بازی آنلاین
آپلود عکس
02-10-2017، 18:06
بدترین روز مربیگری برانکو چگونه رقم خورد
به گزارش "ورزش سه"، پرسپولیس در شبی که چند ستاره اصلی خود را در اختیار نداشت، در مرحله رفت یک چهارم لیگ قهرمانان با 4 گل برابر الهلال عربستان تسلیم شد تا کار بازگشت سخت شود. برای واکاوی دلایل این شکست با پوریا نبی، مربی ایرانی شاغل در لیگ استرالیا به گفتگو پرداختیم. او که اکنون هدایت تیم مورتون بای یونایتد استرالیا را برعهده گرفته آنالیز جالبی از این بازی ارائه و به نکات ویژه‌ای پرداخته که در ادامه آن را می‌خوانید.
چرا با دو هافبک دفاعی بازی نکرد؟
برانکو ایوانکوویچ در این بازی هم مثل گذشته سیستم 4-4-2 لوزی را انتخاب کرد و در مقابل رامون دیاز از سیستم 4-2-3-1 بهره گرفت. 3 بازیکن هجومی پرسپولیس در خط هافبک، مهره‌هایی با قابلیت بازیسازی هستند؛ اما آنها بدون توپ، کمکی به تیم نمی‌کنند و اصطلاحا بازیکن جنگنده نیستند و محسن ربیع خواه نیز به عنوان هافبک دفاعی، تمایلی به جنگندگی روی توپ ندارد.
استفاده از 2 هافبک دفاعی می‌توانست به پرسپولیسی‌ها در دفاع کمک کند. نگاهی به گل دوم الهلال نیز این ادعا را ثابت می‌کند. جایی که شجاع خلیل زاده پیش‌روی کرده و به احمدزاده پاس می‌دهد؛ اما او توانایی کنترل توپ را نداشته و آن را از دست می‌دهد. در چنین حالتی فضای خالی عجیبی در مقابل مدافعان ایجاد می‌شود که در صورت استفاده از 2 هافبک دفاعی، این خلا قابل پوشش بود.
پرسپولیس به فایتر نیاز دارد
هر تیم در خط هافبک به 3 نوع بازیکن نیاز دارد: بازیکن نابودکننده (fighter) که سبب خنثی سازی حملات تیم حریف شود، بازیکن توپ پخش کن که توپ را به دیگر بازیکنان برساند و بازیکن بازیساز که موقعیت گل برای مهاجمان بسازد. پرسپولیس بازی‌سازان بسیار خوبی دارد؛ اما از نبود یک فایتر رنج می‌برد. روی گل دوم فرشاد احمدزاده پس از لو دادن توپ، بازیکن حریف را تحت فشار قرار نمی‌دهد و او هم به سادگی دروازه پرسپولیس را باز می‌کند. البته در این مورد ایرادی بر احمدزاده وارد نیست چرا که او ویژگی‌های خاص خود را دارد؛ اما سرمربی تیم می‌تواند با انتخاب بازیکن مناسب، سیستم تیمش را ایجاد کند. البته در بین بازیکنان پرسپولیس مهره‌ای با این خصوصیت وجود ندارد و بار دیگر باید گفت که پرسپولیسی‌ها از نبود یک بازیکن جنگجو رنج می‌برند.
مصلح و محرمی، فاقد تجربه بین‌المللی
الهلال به خوبی می‌دانست پرسپولیس با سیستم 2-4-4 لوزی به میدان می‌آید. آنها همانطور که در بالا گفته شد توپ را به یک سمت می‌بردند و پس از تجمع قرمزها در آن سمت توپ را به سمت دیگر فرستاده و با ایجاد دوئل یک مقابل یک، مدافعان کناری پرسپولیس را مغلوب می‌کردند. مصلح و محرمی بازیکنان بسیار با استعدادی هستند؛ اما تجربه بین المللی پایینی دارند و در این‌باره ایرادی هم نمی‌توان بر آنها گرفت؛ اما باید توجه داشت با حضور مداوم در مراحل پایانی لیگ قهرمانان و بازی دادن به این بازیکنان، می‌توان مهره‌هایی در حد و اندازه نیمه نهایی آسیا ساخت.
