نئاندرتال‌ها دونده‌های ماهری بودند!

[ßяɪcε]

در سال‌های اخیر، تصویر ارائه شده از نئاندرتال‌ها که به صورت موجودات وحشی و نابهنجار جلوه داده میشد، دستخوش تغییر قرار گرفته است. آنها توانایی ایجاد آثار هنری در غارها، تولید ابزارهای سنگی پیشرفته و جواهر را داشته و احتمالا به زبان مجهز بوده و غذا هم می پختند.

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

به گزارش بیگ بنگ، نئاندرتال‌ها به لحاظ فیزیکی هم بسیار قدرتمند بودند؛ یقینا که خیلی قوی‌تر از اکثر انسان‌های امروزی بودند. بله، به محض اینکه انسان‌ها به قلمرو تحت حاکمیت آنها نفوذ کردند، زمینه برای انقراض شان فراهم گشت. البته در این میان، تعداد اندکی از انسان‌ها با نئاندرتال‌ها به آمیزش جنسی هم پرداختند. اما از هیچکدام از این حقایق نمی توان استنباط کرد که آنها سست و بیحال بوده و همۀ انسان‌ها نسبت به آنها برتری داشته‌اند. در مطالعه جدید محققان که در یکی از مجلات معتبر به انتشار رسید، حالا به نتایج تازه‌ای در خصوص بستگان دور خود بدست آورده‌ایم: نئاندرتال‌ها شکارچیان ماهری بودند که خود را با شرایط زندگی در محیط‌های سرد توندرا وفق داده بودند.

یکی از دلایل اینکه محققان فکر می کنند نئاندرتال‌ها در شرایط آب و هوایی سرد زندگی می کردند، این است که بقایای آنها در کنار بقایای پستانداران عصر یخبندان از قبیل ماموت‌ها، کرگدن‌های پشمی، اسب‌ها و گوزن‌های شمالی یافت شده است. حتی برخی از محققان مدعی شدند که خصوصیات فیزیکی آنها به ویژه اندام‌های کوتاه، حفره بینی بزرگ و نیم تنه بزرگ از سازگاری‌های فرگشتی برای زیست در محیط سرد برخوردار بوده است.

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

مقایسۀ نئاندرتال‌ها و انسان‌ها

ما با بررسی شواهد فسیلی و ژنتیکی خواستیم ببینیم که آیا این ایده صحت دارد یا خیر. در همین راستا، در ابتدا بررسی کردیم که نئاندرتال‌ها ترجیحا در کجا و چه زمانی زندگی می کردند. ما می دانیم که نئاندرتال‌ها ۴۰۰۰۰ تا ۳۰۰۰۰۰ سال پیش در اروپا و بخش‌هایی از آسیا زندگی می کردند. سپس روند انقراض‌شان شروع شد. متاسفانه، فسیل‌های نئاندرتال‌ خیلی کمی وجود دارد. لذا ما اطلاعات اندکی در خصوص سبک زندگی آنها تا ۱۳۰۰۰۰ پیش (آغاز آخرین عصر یخبندان) در اختیار داشتیم. به همین منظور، ما روی آخرین نقطه سکونت‌شان در شمال غرب اروپا تمرکز کردیم. یعنی ۲۰۰۰۰ تا ۶۰۰۰۰ سال پیش که مصادف با عصر یخبندان بود و شرایط جوی با نوسان قابل توجهی روبرو شده بود.

ما با بررسی لایه‌های رسوبی که فسیل‌ها در درون آنها پیدا شده است، موفق به کشف بقایای حیواناتی از قبیل موش‌ها و سایر پستاندران شدیم. نکته قابل توجه این است که این حیوانات در بازه‌های گرمتر آخرین عصر یخبندان زندگی می کردند؛ زمانی که محیط برای ماموت‌ها قدری نامناسب بوده و کمتر پذیرای آنها بود. پس چطور ممکن است که ماموت‌ها در محل زندگی نئاندرتال‌ها پیدا شده‌اند؟ در حال حاضر، ما به تلاش‌های خود برای جمع آوری جزئیات بیشتر ادامه می دهیم اما این احتمال هست که اکولوژی به گونه‌ای بوده که ماموت‌ها توانسته‌اند در این آب و هوای گرم زندگی کنند.

شکار در سرزمین‌های پوشیده از درخت به سرعت، چابکی و شتاب نیاز دارد. برای مثال، وقتی با موجود زنده‌ای که در پشت درختان قرار دارد، روبرو می شوید، باید سرعت واکنش بالایی داشته باشید تا شکار از دستتان نپرد. استنباط ما این است که نئاندرتال‌ها قابلیت بالایی در دوندگی داشته‌اند و از سرعت بالای خود برای شکار طعمه استفاده می کردند.

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

مدل اسکلتی نئاندرتال‌ها

ما با تحلیل داده‌های موجود توانستیم شکل بدنی آنها را هم توضیح دهیم. در میان ورزشکاران برتر امروزی، دوندگان فواصل طولانی معمولا اندام‌های زیرین بلندی دارند؛ در حالیکه دوندگان فواصل نزدیک عمدتا بدنی عضلانی دارند. پُرواضح است که نئاندرتال‌ها از ساختارِ بدنی مشابه به دوندگان سرعت برخوردار بوده‌اند. برای بررسی بیشتر این مسئله، ما به مرور مطالعات قبلی هم پرداختیم. اشاره به این نکته هم حائز اهمیت است که این نتایج بر پایه تعداد نسبتا کمی از نئاندرتال‌ها قرار دارد.

