آیا می دانید؛ چرا برخی از گوش دادن به موسیقی غمگین لذت می برند؟

[ƁяιƖƖιαηт]

آیا می دانید؛ چرا برخی از گوش دادن به موسیقی غمگین لذت می برند؟
همیشه تلاش می کنیم تا در زندگی روزمره مان از غم و غصه دوری کنیم، اما گاهی اوقات گوش دادن به یک موسیقی غمگین حالمان را دگرگون می کند.
به گزارش گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران ، موسیقی، ضرب، آهنگ، صدا، طنین و ... شاید بتوان زیباترین موسیقی را صدای امواج دریا، بارش باران و یا صدای رود دانست، اما حقیقت در موسیقی های اطراف ما چیز دیگری است.

موسیقی را بیان احساسات به وسیله اصوات می دانند که از این جهت برخی از آن ها غم انگیز و برخی دیگر شاد هستند، اما نکته جالب توجه در این بین، افرادی هستند که از و امروز باشگاه خبرنگاران جوان قصد دارد تا چرایی آن را بررسی نماید، پس پیشنهاد می کنیم با ما همراه باشید.

موسیقی هنر بیان احساسات به وسیله ی صداهاست.

موسیقی تراوش احساسات و اندیشه های آدمی و مبین حالات درونی وی است.

موسیقی یا ترانه به هر نوا و صدایی گفته می شود که شنیدنی و خوش آیند باشد و انسان یا موجودات زنده را دچار تحول کند.

موسیقی بیان احساسات انسان به وسیله اصوات است.

موسیقی هنری دارای نوا و سکوت است، ارائهٔ تعریف آکادمیک موسیقی موضوعی است که برای قرن ها مورد بحث و کشمکش صاحبنظران بوده است.

همچنان هیچ تعریفی از موسیقی وجود ندارد که مورد قبول همهٔ اهل این هنر باشد.

طبق یکی از پذیرفته شده ترین این تعاریف، موسیقی به اصواتی گفته می شود که آگاهانه تولید شوند.

شنیدن یک آهنگ آرام بخش و جذاب می تواند پایان پذیر خستگی روزانه شما باشد.

واژهٔ موسیقی ریشهٔ یونانی دارد و گرفته شده از کلمه Mousika و مشتق از کلمه Muse است و در عربی قَی تلفظ می شود.

از زمان منصور خلیفهٔ عباسی توجه به آثار یونانی آغاز شد و سپس در دوران هارون پنجمین خلیفهٔ عباسی (۱۹۸-۲۱۸ هـ) با تاسیس بیت الحکمه به اوج خود رسید.

مقارن همین دوران بوده است که واژهٔ موسیقی راه یافته و به تدریج جایگزین غناء عربی شده است.

موسیقی به دو بخش تقسیم می شود:
موسیقی ضربی
موسیقی بی ضرب
موسیقی ضربی به موسیقی هایی گفته می شود که دارای وزن باشد مانند آهنگ های شاد.

موسیقی بی ضرب آن است که دارای وزن معین و معلومی نباشد که بهترین نمونه آن آواز های موسیقی ایرانی است.

موسیقی از دید بزرگان
براساس مدارک موجود واژه موسیقی و هم خانواده های آن در مفاتیح العلوم خوارزمی و رسالهٔ موسیقی اخوان الصفاء دیده می شود که هر دو متعلق به سدهٔ چهارم هجری (دهم میلادی) است. خوارزمی در تعریف موسیقی می گوید: موسیقی به معنی پیوند آهنگ هاست… تعریف سادهٔ موسیقی یا صداهای موسیقایی، صداهای خوشایندی می شود که انسان از شنیدن آن ها احساس لذت می کند.

با بالا رفتن سطح فرهنگ و هنر معلوم شد صداهای خوشایند، صداهایی هستند که از نظمی خاص پیروی می کنند و بین آن ها نسبت های معینی وجود دارد. برای همین عدد در موسیقی دارای اهمیت بسیاری است. تا جائی که فیثاغورث معتقد است که عدد اصل وجود در آفرینش است.

پیروان او اجسام را هر یک عدد می پنداشتند و معتقد بودند که، چون کرات آسمانی و افلاک از یکدیگر فاصله های معینی دارند، از نسبت آن ها نغمه ها ساخته می شود و آواز ها در اصل ناشی از حرکت افلاک هستند.

مرحوم خالقی در کتاب نظی به موسیقی می نویسد: ”موسیقی صنعت ترکیب اصوات و صداهاست به طوریکه خوشایند باشد و سبب لذت سامعه و انبساط و انقلاب روح شود. “
ابوعلی سینا می گوید: موسیقی علمی است ریاضی که در آن از چگونگی نغمه ها، از نظر ملایمت و تنافر و چگونگی زمان های بین نغمه ها بحث می شود تا معلوم شود که لحن را چگونه باید تالیف کرد.
ابونصر فارابی در احصاءالعلوم موسیقی را علم شناسایی الحان می داند که شامل دو علم است: یکی علم موسیقی عملی و دیگری علم موسیقی نظری. امروزه نیز این تقسیم بندی در موسیقی وجود دارد. افلاطون در تعریف موسیقی می گوید: ”موسیقی یک ناموس اخلاقی است که روح و جهانیان و بال به تفکر، و جهش به تصور، و ربایش به غم و شادی، و حیات به همه می بخشد. “
و بتهوون در تعریف زیبای خود می گوید: موسیقی مظهری است عالی تر از هر علم و فلسفه


موسیقی سنتی ایران شالم قطعاتی است که در مجموع به عنوان ردیف موسیقی ایرانی گفته می شود. امتیاز موسیقی ایرانی در امکانات وسیع مقامی و ملودی های غنی آن است. این موسیقی هنری است بسیار ظریف و عمیق.