الهلال برتری عددی را هم از پرسپولیس بُرد
آبی‌پوشان سعودی 3 هافبک نفوذی داشتند و با این بازیکنان، به سمت دفاع پرسپولیس یورش می‌بردند. در این صحنه‌ها، ربیع خواه مقابل این بازیکنان تنها می‌ماند و همین برتری عددی، کارشان را سخت و سخت‌تر می‌کرد. شاید حضور بازیکنی مکمل در کنار ربیع خواه، برتری عددی را به نفع پرسپولیس می‌کرد و سبب می‌شد تا گلزنی این چنین برای الهلالی‌ها آسان نباشد.
الهلال با ضد حمله کار پرسپولیس را ساخت!
پرسپولیس با انگیزه و روحیه بالا نیمه دوم را آغاز کرد. آنها به بازی سرعت دادند و موقعیت‌سازی خوبی هم داشتند؛ اما غافل از این که تیم حریف، سرعت و توانایی بالایی در ضد حملات دارد. در شرایطی که پرسپولیس حمله می‌کرد و الهلال هم با 10 نفر مشغول دفاع بود، سعودی‌ها در ضد حملات عملکرد بسیار خوبی داشتند. آنها با کمترین تعداد پاس به دروازه پرسپولیس نزدیک میشدند و عمر خربین مهاجم سوری این تیم هم موقعیت‌ها را یکی پس از دیگری تبدیل به گل می‌کرد.
در واقع می‌توان گفت سوت آغاز نیمه دوم، شروع بازی برگشت پرسپولیس – الهلال بود. سرخپوشان جلو آمدند و درصدد رسیدن به دروازه حریف بودند؛ اما دو نکته قابل توجه این بود که الهلال توانایی اضافه شدن از دفاع به حمله را به شکل عجیبی دارا بود و این که در چنین شیوه بازی، مدافعان میانی نقش حیاتی دارند ولی ماهینی و خلیل‌زاده، آنچنان که باید و شاید عملکرد خوبی نداشتند.
3 راه گلزنی امتحان شد و جواب نداد
شاگردان برانکو ایوانکوویچ 3 راه برای گلزنی در نیمه دوم داشتند: 1) دور زدن مدافعان حریف و سانتر از جناحین که بارها امتحان شد؛ اما علیپور، موفق به استفاده از این موقعیت‌ها نشد. شاید حضور مهدی طارمی در این بازی می‌توانست پرسپولیس را یاری کند. 2) در صورتی که مدافعان حریف دور نخوردند، وینگرها باید توپ را دائم از کانال مرکزی به دیگر جناح ببرند و حفره‌هایی در خط دفاعی تیم حریف ایجاد کنند. 3) راه سوم برای گلزنی یک بار نتیجه داد اما نوراللهی موفق به گلزنی نشد. حرکت ترکیبی سرخ‌ها در اواسط نیمه دوم از وسط خط دفاع الهلال منجر به تک به تک شدن نوراللهی شد اما هافبک تیم پرسپولیس از باز کردن دروازه ناکام ماند.