همچنین نتایج ما بر این فرض استوارند که متغیرهای ژنتیکیِ مرتبط با قدرت و سرعت در انسان‌ها امروزه به همان شیوه‌ای عمل می کند که در نئاندرتال‌ها عمل می کرده است. در هر صورت، دیگر این مقایسه مورد تاکید قرار نمی گیرد که انسان‌ها باهوش و نئاندرتال‌ها احمق بوده‌اند، ما از قابلیت‌های پیچیده و آنها فاقد این قابلیت‌ها بوده‌اند. خیر، دیگر این ایده‌ها منسوخ شده‌اند. همۀ گونه‌های زنده به شیوه منحصربفردی با محیط زندگی‌شان تطبیق پیدا می کنند. جزئیات بیشتر این پژوهش در نشریۀ Quaternary Science Reviews منتشر شده است.

[ßяɪcε]

*نئاندرتال‌ها ابزار خاصی داشتند*

طبق شواهد جدید، نئاندرتال‌ها که تقریباً ۴۰ هزار سال قبل در آسیا و اروپا زندگی می‌کردند، پیشرفته‌تر از آنچه تصور می‌شود، بودند. مطالعۀ جدید محققان دانشگاه کالیفرنیا دیویس نشان می‌دهد که نئاندرتال‌ها برای ساختن ابزار برای اهداف خاص، یعنی تبدیل پوست به چرم، از استخوان‌های حیوانات خاصی استفاده می‌کردند.

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

نائومی مارتزیوس،محقق گروه مردم‌شناسی، برای تحقیقات دکترای خود، ابزارهای نئاندرتال‌های سایت‌هایی در جنوب فرانسه را مورد مطالعه قرار داد. نئاندرتال‌ها ابزاری به نام lissoir را برجای گذاشته‌اند. این ابزار تکه‌ای از دندۀ حیوانات است که نوک آن صاف شده و برای ساییدن پوست حیوانات به منظور تبدیل آنها به چرم، مورد استفاده قرار می‌گرفت. این ابزارها اغلب آن‌قدر ساییده و کهنه هستند که با نگاه کردن به آنها نمی‌توان گفت متعلق به کدام حیوان است.

مارتزیوس و همکارانش از طیف‌سنجی جرمی بسیار حساس استفاده کردند تا بقایای پروتئین کلاژن استخوان‌ها را بررسی کنند. روش به کاررفته، ZooMS یا باستان‌شناسی حیات وحش به وسیلۀ طیف‌سنجی جرمی، نام دارد. این تکنیک نمونه‌ها را به قطعاتی تقسیم می‌کند که می‌توان آنها را با استفاده از نسبت جرم به وزن‌شان شناسایی کرد و از آنها برای بازسازی مولکول اصلی استفاده نمود.

معمولاً این روش شامل با مته بیرون آوردنِ نمونه‌ از استخوان می‌باشد. مارتزیوس و همکارانش برای جلوگیری از آسیب رساندن به نمونه‌های پرارزش، توانستند نمونه‌ها را از ظروف پلاستیکی که استخوان‌ها در آن ذخیره شده بود بیرون بیاورند و مواد مافی برای انجام تجزیه و تحلیل را بازیابی کنند.


ترجیح دندۀ گاو بر دندۀ گوزن

نتایج نشان می‌دهد که استخوان‌های به کار رفته برای ساختن ابزار lissoir اغلب متعلق به حیوانات خانوادۀ گاو، نظیر گاومیش کوهان‌دار یا نیاگاو (هم‌خانوادۀ وحشی گاو مدرن که اکنون منقرض شده) بوده است. اما استخوان‌های دیگر حیوانات در همین رسوبات نشان می‌دهد که گوزن شمالی بسیار متداول‌تر بوده و اغلب برای غذا شکار شده است. بنابراین نئاندرتال‌ها برای ساختن این ابزار فقط از دنده‌های حیوانات خاصی استفاده می‌کردند.

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

مارتزیوس می‌گوید: «فکر می‌کنم این نشان می‌دهد که نئاندرتال‌ها واقعاً می‌دانستند دارند، چه کار می‌کنند. آنها وقتی هنگام شکار با این حیوانات روبرو می‌شدند عمداً این دنده‌های بزرگ را جمع می‌کردند و حتی ممکن است، این ابزارهای دنده‌ای را تا مدت طولانی نگه می‌داشتند، مثل ما که آچار یا پیچ‌گوشتی مورد علاقۀ خود را نگه می‌داریم.»

دندۀ گاو بزرگ‌تر و سفت‌تر از دنده گوزن است و این باعث می‌شود که برای کارِ سختِ ساییدن پوست‌ها مناسب‌تر باشد، بدون اینکه کهنه و فرسوده شود یا بشکند. مارتزیوس می‌گوید: «نئاندرتال‌ها می‌دانستند که برای کار خاص به ابزار بسیار خاص نیاز دارند. آنها بهترین چیزی که می‌توانست خوب کار کند را یافتند و وقتی که در دسترس بود به دنبال آن بودند.» جزئیات بیشتر این پژوهش در نشریۀ Scientific Reports منتشر شده است.