در جستجوی جرم گمشدۀ کیهان!

[ßяɪcε]

اخترشناسان تصور می کنند سرنخ تازه‌ای برای حل یکی از بزرگترین اسرار کیهان پیدا کرده‌اند: اینکه یک سوم مادۀ جهان در کجا نهفته است. این میزان مادۀ گم شده، ماده تاریک نیست؛ بلکه ماده‌ای عادی است که دانشمندان موفق به یافتن آن نشده‌اند. همین عامل باعث می شود اخترشناسان سخت به دنبال حل این معمای کیهانی باشند.

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

به گزارش بیگ بنگ، تیمی از محققان به روشی دست پیدا کرده‌اند که به آنها در بررسی این ماده مفقود کمک خواهد کرد. آنان در این راستا از رصدخانه پرتو ایکس چاندرا ناسا هم بهره خواهند برد. «اورسولیا کواسچ» دانشجوی مقطع دکتری در مرکز اخترفیزیک اسمیتسونین در بیانیه‌ای خاطرنشان کرد: «اگر این جرم گمشده را پیدا کنیم، می توانیم یکی از بزرگترین معماهای اخترفیزیک را حل نمائیم. جهان این حجم از ماده که اجرامی نظیر ستاره‌ها، سیاره‌ها و ما انسان‌ها را پدید آورده را در کجا انبار کرده است؟»

کواسچ و همکارانش در صدد کاوش و بررسی یک نظریه محبوب برآمده‌اند که می گوید: این مادۀ گمشده در رشته گازهای داغی پنهان گشته که فضای میان کهکشانی را پر می کند. مطالعه این رشته گازها به هیچ وجه آسان نیست، زیرا تلسکوپ‌ها توانایی ثبت این ساختارها را ندارند. لذا محققان روش دیگری را در پیش گرفتند. آنها از مشاهدات تلسکوپ فضایی چاندرا بهره جستند که اختروشی به نام «H1821+643» را زیر نظر گرفته بود. این اختروش سیگنال پرتو ایکس قدرتمندی ایجاد می کند. اگر ماده مفقود کیهان در رشته‌های میان کهکشانی نهفته باشد، تغییر جزئی در سیگنال اختروش پدید می آورد. اخترشناسان توانستند از پرتو ِ ایکس این اختروش بعنوان یک ابزار استفاده کنند.

«آکوس بوگدان» نویسنده، محقق و اخترفیزیکدان در مرکز اخترفیزیک اسمیتسونیان گفت: روشی که ما به کار گرفتیم، اصولا شبیه به این است که حیوانات را به صورت کارآمد در بیابان‌های آفریقا جستجو کنید. می دانیم که حیوانات نیاز به نوشیدن آب دارند؛ پس منطقی است که در ابتدا به دنبال مکان‌های آبدهی بگردیم.» محققان با این روش ۱۷ رشتۀ مختلف را پیدا کردند. آنها از مشاهدات برای محاسبۀ میزان جرم موجود در این رشته‌ها استفاده کردند. بر اساس این محاسبات، در این ناحیه‌ای از کیهان، مادۀ مفقود در درون این ساختارهای رشته‌ای نهفته است. جزئیات بیشتر این پژوهش در مجله Astrophysical منتشر شده است.