منشا جای طارمی را پر نمی کند
گادوین منشا پس از محرومیت مهدی طارمی به ترکیب اصلی رسید؛ اما مشخص شد او جانشین خوبی برای آقای گل نیست. منشا برخلاف طارمی دوندگی همراه با توپ به سمت دروازه ندارد و این برخلاف فوتبال روز دنیا است اما طارمی همراه با توپ دیگر بازیکنان تیم را به سمت مدافعان حریف می‌برد و سبب اشتباه مدافعان می‌شود. مهاجم سیه‌چرده پرسپولیس در بازی با الهلال کمتر در محوطه جریمه حاضر می‌شد و بیشتر پشت به دروازه و بین خطوط تیم آبی‌پوش عربستانی بود. تفاوت منشا و طارمی در این است که مهدی، تمایل دارد پشت دفاع صاحب توپ شود و به همین دلیل، حضورش در نیمه اول و زمانی که نتیجه بازی برابر بود، می‌توانست کمک حال نماینده کشورمان باشد. درست زمانی که الهلال در تدارک حملات همه جانبه و رسیدن به گلزنی بود، فضای کافی در پشت مدافعان این تیم وجود داشت و پاس های پشت دفاع مسلمان، امیری و احمدزاده مهاجمی نظیر طارمی را در موقعیت گلزنی قرار می‌داد.
اشتباه اکثریت مدافعان ایرانی: پشت به توپ و مهاجم هدف!
نگاهی به گل اول و سوم الهلال نشان می‌دهد خلیل زاده مرتکب اشتباهی می‌شود که 99 درصد مدافعان ایرانی آن را انجام می‌دهد؛ یعنی حرکت به سمت دروازه با کمترین نگاه به مهاجم هدف و بازیکن صاحب توپ. اتفاقی که کمتر در فوتبال روز دنیا می‌افتد. خلیل‌زاده روی دو گل گفته شده شرایط بدنی‌اش درست نیست؛ یعنی نگاه درستی به عمر خریبین ندارد و همین اشتباه، سبب باز شدن دروازه پرسپولیس می‌شود. البته اشتباهات سریالی روی گل‌ها انجام شد و نمی‌توان یک نفر را مقصر گل‌ها دانست.
تفاوت پرسپولیس و الهلال؛ در این بازی و در کل فصل
پرسپولیسی‌ها در کل فصل عملکرد بسیار خوبی داشته‌اند و با برانکو ایوانکوویچ به خوبی عمل کرده‌اند اما در بازی اخیر، تفاوت بسیاری زیادی با شاگردان دیاز داشتند. می‌توان گفت تفاوت کیفیت الهلال و پرسپولیس در طول فصل بسیار ناچیز بود اما شکست با 4 گل در این دیدار و باتوجه به اشتباهات پرسپولیسی‌ها، عادلانه بود. همچنین باید قبول کرد الهلال، از لحاظ فردی بسیار برتر از پرسپولیس و دیگر تیم های غرب آسیا است. آنها بازیکنانی در کلاس جهانی دارند و پیشنهاد 12 میلیونی از سوی یک تیم چینی به کارلوس ادواردو خود گواه همه چیز است و بیایید جواب دهیم که کدام بازیکن ایرانی چنین پیشنهادی داراست؟
برگشت به بازی کاملا ممکن است!
زدن 4 گل به الهلال بسیار سخت اما ممکن است. در بازی بارسا پی اس جی، کسی شانسی برای آبی اناری پوشان قائل نبود اما بازیکنان بارسا نشان دادند همه چیز در فوتبال ممکن است. حالا اگر پرسپولیسی ها نیز 2 گل در نیمه اول به الهلال بزنند کار برایشان بسیار آسان خواهد شد. اما نکته قابل توجه این است که ببینیم آیا بازیکنان انگیزه لازم برای بازگشت به بازی را دارند؟ چرا که آنها هستند که در زمین بازی خواهند کرد و نتیجه را رقم خواهند زد. الهلال در بازی برگشت هم با شیوه دفاع- ضد حمله وارد زمین خواهد شد. نکته مهم حضور سیدجلال در ترکیب پرسپولیس است چرا که سرخ‌ها در ابتدا باید توجه داشته باشند که گلی دریافت نکنند، دریافت گل از الهلال کار را بسیار سخت خواهد کرد.
