان تمام بازی های کودکانه مان
تنها یادم تو را فراموش را
خوب بلد بودی .
در خیابان بنفشه ی شمالی خانه داشت
اما لهجه اش
عطر کیلومتر ها جنوب می داد
مسافر من...
رفتنا
حسن یوسف هایت را همراه نبر
میدانی!
هنوز که هنوز است
گاهی دلم
برایت تنگ می شود...
عبور
یعنی لحظه هایی که می روی
سال هایی که می مانم ...
"تا به زودی خداحافظ " یادت هست؟
حالا چه دورند ....
ان روزهای البالویی.
چه ساده گمان داشتی
همیشه این جا
کنار این تلفن حضور دارم
فرسودگی مرا در نمی یابد
مرگ مرا به جا نمی اورد
...
و تو
می توانی پرسیدن حال و هوایم را
تا هر زمان به تعویق بیاندازی...
روزهای اندکی پشت سر گذاشته ام
یکی از روزها
انچه که نباید از دست دادم .
روزهای بسیاری پیش رو دارم
بی واهمه ره سپار می شوم
چرا که دیگر چیز ی برای از دست دادن ندارم
چرا که یکی از روزها
از دست داده ام ان چه که نباید...
لحظه رفتنت زیر باران
ابر
که امتداد دارد تا همیشه...
هراس دارم از سال نو
که گم می کنم تو را
در کوچه های شهری
که دوست ندارم .
ارزوهایم
رنگ غروب می گیرند
.......
ختمی ها اما
گل می دهند
دوباره .
من امروز
برای همیشه خواهم رفت
اما خاطره محو چشمهایم
سر ان چهار راه همیشگی می ایستد
که اگر برگشتی
به تو بگوید :
.....
دیر امدی
تمام پری ها مرده اند...
تو می روی و
دیگر....
در این خانه
کسی مرا
به نام کوچک
نمی خواند.
از وقتی به خواب هایم می ایی
زیباتر شده ای
امروز هم بی تو گذشت
هنوز دیر نشده
راه بازگشت
همیشه کوتاه تر است .
تابستان رفت...
پاییز امد
مهر
نه...
عبور تو ،
تنهائی من
و مرگ
که می رسد از راه ...
این روزها هم
می گذرند ...
به بها ی از دست دادن تو .
" بگو چند زمستان است ؟
در حیاط خلوت
چشم به راهم بیایی
توی گودی دست هایم
ها کنی .. "
دیر است برای پاهایم
روی زمین که نیستند ..
به ساعت پنج بعد از ظهر ،
به آنی که در زبانه های حریق نیلی چشمانت
غرق شدم ،
سوگند .
به آرامی
بی خوف بسیار برف و بوران ها
که در پیش داریم
دوستت دارم ... .
تمام آنچه از تو برايم مانده ،
همين تکّه عکس سه در چهار
با لبخندي رنگ باخته
که يادم نيست ،
گفته بودي براي من است يا ... .
*****
عادت نکردهام هنوز .
خيال ميکنم
روزي بازميگردي
آرام از پشت سر ميآيي ،
مرا که به انتهاي خيابان خيره شدهام
دوباره به نام کوچک صدا ميزني و
عمر تنهاييام
به پايان ميرسد ... .
*****
دو سه روز پيش
از لابهلاي سطرهاي "شرق بنفشه"
يک عکس از جوانيت
بيرون ريخت .
عکس را آن روزها
انگار فراموش کرده بودم
به تو بازگردانم !
لبخند عکس يادت هست؟
ميگفتي براي من است
نه عکاس ... .
*****
هرچند ساده
کوچک و دور
دوستت داشتم
دوستت داشتم و
نمیدانستم در قلبت
جایی برایم نیست
صبح فردا راهی میشوم .
امشب
به اندازهی تمام شبهایی که
دیگر نیستم
به نام کوچک صدایم بزن .
با اوّلین باد پاییزی
فراموشم میکنی
می دانم !
برگرفته از اشعار پژمان الماسی نیا
. . . . .
جا بیفتد جای خالیت...
می شکافم...؟
ارزو هایش را...! . . . . .
که نیستی هم بزنی
پاتیل حوصله ام
شبیخون می زنند...؟
خاطره ها...
یادت...
. . . . .
وبه یادت...
برف می بارد
و
انتظار تو را
دفن میکند....
وقتی نیستی
مشامم
گاه و بی گاه
پر از هوای بوییدن تو می شود ...
خاکستر خیالت را
به دست زخمی باد
سپردم
دیروز......
در مه گم شده بودم
به من لبخند زد
ماه .
یک ریل بی انتها
من
و
تو
و
دانه های ریز برف
دوستت دارم را
فریاد میزنم
بلند بلند میخندی
دستم را میگیری
گرم می شویم
راه می افتیم
من
و
تو
و
دانه های ریز برف ....
