پیکر یدالله ثمره به خانه ابدی بدرقه شد

[♱ ᴠɪᴄᴛᴏʀ ♱]

جمعی از چهره‌های فرهنگی و علاقه‌مندان یدالله ثمره برای بدرقه پیکر او گرد هم آمدند و با او وداع کردند.

به گزارش ایسنا، مراسم تشییع پیکر این چهره پیشکسوت زبان‌شناسی و عضو فقید فرهنگستان زبان و ادب فارسی امروز (دوشنبه، ششم اسفندماه) در محل فرهنگستان برگزار شد.
غلامعلی حداد عادل، رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی و مصطفی عاصی، رئیس سابق انجمن زبان‌شناسی ایران سخنرانان این مراسم بودند.
غلامعلی حداد عادل با ابراز تأسف و اندوه از درگذشت یدالله ثمره گفت: این روزها برای فرهنگستان با درگذشت سلیم نیساری و حالا یدالله ثمره روزهای سختی بوده است. با یدالله ثمره در فرهنگستان از گروه واژه‌گزینی آشنا شدیم و ارتباط داشتیم تا این‌که سازمان استاندارد از فرهنگستان دعوت کرد تا در واژه‌گزینی اصطلاحات فرهنگی مشارکت کند و ایشان با تواضع این مسئولیت را پذیرفتند.
رئیس فرهنگستان زبان وادب فارسی با بیان این‌که یدالله ثمره در آموزش و گسترش زبان‌شناسی ایران سهم بزرگی دارد اظهار کرد: شاید ثمره اولین کسی بوده باشد در ایران که اختصاصاً در اروپا و انگلستان زبان‌شناسی خوانده است؛ هر چند که قبل از او در دانشگاه تهران کسانی بودند که زبان‌شناسی درس می‌دادند، اما در کنار زبانهای باستانی بوده است و خودشان در اروپا زبان‌شناسی تحصیل نکرده‌اند. او در آوشناسی هم درس مستقل دارد و هم کتاب تألیف کرده است.
حداد عادل با اشاره به این‌که تأثیر یدالله ثمره در زبان‌شناسی ایران و آواشناسی زبان فارسی بسیار بوده است ادامه داد: وقتی زبان‌شناسی وارد ایران شد در میان ادیبان و زبان‌شناسان و استادان تقابلی پدید آمد. زبان‌شناسان جبهه گرفتند و ادیبان مخالف بودند و صف‌کشی بین ادیبان سنتی و استادان زبان‌شناسی وجود داشت. اما امروزه دیگر مسئله دعوای زبان‌شناسان و ادبا فروکش کرده است. کسانی مانند یدالله ثمره، علی‌اشرف صادقی، ابوالحسن نجفی و احمد سمیعی گیلانی که دستی در ادبیات و زبان‌شناسی داشته و دارند با شخصیت علمی‌شان در تخفیف این اختلافات مؤثر بودند.
او همچنین درباره تسلط ثمره بر ادبیات فارسی گفت: اگر یک استاد ادبیات با او می‌نشست تصور می‌کرد استاد ادبیات است. برای همین ثمره توانست زبان‌شناسی را در جای خودش بنشاند. ما در فرهنگستان شاهد علاقه او به ادبیات و شعر فارسی بودیم.
حداد عادل در ادامه به این‌که این زبان‌شناس توانست به استادان، ادیبان و زبان‌شناسان کاربرد علمی زبان‌شناسی را در ترجمه، آموزش و پرورش، گویش‌شناسی و همچنین آموزش فارسی به خارجی‌ها تفهیم کند اشاره داشت و درباره ویژگی‌های اخلاقی او نیز گفت: در فرهنگستان بین من و ایشان رفاقت و صمیمت وجود داشت، حتی کمتر عیدی بود که دکتر ثمره اولین کسی نباشد که به من تلفن می‌کند. به زبان عامیانه می‌توان گفت دکتر ثمره شیشه خرده نداشت و بی شیله پیله بود، همیشه همه به او اعتماد داشتند و از او مهربانی می‌دیدند.
مصطفی عاصی نیز درباره یدالله ثمره صحبت کرد و گفت: امروز گرد آمدیم تا با یکی از عاشقان زبان فارسی وداع کنیم. گرچه نمی‌پذیریم مرگ بتواند چنین افرادی را از ما بگیرد. مگر می‌شود با این همه خدمات، او جاودانه نباشد؟
رئیس پیشین انجمن‌ زبان‌شناسی خودش را به عنوان یکی از نخستین شاگردان ثمره دانست و بیان کرد: امروز برای ادای دین و یادی از تمام ویژگی‌ها و مهربانی‌های استادم عرض ادب می‌کنم.
عاصی سپس به ویژگی‌های این زبان‌شناس در کلاس‌های درسش اشاره کرد و گفت: یدالله ثمره در کلاس‌هایش با مهر حاضر می‌شد و با شاگردانش با محبت برخورد می‌کرد و همه این‌ها در قلب ما می‌ماند. بارها می‌دیدم او در کلاس‌ها از زبان فارسی به گونه‌ای سخن می‌گوید که به دل می‌نشیند و معلوم بود که چه علاقه‌ای به زبان فارسی دارد.
همچنین ایران کلباسی (همسر یدالله ثمره)، اشرف بروجردی (رئیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی)، حجت‌الاسلام والمسلمین سیدمحمود دعایی (مدیر موسسه اطلاعات) و جمعی از چهره‌های فرهنگی و زبان و ادب فارسی از جمله محمود عابدی، ژاله آموزگار، اسماعیل سعادت، علی رواقی، حسن انوری، محمدرضا نصیری، شهین نعمت‌زاده، مصطفی عاصی، محمدتقی راشدمحصل، حسن ذوالفقاری، لطیف کاشیگر، علی‌اشرف صادقی، توفیق سبحانی، مجتبی منشی‌زاده، محمد دبیرمقدم، بهروز محمودی بختیاری، مسعود جعفری، احمدرضا قائم‌مقامی و محمدسرور مولایی از دیگر حاضران در مراسم تشییع پیکر یدالله ثمره بودند.
پیکر ثمره برای خاک‌سپاری راهی قطعه نام‌آوران بهشت زهرا شد.

یدالله ثمره شامگاه پنج‌شنبه (دوم اسفندماه ۹۷) از دنیا رفت. تخصص این استاد بازنشسته دانشگاه تهران و اولین رئیس انجمن زبانشناسی ایران در حوزه آواشناسی و واج‌شناسی بود. همچنین چندین کتاب در زمینه آموزش زبان فارسی تألیف کرده است. یکی از برجسته‌ترین آثار این زبان‌شناس، کتاب «آواشناسی زبان فارسی» است که توسط مرکز نشر دانشگاهی به چاپ رسیده است.