برانکو ایوانکوویچ در یک شب تلخ، برابر الهلال نتوانست تیمش را به خوبی رهبری کند و در نهایت یک شکست 4 گله را در بازی رفت پذیرا شد.
به گزارش "ورزش سه"، پرسپولیس در شبی که چند ستاره اصلی خود را در اختیار نداشت، در مرحله رفت یک چهارم لیگ قهرمانان با 4 گل برابر الهلال عربستان تسلیم شد تا کار بازگشت سخت شود. برای واکاوی دلایل این شکست با پوریا نبی، مربی ایرانی شاغل در لیگ استرالیا به گفتگو پرداختیم. او که اکنون هدایت تیم مورتون بای یونایتد استرالیا را برعهده گرفته آنالیز جالبی از این بازی ارائه و به نکات ویژه‌ای پرداخته که در ادامه آن را می‌خوانید.
چرا با دو هافبک دفاعی بازی نکرد؟
برانکو ایوانکوویچ در این بازی هم مثل گذشته سیستم 4-4-2 لوزی را انتخاب کرد و در مقابل رامون دیاز از سیستم 4-2-3-1 بهره گرفت. 3 بازیکن هجومی پرسپولیس در خط هافبک، مهره‌هایی با قابلیت بازیسازی هستند؛ اما آنها بدون توپ، کمکی به تیم نمی‌کنند و اصطلاحا بازیکن جنگنده نیستند و محسن ربیع خواه نیز به عنوان هافبک دفاعی، تمایلی به جنگندگی روی توپ ندارد.
استفاده از 2 هافبک دفاعی می‌توانست به پرسپولیسی‌ها در دفاع کمک کند. نگاهی به گل دوم الهلال نیز این ادعا را ثابت می‌کند. جایی که شجاع خلیل زاده پیش‌روی کرده و به احمدزاده پاس می‌دهد؛ اما او توانایی کنترل توپ را نداشته و آن را از دست می‌دهد. در چنین حالتی فضای خالی عجیبی در مقابل مدافعان ایجاد می‌شود که در صورت استفاده از 2 هافبک دفاعی، این خلا قابل پوشش بود.
پرسپولیس به فایتر نیاز دارد
هر تیم در خط هافبک به 3 نوع بازیکن نیاز دارد: بازیکن نابودکننده (fighter) که سبب خنثی سازی حملات تیم حریف شود، بازیکن توپ پخش کن که توپ را به دیگر بازیکنان برساند و بازیکن بازیساز که موقعیت گل برای مهاجمان بسازد. پرسپولیس بازی‌سازان بسیار خوبی دارد؛ اما از نبود یک فایتر رنج می‌برد. روی گل دوم فرشاد احمدزاده پس از لو دادن توپ، بازیکن حریف را تحت فشار قرار نمی‌دهد و او هم به سادگی دروازه پرسپولیس را باز می‌کند. البته در این مورد ایرادی بر احمدزاده وارد نیست چرا که او ویژگی‌های خاص خود را دارد؛ اما سرمربی تیم می‌تواند با انتخاب بازیکن مناسب، سیستم تیمش را ایجاد کند. البته در بین بازیکنان پرسپولیس مهره‌ای با این خصوصیت وجود ندارد و بار دیگر باید گفت که پرسپولیسی‌ها از نبود یک بازیکن جنگجو رنج می‌برند.
مصلح و محرمی، فاقد تجربه بین‌المللی
الهلال به خوبی می‌دانست پرسپولیس با سیستم 2-4-4 لوزی به میدان می‌آید. آنها همانطور که در بالا گفته شد توپ را به یک سمت می‌بردند و پس از تجمع قرمزها در آن سمت توپ را به سمت دیگر فرستاده و با ایجاد دوئل یک مقابل یک، مدافعان کناری پرسپولیس را مغلوب می‌کردند. مصلح و محرمی بازیکنان بسیار با استعدادی هستند؛ اما تجربه بین المللی پایینی دارند و در این‌باره ایرادی هم نمی‌توان بر آنها گرفت؛ اما باید توجه داشت با حضور مداوم در مراحل پایانی لیگ قهرمانان و بازی دادن به این بازیکنان، می‌توان مهره‌هایی در حد و اندازه نیمه نهایی آسیا ساخت.
