چرا جشنواره‌ی تئاتر فجر رو به افول گذاشته است؟

[♱ ᴠɪᴄᴛᴏʀ ♱]

مسعود دلخواه معتقد است: جشنواره‌ی تئاتر فجر به عنوان مهم‌ترین رویداد سالانه تئاتر ما نیازمند ارزیابی، آسیب شناسی و ارایه پیشنهادهای بهتر است تا با انجام این امر ، سطح کیفی آن ارتقاء پیدا کند.

این هنرمند تئاتر در ارزیابی جشنواره‌ی تئاتر فجر به عنوان مهم‌ترین جشنواره‌ای که در سال سپری شده برگزار شده به ایسنا گفت: مخاطبان با استقبال یا عدم استقبال خود از جشنواره تئاتر فجر، هر ساله، ارزیابی و نظر خود را درباره این رویداد بیان می‌کنند. همچنان که منتقدان و رسانه‌ها و صنف‌های گوناگون تئاتر نیز دیدگاه‌های خود را مطرح می‌کنند.
او از برپایی چند نشست برای ارزیابی جشنواره تئاتر فجر از سوی کانون کارگردانان خانه تئاتر در آغاز سال آینده خبر داد و افزود: قرار است، این نشست‌ها بعد از تعطیلات نوروز با حضور دبیران دوره‌های مختلف جشنواره تئاتر فجر برگزار شود و با حضور کارشناسان، روند جشنواره را ارزیابی خواهیم کرد و به این نکته می‌پردازیم که چرا این جشنواره رو به افول گذاشته است؟!
کارگردان نمایش «لیرشاه» ادامه داد: باید مشخص شود چرا در این چند دوره از رونق و شور و هیجان و گرمای جشنواره فجر کاسته شده و شور و شوق آن به سردی گراییده است. این وضعیت حتماً دلایلی دارد که باید درباره آن سخن گفت.
دلخواه در عین حال متذکر شد: صحبت درباره چشم‌انداز جشنواره فجر، بدون در نظر گرفتن عامل بودجه، بی‌معناست چراکه بدون بودجه کافی نمی‌توان جشنواره باشکوهی برگزار کرد و این نکته‌ای است که تصمیم‌گیرندگان بودجه، باید آن را در نظر بگیرند.
این استاد دانشگاه یکی از نکات مهم جشنواره فجر را بحث ملی یا بین‌المللی بودن آن دانست و توضیح داد: این مساله بسیار مهم است چراکه هر روز شاهد اجراهای ضعیف‌تری از کشورهای خارجی هستیم به طوری که امسال بیشتر تماشاگران از نمایش‌های خارجی جشنواره ناراضی بودند. اگر نظر هیات انتخاب نمایش‌های این بخش را جویا شویم، خواهند گفت که بودجه نداشتیم و ناچار بودیم گروه‌های ارزان‌تر را دعوت کنیم اما بهتر بود به جای ده نمایش بی‌کیفیت، دو سه نمایش خوب را انتخاب یا حتی بخش بین‌الملل را حذف کنیم.
کارگردان نمایش «مفیستو» ادامه داد: کمی خنده‌دار است که در جشنواره‌ای مانند جشنواره امسال، همه جوایز بین‌الملل را به خودمان بدهیم. در این وضعیت باید پرسید آیا داوران تعصبی داشتند که همه جوایز را به هنرمندان داخلی بدهند یا هیچ یک از نمایش‌های خارجی شایسته دریافت جایزه نبودند که در هر دو صورت، ناخوشایند است. البته بعید است بخش اول این فرضیه درست باشد بنابراین این پرسش اضافه می‌شود که اگر این گروه‌ها حتی شایسته دریافت یک جایزه نبودند، چرا برای شرکت در جشنواره انتخاب شدند. این مسایل باید ریشه‌یابی شود.
او به اشاره به بخش‌های ایرانی این دوره از جشنواره افزود: تقسیم‌بندی نمایش‌های ایرانی درهفت بخش، موجب شد که تماشاگر ما هم به نوعی تقسیم شود و استقبال کمتر به چشم می‌آمد. از سوی دیگر اجراها باید حساب و کتابی داشته باشد. مثلاً دو اجرای محدود برای نمایشی که مورد استقبال تماشاگران است، در یک سالن کوچک، کافی نیست و باید تعداد اجراهای آن بیشتر شود تا تماشاگر هجوم نیاورد.
دلخواه با تاکید بر لزوم تبادل تجربه میان گروه‌های شرکت‌کننده در جشنواره افزود: وقتی گروه‌های خارجی و گروه‌های استان‌ها بلافاصله بعد از اجرای نمایش‌هایشان از جشنواره خداحافظی می‌کنند، دیگر چه تبادل تجربه‌ای می‌تواند اتفاق بیفتد در صورتی که بخش مهمی از هر جشنواره، انتقال فرهنگ و تجربه است اما این بخش‌ها در جشنواره ما تعطیل شده است و گویی جشنواره ما برگزار می‌شود فقط به این دلیل که باید برگزار شود.
عضو هیات داوران این دوره از جشنواره افزود: از آنجا که هیات داوران هر دو بخش مسابقه ایران یک و دو با یکدیگر در تماس بودیم، از بسیاری از این انتخاب‌ها شوکه شده بودیم چون واقعاً آثار ضعیفی بودند.
این کارگردان تئاتر در پایان درباره محاسن این دوره از جشنواره فجر گفت: خوشبختانه امسال بدرستی بخش‌هایی از داوری جشنواره که در سال‌های قبل حذف شده بود، بار دیگر بازگردانده شد و بخش‌هایی مانند طراحی گریم، حرکت، طراحی صدا و … در داوری‌ها لحاظ شدند چراکه فعالان این رشته‌ها هم هنرمند هستند و دیده شدن آنان در داوری‌ها اتفاق خوبی بود.