متن آهنگ شد از بن و فرزان

[♱ ᴠɪᴄᴛᴏʀ ♱]

[ورس یک]

اینقدر میریزی توو خودت که میشه دل درد

میشی استخون لا گَله ی سگای ولگرد

توو حمله ی نجارای مبتدی و خودخواه

یه تیکه چوبی که همه میخوان تو رو صاحبشن

با ذهنای کثیف ایده های چرکشون

لا دستای بی خلاقیت افکار چرتشون

توو این راه سنباده ای قرار چی بشی

پینوکیو کشتی نوح یا اُدیسه شی

رو صورتت پیچ پیچکا چروک

ایده های مسخرت فقط خوراک خوک

هر شب یه گالن بنزین خالی میکنی رو این شهر

تا صبح کبریت میکشی فوت

صبح میکننت تووی جعبه ات هه

لعنت به این همه نگاهای بی دعوت

نگاهت میکنن هی ببینن کی

مشت بعدیو میخوری بگن آخی حیف

[کروس]

یه روزی میرسه باید جنگجو بشی

سکوت یه عمرو بشکنی بلندگو بشی

واسه آوارگی رنگای کولی تو هم

دست نقاش هم قلمو هم اون بوم بشی

[ورس دو]

مُرد تا اونی که باید باشه شد

نفهمید چرا باید باشه شد

از دست داد از دست داد از دست داد

اشکاشو قورت داد واسه چکوندن ماشه شد

سکوتو پاره کرد با دستای بی نمکش

صورتکشو پوشید همون نمک پاشه شد

هزار صورت منفورو توو دلش قاب کرده

آویز دیوارای هزار تووی سرش که جاشه شد

لای این چهره ها خوابید بیدار شد

خار شد دار شد از همه طلبکار شد

مطمئن شد عدالتی نیست و تار شد

دو تا دست روی گلوی تکرار شد و شد و شد

از هرچی شدنِ بیزار شد

اون نیلوفر که رشد میکنه توو لجنزار شد

به هر بد ترکیبی باور نظم داد

رسیدن و کشت ریل اون همه قطار شد

[ورس سه]

روحش موند بین اون همه قطار

با مسافراش که میزدن بودنشو جار

رو در اتاقاش نوشته بود خطر مرگ

هر لحظه ممکنه که برداره کل کوپتونو آب

از مدار داشت خارج میشد این ریل ولی

این دفعه دیگه خبری نبود از دهقان فداکار

توو ثانیه باس تصمیم میگرفت که چی شه

صدای بوق قطار دراومد بی اراده شبانگاه

سوت ممتد گوشارو کر میکنه دیگه از اینجا به بعد

همه چی نوره و رنگ آخرین تونلو رد میکنه میشه مرگ

چرا جهت گیری وقتی بالا میشه رفت

آ

مرد تا اونی که باید باشه شد

یه حس نو داد به همه ی باورای کهنه

مرد تا اونی که باید باشه شد

یه حس نو داد به همه ی آدمای مرده

[کروس]

یه روزی میرسه باید جنگجو بشی

سکوت یه عمرو بشکنی بلندگو بشی

واسه آوارگی رنگای کولی تو هم

دست نقاش هم قلمو هم اون بوم بشی

یه روزی میرسه باید جنگجو بشی

سکوت یه عمرو بشکنی بلندگو بشی

واسه آوارگی رنگای کولی تو هم

دست نقاش هم قلمو هم اون بوم بشی