الهلال برتری عددی را هم از پرسپولیس بُرد
آبی‌پوشان سعودی 3 هافبک نفوذی داشتند و با این بازیکنان، به سمت دفاع پرسپولیس یورش می‌بردند. در این صحنه‌ها، ربیع خواه مقابل این بازیکنان تنها می‌ماند و همین برتری عددی، کارشان را سخت و سخت‌تر می‌کرد. شاید حضور بازیکنی مکمل در کنار ربیع خواه، برتری عددی را به نفع پرسپولیس می‌کرد و سبب می‌شد تا گلزنی این چنین برای الهلالی‌ها آسان نباشد.
الهلال با ضد حمله کار پرسپولیس را ساخت!
پرسپولیس با انگیزه و روحیه بالا نیمه دوم را آغاز کرد. آنها به بازی سرعت دادند و موقعیت‌سازی خوبی هم داشتند؛ اما غافل از این که تیم حریف، سرعت و توانایی بالایی در ضد حملات دارد. در شرایطی که پرسپولیس حمله می‌کرد و الهلال هم با 10 نفر مشغول دفاع بود، سعودی‌ها در ضد حملات عملکرد بسیار خوبی داشتند. آنها با کمترین تعداد پاس به دروازه پرسپولیس نزدیک میشدند و عمر خربین مهاجم سوری این تیم هم موقعیت‌ها را یکی پس از دیگری تبدیل به گل می‌کرد.
در واقع می‌توان گفت سوت آغاز نیمه دوم، شروع بازی برگشت پرسپولیس – الهلال بود. سرخپوشان جلو آمدند و درصدد رسیدن به دروازه حریف بودند؛ اما دو نکته قابل توجه این بود که الهلال توانایی اضافه شدن از دفاع به حمله را به شکل عجیبی دارا بود و این که در چنین شیوه بازی، مدافعان میانی نقش حیاتی دارند ولی ماهینی و خلیل‌زاده، آنچنان که باید و شاید عملکرد خوبی نداشتند.
3 راه گلزنی امتحان شد و جواب نداد
شاگردان برانکو ایوانکوویچ 3 راه برای گلزنی در نیمه دوم داشتند: 1) دور زدن مدافعان حریف و سانتر از جناحین که بارها امتحان شد؛ اما علیپور، موفق به استفاده از این موقعیت‌ها نشد. شاید حضور مهدی طارمی در این بازی می‌توانست پرسپولیس را یاری کند. 2) در صورتی که مدافعان حریف دور نخوردند، وینگرها باید توپ را دائم از کانال مرکزی به دیگر جناح ببرند و حفره‌هایی در خط دفاعی تیم حریف ایجاد کنند. 3) راه سوم برای گلزنی یک بار نتیجه داد اما نوراللهی موفق به گلزنی نشد. حرکت ترکیبی سرخ‌ها در اواسط نیمه دوم از وسط خط دفاع الهلال منجر به تک به تک شدن نوراللهی شد اما هافبک تیم پرسپولیس از باز کردن دروازه ناکام ماند.
