انشا زبان سرخ سر سبز میدهد باد

[☪爪尺.山丨几几乇尺☪]

ای زبان تو بس زیانی مر مرا چون تویی گویا چه گویم من تو را معنی شعر به این صورت است که ای زبان تو خیلی برای من ضرر داری و آسیبهای زیادی به من میرسانی و چون تو خودت گویا هستی من به تو چه بگویم .

زبان این عضو کوچک حدودا” 80 گرمی کارهایی میکند که بزرگترین جرثقیلها هم نمی توانند آن کار را انجام دهند. زبان میتواند کوه را کاه کند وبرعکس کاه را به کوهی تبدیل کند ،میتواند حق را باطل کند و باطل را حق جلوه دهد ، در چند ثانیه زشت را زیبا و زیبا را زشت کند،میتواند گاهی به شیرینی عسل شود و گاهی به تلخی هنظل ، گاهی با آن طوری سخن می گویی که مار را میتوان از سوراخ بیرون کشید و گاهی میتوان با آن چنان دلی را به درد آورد که سالهای سال التیام نپذیرد،گاهی از شمشیر تیزتر و برانتر میشود و بآ ن چنان میتوان زخم زبان زد که هیچگاه خو ب نشود.
گاهی اوقات میتوان بری احقاق حق دیگران و ستاندن حق مظلومی آن را به کار برد ،زمانی که کلمه حقی گفته می شود دو حالت دارد یا به ضرر گوینده است یا به نفع او این بستگی به شرایط دارد.
گاهی اوقات این زبان خاموش می شود و گاهی اوقات فریاد میزندو برایش مهم نیست به ضرر صاحبش است یا به نفع او.
گاهی از حلقوم فرد درد مندی بلند می شود و به فریاد تبدیل میشود و جامعه ای را متحول می کند . این عضو کوچک سرخ تا آخرین روز زندگی انسان مشغول به کار است و هیچگاه از کار کردن خسته نمی شود ، لاغر و چاق هم نمی شود، بیمار نمیشود ، نیاز به پرستار هم ندارد ، خود بیما ر و خود طبیب است گاهی اوقات کارهایی انجام میدهد که عقلها را حیران میکند.

آری یک زبان می تواند صاحبش را مراتب بالا برساند و یا اینکه باعث شود که صاحبش سرش را از دست بدهد.
بعضی از افراد زبانی بسیار رک وصریح دارند و موقع حرف زدن مراعات کسی را نمی کنند وممکن است در این راه حتی جان خود را نیز از دست بدهند مانند حسنک وزیر که جانش را برای گفتن حق از دست داد.