اطلسی های خیس
از باران دم صبح
گونه های نمناکت
در فرودگاه .
باران بگیرد یا...
تو بیایی یا...
جایت در قلبم
همیشه محفوظ است .
برگ ها
چهره مهربانت را پوشانده اند
میبینی
تو رفتی پاییز امد....
در این شهر خیابانی هست
که عصر های پنج شنبه
....
دلم نمیخواهد
به انتها
برسد....
حالا
سالهاست
پشت دیوار اتاقت چشم گذاشته ام
تا فقط یکبار دیگر صدا بزنی:
بیا....
از برابرم می گذرند ...
اتوبوس های خالی از تو .
...
از میان تمام بازی های کودکانه مان
تنها یادم تو را فراموش را
خوب بلد بودی .
در خیابان بنفشه ی شمالی خانه داشت
اما لهجه اش
عطر کیلومتر ها جنوب می داد
مسافر من...
رفتنا
حسن یوسف هایت را همراه نبر
میدانی!
هنوز که هنوز است
گاهی دلم
برایت تنگ می شود...
عبور
یعنی لحظه هایی که می روی
سال هایی که می مانم ...
"تا به زودی خداحافظ " یادت هست؟
حالا چه دورند ....
ان روزهای البالویی.
چه ساده گمان داشتی
همیشه این جا
کنار این تلفن حضور دارم
فرسودگی مرا در نمی یابد
مرگ مرا به جا نمی اورد
...
و تو
می توانی پرسیدن حال و هوایم را
تا هر زمان به تعویق بیاندازی...
روزهای اندکی پشت سر گذاشته ام
یکی از روزها
انچه که نباید از دست دادم .
روزهای بسیاری پیش رو دارم
بی واهمه ره سپار می شوم
چرا که دیگر چیز ی برای از دست دادن ندارم
چرا که یکی از روزها
از دست داده ام ان چه که نباید...
لحظه رفتنت زیر باران
ابر
که امتداد دارد تا همیشه...
هراس دارم از سال نو
که گم می کنم تو را
در کوچه های شهری
که دوست ندارم .
ارزوهایم
رنگ غروب می گیرند
.......
ختمی ها اما
گل می دهند
دوباره .
من امروز
برای همیشه خواهم رفت
اما خاطره محو چشمهایم
سر ان چهار راه همیشگی می ایستد
که اگر برگشتی
به تو بگوید :
.....
دیر امدی
تمام پری ها مرده اند...
تو می روی و
دیگر....
در این خانه
کسی مرا
به نام کوچک
نمی خواند.
از وقتی به خواب هایم می ایی
زیباتر شده ای
امروز هم بی تو گذشت
هنوز دیر نشده
راه بازگشت
همیشه کوتاه تر است .
تابستان رفت...
پاییز امد
مهر
نه...
عبور تو ،
تنهائی من
و مرگ
که می رسد از راه ...
این روزها هم
می گذرند ...
به بها ی از دست دادن تو .
" بگو چند زمستان است ؟
در حیاط خلوت
چشم به راهم بیایی
توی گودی دست هایم
ها کنی .. "
دیر است برای پاهایم
روی زمین که نیستند ..
به ساعت پنج بعد از ظهر ،
به آنی که در زبانه های حریق نیلی چشمانت
غرق شدم ،
سوگند .
به آرامی
بی خوف بسیار برف و بوران ها
که در پیش داریم
دوستت دارم ... .
تمام آنچه از تو برايم مانده ،
همين تکّه عکس سه در چهار
با لبخندي رنگ باخته
که يادم نيست ،
گفته بودي براي من است يا ... .
*****
عادت نکردهام هنوز .
خيال ميکنم
روزي بازميگردي
آرام از پشت سر ميآيي ،
مرا که به انتهاي خيابان خيره شدهام
دوباره به نام کوچک صدا ميزني و
عمر تنهاييام
به پايان ميرسد ... .
*****
دو سه روز پيش
از لابهلاي سطرهاي "شرق بنفشه"
يک عکس از جوانيت
بيرون ريخت .
عکس را آن روزها
انگار فراموش کرده بودم
به تو بازگردانم !
لبخند عکس يادت هست؟
ميگفتي براي من است
نه عکاس ... .
*****
هرچند ساده
کوچک و دور
دوستت داشتم
دوستت داشتم و
نمیدانستم در قلبت
جایی برایم نیست
صبح فردا راهی میشوم .
امشب
به اندازهی تمام شبهایی که
دیگر نیستم
به نام کوچک صدایم بزن .
با اوّلین باد پاییزی
فراموشم میکنی
می دانم !
برگرفته از اشعار پژمان الماسی نیا
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
