چرا «میان‌رده» نامیدن گوشی‌ها دیگر منطقی نیست؟

[ρσєѕɪ]

در دنیای امروز، گوشی‌های متنوع و زیادی در گروه تلفن‌های هوشمند میان‌رده طبقه‌بندی شده‌اند ولی این گوشی‌ها تفاوت‌های بسیاری با یکدیگر دارند. آیا هم‌رده دانستن آن‌ها با یکدیگر کار درستی است؟ اصلا با چه معیاری می‌توانیم یک گوشی را میان‌رده بنامیم؟

وقتی می‌گویید موبایلی «میان‌رده» است، این اصطلاح در دنیای امروز چه معنایی دارد؟ آیا منظور این است که مشخصات فنی آن به‌طور کلی در سطح خاصی قرار می‌گیرد؟ آیا منظور فقدان برخی از ویژگی‌هاست؟ یا صرفا قیمت مدنظر است؟ مسئله این است که تمام این محاسبات می‌تواند، اگر نه اشتباه، حداقل به‌راحتی گمراه‌کننده باشد.

مشخص نیست که اصطلاح «میان‌رده» دقیقا چه زمانی یا چگونه وارد ادبیات دنیای موبایل شد، ولی طرفداران این حوزه به‌دلایلی گوشی‌ها را حداقل در سه گروه «اقتصادی»، «میان‌رده» و «پرچمدار» تقسیم‌بندی می‌کنند. منتها مشکل این‌جاست که مرز بین این دسته‌بندی‌های من‌درآوردی بین افراد متفاوت است و فقط بحث‌ها را پیچیده‌تر می‌کند.

البته در خصوص گوشی‌های «پرچمدار» به نظر می‌رسید که ماجرا کمی واضح‌تر است؛ این دسته همیشه به محصولاتی اشاره می‌کرد که بهترین و گران‌ترین تلفن‌های هوشمند بازار بودند. اما با ورود گوشی‌های تاشو ماجرا تغییر کرد. این دستگاه‌ها شاید از سایر گوشی‌های پرچمدار گران‌تر باشند، ولی ممکن است از سخت‌افزار ضعیف‌تری استفاده کنند و از برخی از قابلیت‌ها چشم‌پوشی کرده باشند.



با این حال، حتی اگر بگوییم که موبایل پرچمدار، صرف‌نظر از قیمتش، موبایلی است که مشخصات و قابلیت‌های خاصی دارد، مجددا بحث کمی پیچیده می‌شود. آیا وان پلاس ۸ پرو با قیمت ۹۰۰ دلار با گلکسی اس ۲۰ الترا با قیمت ۱۴۰۰ دلار هم‌رده است چون هر دو سخت‌افزار تقریبا مشابهی دارند؟ مشکل این‌جاست که شکافی ۵۰۰ دلاری بین قیمت این دو محصول دیده می‌شود که قابل اغماض نیست.

در دنیای امروز باید با این حقیقت کنار بیاییم که در مقایسه بین گوشی‌هایی که فراتر از این دسته‌بندی‌های مبتنی بر سخت‌افزار و قابلیت‌ها ظاهر می‌شوند، تفاوت‌های ریز و ظریفی وجود دارد. این مسئله در خصوص دسته‌بندی گوشی‌های «میان‌رده» بیشتر از بقیه نمود پیدا می‌کند. با توجه به افزایش قیمت دائمی موبایل‌های بالارده، و رقابت سنگین شرکت‌ها در بخش پایینی بازار محصولات ارزان قیمت، دسته‌بندی گوشی‌های میان‌رده دائما در حال گسترده‌تر شدن است.

اکنون همان طور که پیکسل 3a با قیمت ۴۰۰ دلار میان‌رده نامیده می‌شود، وان پلاس ۸ با قیمت ۷۰۰ دلار را هم میان‌رده می‌نامند، در حالی که این دو گوشی به هیچ‌عنوان قابل مقایسه نیستند. اگر به سراغ گروه گوشی‌های «پرچمدار ارزشمند» برویم اوضاع پیچیده‌تر می‌شود، چون این گوشی‌ها سعی دارند با حذف قابلیت‌های اضافه یا تغییر مواد سازنده قیمت را پایین نگه دارند. آیا پوکو F2 پرو به خاطر مشخصاتش پرچمدار محسوب می‌شود یا به خاطر قیمتش در گروه میان‌رده‌ها به حساب می‌آید؟ پاسخ مشخصی وجود ندارد.

اگر فکر می‌کنید بحث هنوز به اندازه کافی پیچیده نشده، باید بدانید که این روش فقط می‌تواند تا حدی گوشی‌های جدیدی را پوشش دهد که قیمت ثابتی دارند. ولی ما بارها و بارها تلفن‌هایی را دیده‌ایم که به‌راحتی در گذر زمان با کاهش قیمت و تغییر ترندهای بازار از گروه پرچمداران به گروه محصولات میان‌رده وارد شده‌اند.



پیکسل ۴ ایکس ال در ابتدا پرچمدار بود، سپس گوگل قیمت آن را به ۶۰۰ دلار کاهش داد، و حالا قیمت آن از موبایل‌هایی گروه میان‌رده هم ارزان‌تر است. پس تکلیف این گوشی چه می‌شود؟ این مثال به‌خوبی نشان می‌دهد که قرار دادن تلفن‌های هوشمند در دسته‌بندی‌های مختلف و رها کردن آن‌ها در همان وضعیت به هیچ‌وجه منطقی و کاربردی نیست.

با این حساب باید چه کار کنیم؟ بگذارید ابتدا بر اساس قابلیت‌ها و قیمت به سراغ گوشی‌ها برویم. با توجه به تعداد بالای متغیرها، که یکی از بزرگ‌ترین آن‌ها سلایق شخصی هر کاربر است، هرگز نمی‌توانیم روشی منطقی و معقولانه برای دسته‌بندی و مقایسه کردن تلفن‌های هوشمند داشته باشیم.

هر شخص وزن متفاوتی را برای مشخصات فنی تلفن‌های هوشمند مثل اندازه نمایشگر، پردازنده، رم، حافظه داخلی، پیکربندی دوربین، قابلیت مقاومت در برابر آب، ظرفیت باتری، سرعت شارژ، قابلیت شارژ بیسیم و غیره، تعیین می‌کند. سپس معیارهای سلیقه‌ای مثل مواد سازنده بدنه، طراحی، نحوه قرارگیری دکمه‌ها، کیفیت بلندگو، کیفیت نمایشگر و کیفیت دوربین وارد عمل می‌شوند.



تک‌تک افراد وزن‌های متفاوتی را برای این فاکتورها در نظر می‌گیرند و بر اساس آن‌ها تصمیم‌گیری می‌کنند. البته که در نهایت همه چیز با قیمت مقایسه می‌شود و به همین دلیل است که ما گوشی‌ها را به طور تخصصی و مفصل مورد بررسی قرار می‌دهیم تا تصمیم‌گیری شما صرفا بر اساس مشخصات فنی روی کاغذ نباشد.

برای بسیاری از کاربران موارد اساسی مثل قیمت، طراحی، دوربین و عمر باتری مهم هستند، اما اگر تمام آن‌چه که یک گوشی ارائه می‌کند همین‌ها باشد و در سایر جنبه‌ها موفق عمل نکند، فروش آن به احتمال زیاد چندان چشمگیر نخواهد بود. وظیفه شرکت‌ها متعادل‌سازی این ویژگی‌هاست و آن‌ها دائما سعی می‌کنند که این ترکیب را در چارچوب قیمتی مشخصی تغییر دهند تا نسبت به رقبا پیشی بگیرند.