چرا بعضی از افراد از موسیقی غم انگیز لذت می برند؟
لذت ما از موسیقی غم انگیز، یک تناقض است. ما همیشه تلاش می کنیم تا در زندگی روزمره مان از غم و غصه دوری کنیم. بنابراین، چرا در هنر، مضامینی، چون فقدان را جویا می شویم، چرا عمیقا از غم و غصه لذت می بریم و از آن استقبال می کنیم؟

بعضی از افراد صرفه نظر از هر گونه حالت روحی که دارند، گوش دادن به موسیقی های غم انگیز را ترجیح می دهند.

شاید شما هم از این دسته افراد هستید. قطعه های کلاسیک و حزن انگیزی مثل «آمرزش خوانی» (Requiem) موتزارت قرن هاست که مردم را تحت تاثیر قرار می دهد. این موسیقی ها حس فقدان و غصه را در ما تداعی می کنند.

این پدیده مدت هاست که محققان را سردرگم کرده است. اما اخیرا توانسته ایم اطلاعاتی درباره چگونگی لذت بردن از موسیقی به دست بیاوریم.

در یک پژوهش جدید، محققان پی برده اند که چرا بعضی ها بیش از دیگران از موسیقی اندوهناک لذت می برند. این طور که پیداست این موضوع به «همدلی» (empathy) مربوط است.

تحقیقات قبلا نشان داده است که افرادی که از تجربه های مختلف استقبال می کنند، در «کمال موسیقیایی» امتیاز بالایی می گیرند، اما افراد سیستماتیک، یعنی کسانی که علاقه ی زیادی به الگوها، سیستم ها و قوانین دارند، معمولا موسیقی های تند مثل راک و پانک را ترجیح می دهند.

اما در مورد موسیقی غمگین چطور؟ قطعا هیچ کس موسیقی غمگین را دوست ندارد، مگر اینکه احساسی که طی آن تجربه می شود، برخواسته از غصه واقعی نباشد، بلکه نسخه ای از آن باشد.

بر اساس، نظر سنجی های زیاد و بزرگ مقیاسی که درباره تجربه مردم هنگام گوش دادن به موسیقی غمگین انجام شده است، می دانیم که این تجربه ها عموما در سه دسته قرار می گیرند.

برای بعضی از افراد معتقدند، موسیقی احساس افسوس و فقدان را عمیق تر و شدیدتر می کند. این احساسات به تجربه ها و خاطرات شخصی مرتبط هستند. این تجربه ها لذت بخش نیستند و هیچ توضیحی برای تناقض ارائه نمی دهند.

موسیقی غم انگیز در بعضی دیگر حس مالیخولیا را برمی انگیزد؛ به عنوان مثال، احساسی که در یک روز بارانی پس از باخت تیم مورد علاقه مان تجربه می کنیم.

اما عجیب ترین نوع تجربه، حس تحت تاثیر قرار گرفتن و متحول شدن است. توصیف این تجربه در قالب کلمات دشوار بوده، اما اغلب اوقات عمیق و لذت بخش است. هرچند که هر کسی نمی تواند آن را تجربه کند. پس چه کسانی می توانند؟

منطقا، کسانی که به راحتی احساس همدلی می کنند، به راحتی هم تحت تاثیر قرار می گیرند.

محققان برای آزمایش این فرضیه، روی ۱۰۲ شرکت کننده آزمایش کردند. آن ها برای این افراد موسیقی غم انگیز پخش کردند. تمرکز آن ها پخش موسیقی هایی بود که افراد قبلا آن ها را نشنیده بودند.

به این ترتیب، هرگونه عامل خارجی که بتواند بر احساس آن ها تاثیر بگذارد، حذف می شد. به عبارت دیگر، محققان می خواستند واکنش عاطفی شرکت کنندگان فقط برخواسته از موسیقی باشد و نه چیز دیگر.

محققان همچنین از شنوندگان خواستند تا اطلاعاتی از خودشان بدهند، از جمله اینکه معمولا چقدر در نوستالژی غرق می شوند و در حال حاضر حالت روحی، وضعیت سلامت و کیفیت زندگی شان چگونه است. محققان سلیقه آن ها در موسیقی را ثبت کردند و میزان همدلی آن ها را هم سنجیدند.

این موسیقی ها تجربیات متفاوتی را از حس آرامش و متحول شدن گرفته تا حس اضطراب و عصبی شدن را در افراد برانگیختند. شرکت کنندگانی که تحت تاثیر قرار گرفته بودند تجربه حس عمیق و لذت بخش و در عین حال احساس اندوه را گزارش دادند.

محققان پی بردند کسانی که از آن قطعه های اندوهگین موسیقی لذت بردند و تحت تاثیر قرار گرفتند، امتیاز بالایی در همدلی گرفتند. برعکس آن هم اتفاق افتاد. کسانی که همدلی پایینی داشتند، از این نوع موسیقی لذت نبردند.

علاوه بر این، یافته های محققان نشان می دهد که نه تنها همدلی بالا در لذت بردن افراد از موسیقی غمناک تاثیر داشت، بلکه این افراد قادر هستند خودشان را کنترل و فاصله شان را از این فرایند حفظ کنند.

فهم دگرگونی های عاطفی ناشی از موسیقی غم انگیز قطعا می تواند به ما کمک کند تا بتوانیم با استفاده از موسیقی به کسانی که از اختلالات عاطفی رنج می برند، کمک کنیم.