منشا جای طارمی را پر نمی کند
گادوین منشا پس از محرومیت مهدی طارمی به ترکیب اصلی رسید؛ اما مشخص شد او جانشین خوبی برای آقای گل نیست. منشا برخلاف طارمی دوندگی همراه با توپ به سمت دروازه ندارد و این برخلاف فوتبال روز دنیا است اما طارمی همراه با توپ دیگر بازیکنان تیم را به سمت مدافعان حریف می‌برد و سبب اشتباه مدافعان می‌شود. مهاجم سیه‌چرده پرسپولیس در بازی با الهلال کمتر در محوطه جریمه حاضر می‌شد و بیشتر پشت به دروازه و بین خطوط تیم آبی‌پوش عربستانی بود. تفاوت منشا و طارمی در این است که مهدی، تمایل دارد پشت دفاع صاحب توپ شود و به همین دلیل، حضورش در نیمه اول و زمانی که نتیجه بازی برابر بود، می‌توانست کمک حال نماینده کشورمان باشد. درست زمانی که الهلال در تدارک حملات همه جانبه و رسیدن به گلزنی بود، فضای کافی در پشت مدافعان این تیم وجود داشت و پاس های پشت دفاع مسلمان، امیری و احمدزاده مهاجمی نظیر طارمی را در موقعیت گلزنی قرار می‌داد.
اشتباه اکثریت مدافعان ایرانی: پشت به توپ و مهاجم هدف!
نگاهی به گل اول و سوم الهلال نشان می‌دهد خلیل زاده مرتکب اشتباهی می‌شود که 99 درصد مدافعان ایرانی آن را انجام می‌دهد؛ یعنی حرکت به سمت دروازه با کمترین نگاه به مهاجم هدف و بازیکن صاحب توپ. اتفاقی که کمتر در فوتبال روز دنیا می‌افتد. خلیل‌زاده روی دو گل گفته شده شرایط بدنی‌اش درست نیست؛ یعنی نگاه درستی به عمر خریبین ندارد و همین اشتباه، سبب باز شدن دروازه پرسپولیس می‌شود. البته اشتباهات سریالی روی گل‌ها انجام شد و نمی‌توان یک نفر را مقصر گل‌ها دانست.
تفاوت پرسپولیس و الهلال؛ در این بازی و در کل فصل
پرسپولیسی‌ها در کل فصل عملکرد بسیار خوبی داشته‌اند و با برانکو ایوانکوویچ به خوبی عمل کرده‌اند اما در بازی اخیر، تفاوت بسیاری زیادی با شاگردان دیاز داشتند. می‌توان گفت تفاوت کیفیت الهلال و پرسپولیس در طول فصل بسیار ناچیز بود اما شکست با 4 گل در این دیدار و باتوجه به اشتباهات پرسپولیسی‌ها، عادلانه بود. همچنین باید قبول کرد الهلال، از لحاظ فردی بسیار برتر از پرسپولیس و دیگر تیم های غرب آسیا است. آنها بازیکنانی در کلاس جهانی دارند و پیشنهاد 12 میلیونی از سوی یک تیم چینی به کارلوس ادواردو خود گواه همه چیز است و بیایید جواب دهیم که کدام بازیکن ایرانی چنین پیشنهادی داراست؟
برگشت به بازی کاملا ممکن است!
زدن 4 گل به الهلال بسیار سخت اما ممکن است. در بازی بارسا پی اس جی، کسی شانسی برای آبی اناری پوشان قائل نبود اما بازیکنان بارسا نشان دادند همه چیز در فوتبال ممکن است. حالا اگر پرسپولیسی ها نیز 2 گل در نیمه اول به الهلال بزنند کار برایشان بسیار آسان خواهد شد. اما نکته قابل توجه این است که ببینیم آیا بازیکنان انگیزه لازم برای بازگشت به بازی را دارند؟ چرا که آنها هستند که در زمین بازی خواهند کرد و نتیجه را رقم خواهند زد. الهلال در بازی برگشت هم با شیوه دفاع- ضد حمله وارد زمین خواهد شد. نکته مهم حضور سیدجلال در ترکیب پرسپولیس است چرا که سرخ‌ها در ابتدا باید توجه داشته باشند که گلی دریافت نکنند، دریافت گل از الهلال کار را بسیار سخت خواهد کرد.
[/img]
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
