متن آهنگ " سرد نگاه " از خلسه و لیتو ..

[Medusa]

سردِ نگاشــــون فهميدم

كَج بشه راهمون من میرم

ساعت هفت صبحِ ، إ روز فَراريم

زود پانشدم ، هنوز نخوابيدم

يكى هم كنارم ، سردتر أ خودم

اينجا رسم عشق رو انگار بَد بلد شدم

توأم مثه منى نيست شده آنى

دنيات مثِ اون پاكَت وينستون آبى

رو میز شده خالى

چِشايى كه خيس و بعد هم ريز شد حسابى

برات ريسك شده عادى

قلم تو دست ، سلاحِ سرد

اين فرشته ها كه ميميرن كنارِ من

سه كامِ حبس ، سِكانس بعد

زندگى كه ميره تند و من نِظاره گَر

ميخوام دعا كنم

نمى دونم ولى ، كه چى مى خوام ازت

و پس بگو كه بى دليل

آسمونتو ندادم پاىِ اين زمين

سركِشيمو پَس بِذار به پاىِ بى كَسيم

غنچه هاى سبزِ روى برگه هاى اسكناس

ردِ پاى عشق ما رو پرده هاى اجتماعس

نوشته هام كه مثِ يه طلسم بام

يه حس که باز بهم ميگه كه مَشتى كُلِ راهت اشتباس

اين طرفا جاىِ ما نى اصاً

من ميرم خوبيام باشه يادگارى اَزم

من ميرم بد درگيرم

توو اين جنگل با آدما سر سنگينم

سرد نگاشون، فهميدم

عادت ميشه آروم

كَج بشه راهمون من میرم

راحت ميشه باز اون

بدون من يه عاشقم ، ميجنگم

تا قلب بشه داغـون

بدون من يه عاشقم ، ميرقصم

پاييز برام جالبه اين فصل

من يه عاشقِ بى كس

بگو لايق چى هست

بَرام حرف ميدوزن ميذارن لاىِ قيچى پس

اينجا همه گوشه گيرن بايد دايره شى رسماً

چيه زندگى كارش به كارم

خدا مَنت كه نه ولى خواهش كه دارم

كاش ، باشه جاده و راهش به كامم

نياز به يه نَفَر بُكنه خوب با عشق نگام هم

من ساختم از صفر و باختم از خودم

نديدم كسى رو من راست تَر از تو نه

اينا فقط ميخوان وقت خُب باز تَلَف كنن

خيلى زمين خوردم من تا كار بلد شدم

خسته ام از اين آدماى مظلوم نما

اين زندگى تموم نشد ارزون برام نه

فقط علف هاى هرز موند برام

به جا هدفم توو دلم فقط ترس موند الآن

نگاه ما دَواست ، دلگرمى براى نقابِ آدماست

يه جاى ماجراست كه تهش عشقِ

راه حل درسته ولى روش زشتِ آره روش زشتِ

سرد نگاشون، فهميدم

عادت ميشه آروم

كَج بشه راهمون من میرم

راحت ميشه باز اون

بدون من يه عاشقم ، ميجنگم

تا قلب بشه داغـون

بدون من يه عاشقم ، ميرقصم

مُخت گيرِ مثِ گشت ارشاد

دلِ ما هم خوشه به اين دست نوشته هات

چند تا فرصتات رفته بشمار

كم مگه ديدى نشد خسته چشمات

رو صفحه ى دلم ، نقشِ جدايى

نه خط نَكِش دُورم نگو بچه كجايى

من بچه زمينم أ جنسِ آسمونم

اينجا اشتباهى بودن چِقد سخته خدايا

آره سخته جدا شیم عینِ سوختن أ سيگار

بعدِ تو چقدر از روز بدم مياد

زور زدم زياد كه شبيه اينا بشم

ولى حقيقتاً ميدونى كه خوب تر از اينام

سرد نگاشون، فهميدم

عادت ميشه آروم

كَج بشه راهمون من میرم

راحت ميشه باز اون

بدون من يه عاشقم ، ميجنگم

تا قلب بشه داغـون

بدون من يه عاشقم ، ميرقصم